Ayolim.
Qoʻngʻiroq ovozi jiringladi. Ayolimning telefonidan chiqayotgan ovoz edi. Shubha aralash qoʻlimga olsam, uygʻotgich ekan.
“Tahajjudda eringni duo qil” degan yozuvlarni ekranida koʻrdim. Ovozini oʻchirdim. Ayolim sezmadi. Charchoqdan telefon ovozini ham eshitmadi bechora. Miriqib uxlayabdi.
Unga biroz tikildim. Negadir rahmim keldi. U:
Ota uyida bekami-koʻst ulgʻaygan, oʻynab-kulib oʻsgan bir muslima qiz edi.
Bechora qiz aslo tanimagan, bilmagan insoni bilan bir umr yashash maqsadida ota uyidan chiqib kelgan.
Umri davomida degani degan, aytgani aytgan holda oʻsgan qiz endi bir erning uyida, erning degani degan, aytgani aytgan holda yashaydi.
Hamma koʻngliga qarab katta boʻlgan qiz endi erining koʻngliga qarab yashardi.
Erining barcha achchiq-chuchuk gaplari, kinoyayu-ovozalariga sukut ila sabr qilar, aslo gap qaytarishga botinmasdi.
Tun-u kun qaynona-qaynotaning xizmatida yelib-yuguradigan ayol.
Kamiga erining qarindosh-urugʻlariga hurmat-ehtirom koʻrsatib, ularning kesatiq gaplariga parvo qilmaslikka intiladigan bir muslima ayol.
Kun davomida tinimsiz mehnat qilib, yana tun yarmida oʻsha jahldor va qoʻpol eri uchun shirin uyqusidan kechib, uning uchun Allohga duo qiladigan ayol.
Shuncha qiyinchiligu-mashaqqatlarga sabr qiladigan ayol.
Ust-boshidan nolimaydigan, och qolsa sabr qiladigan, eri olib kelgan bir luqmaga sevinib, Allohga shukurlar aytadigan ayol.
Eridan barvaqt turib, obdastaga suv ilitib, erini namozga uygʻotadigan ayol.
Barcha ishlarini yakunlab, Qurʼon oʻqibgina yostiqqa bosh qoʻyadigan ayol...
Unga tikilganim sari oʻzimdan nafratlanib ketardim. U esa biron marta nolimagandi.
Bu esa meni vijdonimni yanchardi. Naqadar johil va beparvo boʻlgan ekanmana?
Rasulolloh sollallohu alayhi vasallamdan ayollarga qanday muomalada boʻlish merosiga amal qilmay, kunduzi esa yaqinlarimni sunnatga amal qilishga chorlagan mendayin notavon bormikin?
Yana oʻzimni ummat deya kerilib ham yurardima?!
Ayolim shirin uyquda uxlardi. Uni bezovta qilmadim. Tahorat oldim va Tahajjud oʻqishni boshladim.
Biroz vaqt oʻtmay xonada qadam tovushlari eshitilardi. Shoshilib bosilgan qadamlar tahoratxona tomon bordi.
Birozdan soʻng esa ayolim orqamda turgan holda namozda menga iqtido qildi.
Hoʻngrab yigʻlagan holda namozni arang yakunladim...
- Begim, nega meni uygʻotmadingiz? -, dedi u hijolat ovozda.
Bu esa meni battar qiyin ahvolga soldi. Uni bagʻrimga bosgancha, yetkazgan jabr-zulumlarim uchun kechirim soʻrardim.
Bechora ayolim mening jabrimga oʻrganib ham qolibdi, menga hayratomuz boqardi. U nima boʻlganini tushunmasdi. Men esa namlangan koʻzda yoshim bilan:
- Menga qanday chidayabsan, bilmadim?! Alloh sendan rozi boʻlsin!-, dedim...
Shu tundan boshlab hayotim oʻzgardi. Yoʻq, hayotim emas, men oʻzgardim. Ayolim ham avvalgidanda quvnoq va baxtiyor boʻldi.
“Xizmatingizni qilib toʻymayman” derdi tabassum bilan. Ishonasizmi, u qizlik uyidagidanda baxtiyor edi...
Uni koʻrib esa mening koʻzlarim quvnardi...
Hurmatli erkaklar! Ayolingizni seving!
Mirzo Mirzo dan koʻchirildi.
Oʻqigan xikoyalarim ichida eng aʼlosi. Azizim shu Xikoyani kimgadur yuboring butun telegramda aylansin
Oʻzbek ayoli yayrab yashnasin!
