ɢᴀғᴜʀᴊᴏɴᴏᴠᴀ's

Oʻzimiz ham baxtsiz boʻlganda oʻzgalarning baxtsizligini kuchliroq his etamiz..

Kecha oydin, qabriston tib-tinch, uzog‘roqdan Qur’on tovshi eshitilar edi. Ikki tub chinor butoqlarida qo‘nib o‘lturgan uch-to‘rtta boyqushlar, qabr yonig‘a tizlangan Otabek va yuqori, quyi do‘mbaygan qabrlar bu tilovatka somi’ kabi edilar. Qur’on oyatlari qabriston ichiga og‘ir ohangda oqar edi. Qabr yonig‘a tiz cho‘kkan yigitning ko‘zyoshlari ham Qur’on oyatlariga qo‘shilishib oqar edi.

Ittifoqni ne el ekanini bilmagan, yolg‘iz o‘z manfaati shaxsiyasi yo‘lida bir-birini yeb, ichkan mansabparast, dunyoparast va shuhratparast muttahamlar Turkiston tuprog‘idan yo‘qolmay turib, bizning odam bo‘lishimizg‘a aqlim yetmay qoldi. Biz shu holda ketadirgan, bir-birimizning tegimizga suv quyadirg‘an bo‘lsaq yaqindirki, o‘rus istibdodi o‘zining iflos oyog‘i bilan Turkistonimizni bulg‘atar va biz bo‘lsaq o‘z qo‘limiz bilan kelgusi naslimizning bo‘ynig‘a o‘rus bo‘yindirig‘ini kiydirgan bo‘larmiz. O‘z naslini o‘z qo‘li bilan kofir qo‘lig‘a tutqin qilib topshirquchi – biz ko‘r va aqlsiz otalarg‘a Xudoning la’nati, albatta, tushar, o‘g‘lim! Bobolarning muqaddas gavdasi madfun Turkistonimizni to‘ng‘uzxona qilishig‘a hozirlang‘an biz itlar yaratguchining qahriga, albatta, yo‘liqarmiz!

"O'tkan kunlar oʻtib ketdi qaytmaydi endi,
Qodiriy aytar soʻzni aytmay endi..."

- "Sen, – debdi kampir yigitga, - birovning koʻnglini ovlashdan oldin, oʻz onangni koʻnglini ogʻritmaslikni oʻrgan".