Кахрамон ака Арсланов яхши бир фикр билдирган: Балки адабиётни тушунмасман, умуман унинг душмани бўлиб кўринишим мумкин, лекин барибир, хайрон бўлавераман - ёзувчилар асарларида очиқ саҳналарни, аёлларни тасвирлаб ёзаётганда, оила аъзолари, масалан қизлари олдида ноқулай бўлишмасмикин?..
Асло айбламаяпман, лекин шахсан мен учун тушунарсиз ҳолатлардан бири...
Кахрамон аканинг гапига шахсан мен хам кўшиламан ва ўйланиб коламан нега шундай жойларини ёзишга уялишмаган, аёл китобхонлар ўкиса кандай холатга тушади деб у́йлашмаганмикан.
Жумладан ўзим ўкиган асарларда жуда кўп кўзим тушган. Масалан "Мехробдан чаён" романида шундай ёзилган: Харамдаги маликалар м*м*ларини ликилатиб раксга тушишарди.
Ёки "Икки ешик ораси" китобида У́ткир Хошимов ёзади : Башор хола ку́йлакларини ечиб кўкракларини тутиб шу кўкракларим билан Уни эмизганман ўз ўғлимга кизимни бераманми дейди.
Хуллас буни мен хам айбламайман лекин окламайман хам.
Каналга уланиш учун: 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEbKHheV2L7sCNSKSA