Обуна бўлган-бўлмаган ҳар қандай кишининг яхши ёзилган шеърлари, мақолалари, ташаккурнома-ю илтимосномалари газетада чиқса, қанчалик қувонишини кўрибмидингиз ҳеч? Арзимасгина туюлиб келган ҳаёт ё‘лини ессе ё мақола ҳолида ўқиб, кўзлари намланган камсуқумгина одамнинг, бўғзига нимадир қадалиб, базўргина “...раҳмат!”, деганини-чи, ешитганмисиз умрингизда? Кейинги сафар улар янада қизиқиши ортиб ёзишлари ёки ўзларининг мавжудлигини ҳис етиб яшашда давомлашлариничи, биласизми?..
Айниқса, ижодкор ёшлар жуда ҳам талай. Кўпи мактаб боласи ҳали ёинки талабалар. Уларга таҳририятимиз ешиклари ҳамиша очиқ. Тўғри, “қалам ҳақи” ўрнида пул беролмасмиз, лекин ПУЛ ОЛМАЙМИЗ ҲАМ – уларнинг ёзганини газетада чоп етганимиз евазига!
Аммо Алихонтўра Соғуний таърифларича айцак, баъзи бир “устал ошиқлари”, яъни столига ёпишиб, ҳаётни идоралари деразасига осиғлиқ “жалюзи” қобирғалари орасидангина кўрадиганлар буни тушунишмайди. Бу пул орқасидан қувиб, саводини қочирганлар, ҳаттоки бир қатор гапниям ўн хато билан ёзадиган ҳолларига, газетадагиларни маломату мазах қилишади ўзларича. На илож, улар кабилар ёзганларини таҳрир қилиш – вазифамиз, илжайишига чидаш – қисматимиз чоғи. Бироқ ўз тилида тўғри ёзишни ўрганишга улар ҳам бурчдор эмасми?! Шундай, газета – катталарни-да тез-тез бехато ёзишга ундаб тургувчи, тилсиз “тил-адабиёт ўқитувчиси” ҳамдур. Ҳа, матбуот чиғириғидан обдан ўтганнинг чаласаводини учратмайсиз!
Баъзида сўраганларга қаерда ишлашимизни айтсак, беписанд боқишади. Ўзлари газета ўқиб туришадими-йўқми, қизиқсангиз, ўша “анъанавий” жавобни оласиз:
— Йўқ-да-а, бизда вақт қаерда екан!
Аниқки, бундай “банд”ларга “фалончиникига ошга кетятувдик, юринг”, десангиз, албатта ергашади. Вақт топади, шубҳасиз. Ёхуд бир ярим соат бақириб-чақириб, футбол кўришга вақт топадиганларда нимадир ўқишга бир ярим дақиқа “тақчил” бўлиб қолади. Кимнингдир уйида қаттиқроқ товуш чиқариб синган идишни ярим кун муҳокама қилишадию, ярим дақиқалик мутолада кўзлари юмилиб кетаверади...
Қадрли элдошлар, сиз йиғиб-териб опкелаётган ва норизо тўнғиллаб бераётган обуна пулингиз – бизнинг ҳалол меҳнатимиз евазига оладиган даромадимиз бўлади! Ва яна, сизнинг даромадингиз олдида бизники ҳеч нима эмас, аслан. Ишонгингиз келмаяпти-а? Келинг, бир латифанамо мисол айтай: таҳририятга обуна пулларини йиллар мобайнида ўтказиб бермай келаётган “бечораҳол”лар рўйхатининг бошида – бозорлар, банклар, заводлар, тадбиркорлар туради! Бу “камбағал”ларнинг ёд бўп кетган “пластинка”ларини эшитавериб, сочларимиз оқариб бораётир. “Кўтар, ана, газитингди, опкетувир! Бизга керакмас газит-пазит!..”, дейишлари-ку, мутлақо ортиқча.
Кўча-кўйда, одамлар орасида газетани ва унда ишлаётган инсонларни маломат қилишдан бурун биз қилаётган ишни, жилла қурса, тасаввур қилишга уриниб кўринг, газетамизни ўқинг ва марҳамат, кейин гапиринг!
Очиғи, бизгаям сизнинг бу тариқа обуна бўлишингиз керак эмас! Беадад шукрки, ризқимиз узилиб қолмайди. Биз ҳам обунага юракдан ихтиёр бермайдиган, обуна бўлишса – маълумот бермайдиган, маълумот беришса – материял бермайдиган, материял беришса – бирортаси эътибор бермайдиган чалажон ташкилотлардан чарчаганмиз аллақачон!
Аммо обуна бўлдингизми, бас, ТИРИЛИНГ! Тўртта илмилиқ, юқуми йўқ тадбирчани ўтказиб қўйиб, “ишлаяпмиз!” деб ў-ўтирманг. Билиб олганингиз, тадбир – хабарча, кейин яна битта тадбир – яна битта хабарча... Соҳангизда масалалар қалашиб ётибди-ку, енг шимариб киришсангизчи, қуруқ ҳисоботларга осилиб жон сақлагунча. Ёритиб, ёзиб, таҳлиллаб бориш биздан!
Газетага обуна бўлманг, балки ундагиларга ЕЛКАДОШ бўлинг – биргаликда муаммоларга ечим қидиринг, токи! Мамлакат истиқболи бир Президентга керакми? Президентлик ҳам вақтинча бир мансаб. Сизу биз эса бунда умрбод яшашимиз бор, авлодимиз яшаши бор.
Шербек Бобоқул каналидан олинди.
@chinozhayoti