Video is unavailable for watching
Show in Telegram
Mashina boshqarish ham hayotdagi katta ma'suliyatni bo'yniga olish ekan...
🚑03 da ishlab yurgan paytlarim Toshkentga saralangan shafyorlargina kasal olib kelishardi. Negaligini so'rasam "dvijenya" ko'p, hammayoq kamera deya qo'rqishardi. Ularni gaplarini eshtib shundoq katta shafyorlar moshina haydashdan qo'rqishsa, Man pravamni stenkaga yasatib qo'yaman shakli deb o'ylardim. 15 yil oldin prava olganman. Lekin ko'z qo'rqoq, qo'l botir bo'lib boshqarib ketdim. 2 kun har rulga o'tirganimda yuragim urganini sezardim. O'zimga shunchaligam ishonchim pasmiya? Qo'rquv va vaximadan 2 kun stressda yurdim. 3 kun o'zimga o'zm yo hayda, yo yig'ishtir dedim. Jonimni bo'g'zimga tutib Ollohga tavakkal deya ishga ketdim. Juda tor joyga parkovkayam qiloldim. Manabu Man didim. Ichimda Ey Hudoyim aql bergan va uni o'zimga bo'ysundgan o'zingsan. Egnimga chang qo'ndirmay manzilimga yetkaz deya duo qilib yo'lga tushadigan bo'ldim.
Chegara faqat ongimizda qizla! Yaratgangga tavakkal qilib BOSHLASH kerak ekan!😊❤️