Toshkent aeroportidagi holatim shunchalik charchagandimki koʻzimni yumib uxlab olish uchun ham energiya sarflashga erinayotgandim. Endi koʻzim ilindi deganda bitta togʻa yonimda "Hapchuuu" deb aksi urib oʻtiribdiku. Yuragim qinidan chiqay dedimas, rostdan ham oʻz oʻqidan tashqariga ham chiqib ketdiyov.
Qo'nishimizdan oldin Madina shahrini tepasidan qaraganda qop qora koʻmir kukuniga oʻxshab juda katta qismda koʻrdim. Nimaligini bir qiziqib qoʻyishim kerak ekan. Samolyot yon oynasidan olingan rasmda esa men bir videoda tahlilini koʻrgan Saudiyaning
qishloq-xo'jaligi eksperimenti asorati deb oʻyladim.
Meni taajublantirgan narsalardan biri bu men koʻrgan deyarli barcha aeroport xavfsizlik va nazorat xodimlarining ayollar ekanligida.
Aeroportdan chiqsam Toshkent xalqaro aeroporti bilan birga-bir vayb. "Taksi kerakmasmi, oka?" deb har toʻrtinchi arab kelib soʻradi. Va ular ham meni aldashga urinishdi. Uyoq buyoq qilib, keyingi manzilimga qanday borishni reja qilayotib bitta bratga inglizcha gapirib vaziyatni tushuntirdim, u tushunmadi. Google translate dan tarjima qilib maqsadimni aytgandim, boshqasini topib keldi baxtimga u inglizcha bilarkan. Soʻzlashuvda toʻsiq (language barrier) degan narsani tanamda his qildim bugun kuni boʻyi.
Bitta Hassan degan Kayan mehmonxonasini egasi baraka topsin. Men boshim aylanib nimani qayerdan qilishni bilolmay, hech kimga gapimni tushuntirolmay telefonimni quvvati oʻzimga oʻxshab tugayotganda duch kelib qoldi. Hamma ishlarimni hal qildi, hamma call center'lar bilan gaplashib bir narsalar qilib tashladi oʻzinu ishidan ortib.