Hozir yozib qoʻymasam esimdan chiqadi, twitterda yoki boshqa oʻrinlarda musulmon koʻpchilik qatlam meni qarshi frontdan deb oʻylaydi (sababi ham aniq, oʻzgacha eʼtiqoddagilarga tolerantlikman va oqibat baʼzi yoki koʻp oʻrinlardan musulmonlarni emas ularni tarafini olgan paytlarim boʻladi). Xullas shunday tuyulsa ham aslida eʼtiqodimda mustahkamman, har holda shunday hisoblayman oʻzimni.
Nega buni aytyapman, yaqinda twitterda bir qiz Dan Brownni Ibtidosini oʻqishga qoʻrqaman dedi, sababi eʼtiqodmi deganimda kutilgandek ha javobini oldim va bu birinchi marta emas, koʻpchilik Ibtidodan qoʻrqadi negadir. Aslida bu huddi detektivdek bir asar, hislar yoʻq, umuman yoʻq, din esa qalb ishi, his boʻlmagan joyda qalbga qanday taʼsir oʻtkazsin Dan Brown ? asardagi jumboq oʻquvchini ushlab turadi xolos kitob oxirigacha, jumboq maʼlum boʻlsa tamom kitob tugadi shu yerda, eʼtiqodga taʼsir qilolmaydi. Eʼtiqodizga taʼsir qildimi demak u avvaldan zaif, eʼtiqodga hatto factlar ham taʼsir qilmaydi/qilolmaydi sababki yuqorida aytganimdek bu qalb ishi.
Hop endi asosiy masalala, oʻzi kitoblar taʼsir qiladimi ? albatta, agar unda mulohaza, his boʻlsa. Menda birinchi shubha Begonadan boshlangan, shu sabab ham qayerda kitob haqida soʻz ketsa shuni tiqishtirib ketaman, keyin Usta va Margaritadagi epigraf va Matvey bilan Mefistofel suhbati jiddiy, ancha muddat oʻylantirib yurgan.
Ha tepadagi kitoblar oʻylashga majbur qilgan lekin jiddiy nimadir oʻzgartirmagan, menda haqiqiy depsinish Karamazovlarda boʻldi, Ivanni Alyosha bilan suhbatida, kitobni shu yerida yopib qoʻyib oʻylab oʻtirdim, mana shu endi Dostoyevsky boʻladi. Hali xulosa qilmadim, bu haqida batafsilroq yozarman ham keyinchalik, aytib qoʻymoqchi boʻlgan *ikki ogʻiz gapim shu ediki Ibtidoga oʻxshagan kitoblar eʼtiqodga taʼsir qimaydi, Kamyu oʻqinglar uning uchun.
Nega buni aytyapman, yaqinda twitterda bir qiz Dan Brownni Ibtidosini oʻqishga qoʻrqaman dedi, sababi eʼtiqodmi deganimda kutilgandek ha javobini oldim va bu birinchi marta emas, koʻpchilik Ibtidodan qoʻrqadi negadir. Aslida bu huddi detektivdek bir asar, hislar yoʻq, umuman yoʻq, din esa qalb ishi, his boʻlmagan joyda qalbga qanday taʼsir oʻtkazsin Dan Brown ? asardagi jumboq oʻquvchini ushlab turadi xolos kitob oxirigacha, jumboq maʼlum boʻlsa tamom kitob tugadi shu yerda, eʼtiqodga taʼsir qilolmaydi. Eʼtiqodizga taʼsir qildimi demak u avvaldan zaif, eʼtiqodga hatto factlar ham taʼsir qilmaydi/qilolmaydi sababki yuqorida aytganimdek bu qalb ishi.
Hop endi asosiy masalala, oʻzi kitoblar taʼsir qiladimi ? albatta, agar unda mulohaza, his boʻlsa. Menda birinchi shubha Begonadan boshlangan, shu sabab ham qayerda kitob haqida soʻz ketsa shuni tiqishtirib ketaman, keyin Usta va Margaritadagi epigraf va Matvey bilan Mefistofel suhbati jiddiy, ancha muddat oʻylantirib yurgan.
Ha tepadagi kitoblar oʻylashga majbur qilgan lekin jiddiy nimadir oʻzgartirmagan, menda haqiqiy depsinish Karamazovlarda boʻldi, Ivanni Alyosha bilan suhbatida, kitobni shu yerida yopib qoʻyib oʻylab oʻtirdim, mana shu endi Dostoyevsky boʻladi. Hali xulosa qilmadim, bu haqida batafsilroq yozarman ham keyinchalik, aytib qoʻymoqchi boʻlgan *ikki ogʻiz gapim shu ediki Ibtidoga oʻxshagan kitoblar eʼtiqodga taʼsir qimaydi, Kamyu oʻqinglar uning uchun.