Шерзод Комил Халил

Оқ қарға

Оқ қарға кўрганман, мен ҳам бир вақтлар,
Кўп ҳам бўлгани йўқ бунга очиқ гап;
Шимол ўрмонида қуюқ дарахтлар,
Гуркираб ўсган чоғ бетанг, бетараф.

Оқ қарға кўрганман, овчи қўлида,
Қўнишиб турарди патлари тўзғин.
Билмасман нима бор бебош дилида,
Ҳар ҳолда қарға у, қарға у - қузғун!

Оқ қарға кўрганман, ғамгин кўзлари,
Чақмоқлар, оловлар меҳвари қотган;
Қўлимга қўнганда тирноқ излари,
Чандир билагимда чаёндай ботган.

Оқ қарға кўрганман, кўрганман ёвуз -
Одамнинг раъйига кўнган ночор қуш!
Инсон фитратида ёнган тажовуз,
Оқ қарға руҳини ўлдирган беҳуш.

Оқ қарға кўрганман, қора қарғалар,
Қаторга қўшмаган уни ҳеч қачон!
Ўзларин улуғлаб юрган дарғалар,
Ўқиган гал олиб, бир-бирига шон!

Оқ қарға кўрганман, қарғадай яшаб,
Қарғалар ичига қўшилмай ўтган;
Айби у оқ қарға, андак беадаб,
Дунёда ўзини йўлини тутган.

Оқ қарға кўрганман, о, бу не бахтдир?..
Ўйласам кетаман гоҳида тўлиб;
Қора қарғаларнинг ичида тақдир,
Яшаш азоб эди оқ қарға бўлиб...
29.01.2025.
Тошкент.

@Sherzodkomilkhalil