Jaloliddin Rumiy Aforizmlari📚

Кунларнинг бирида бир инсон ўзининг хотини ва фарзандлари билан кўп ўринли машинасида узоқ сафарга чиқишди. Йўлда кетаётиб улар йўл ёқасида турган бир шахсга дуч келишди ва ундан сўрашди:
– Сен кимсан?
– Мен Пулман, – деб жавоб берди ҳалиги шахс.
У хотини ва болаларидан сўради:
– Бу шахс биз билан бирга боришига нима дейсизлар?
– Ҳа, албатта. Чунки биз Пул билан ўзимиз хоҳлаган ҳамма нарсани қила оламиз ва ўзимизга ёққан ҳамма нарсани ола биламиз, – биргаликда жавоб беришди хотини ва болалари.

Улар Пулни олиб сафарларини давом эттиришди. Машина йўлида давом этар, улар эса ўзларини янада бахтиёр ҳис қилиб боришарди. Шу пайт ҳалиги одам йўл ёқасида яна бир шахсга дуч келди ва ундан сўради?
– Сен кимсан?
– Мен Куч-қудратман, – деб жавоб берди ҳалиги шахс.

У хотини ва болаларидан сўради:
– Бу шахс биз билан бирга боришига нима дейсизлар?
– Ҳа, албатта. Чунки Куч-қудрат билан ўзимиз хоҳлаган ҳамма нарсани қила оламиз ва ўзимизга ёққан ҳамма нарсани ола биламиз, – биргаликда жавоб беришди хотини ва болалари. Улар Куч-қудратни олиб сафарларини давом эттиришди. Шу тарзда улар йўлларида давом этишди ва ўзлари билан Роҳат, Орзу-ҳавас ва Ҳавойи нафс каби шахсларни йўлдан бирма- бир олиб кетишди. Йўлда улар яна бир шахсга дуч келишди. Отаси у шахсдан сўради:
– Сен кимсан?
– Мен Иймонман, – жавоб берди ҳалиги шахс.
Ҳалиги одам, хотини ва болалари бир овоз билан жавоб қайтаришди:
– Йўқ, ҳали вақти эмас. Биз бу сафаримиздан маза қилиб роҳатланишни хоҳлаймиз. Сен эса бизларни бу нарсалардан чеклайсан. Биз эса бунга дош бера олмаймиз ва натижада сенга садоқатли бўла олмаймиз. Бу - биз учун оғир юк. Машинамизда эса сенга етарли жой йўқ. Лекин сенга ваъда бериб айтамизки, биз кўп ўтмай сени олиб кетиш учун олдингга қайтиб келамиз.

Улар уни йўлда қолдириб сафарларини давом эттиришди. Ҳеч қанча юрмасларидан туриб, йўл четида “Тўхта” деб ёзилган белгига дуч келишди. Белги ёнида бир шахс турарди. У шахс машинадаги одамга туш дегандек ишора қилди ва олдига чақириб деди!
– Сеннинг сафаринг тугади. Қани, мен билан
юр!

У одам қўрқувдан дағ-дағ титради ва бир сўз ҳам айта олмади.
– Мен сенинг машинангдан Иймонни излаяпман. У сизлар биланми? –
гапини давом эттирди ҳалиги шахс.
– Йўқ, биз уни сал орқароқда қолдирдик, агар рухсат бера олсанг, биз уни бориб олиб келардик. – Сенда орқага қайтишнинг имкони йўқ. Сафар тугади!
– Лекин менда Пул, Куч-қудрат, Роҳат, Орзу- ҳавас бор…
– Улар сенга фойда келтира олмайди ва сени Унинг олдида ҳимоя қилолмайди. Ақалли биттаси ҳам! Сен бу сафаринг ниҳоясида уларнинг ҳаммасини ташлаб кетасан, фақат Иймондан ташқари! Ҳа! Сал орқада ташлаб кетганинг – Иймондан ташқари.
– Сен ўзи кимсан?
– Мен Ўлимман! Сен сафар давомида ёдга олмаган ва эътибор бермаган
– Ўлимман!

У одам тўрт-беш қадам ташлаб машинасига қаради. Машинада сафарни давом эттиришга ҳозирлик кўраётган хотини болалари ва “содиқ” ҳамроҳларини кўрди-ю, қўлидан ҳеч бир иш кела олмаслигини ўйлаб, Ўлим билан бирга кетди…

#rumiy

👉 @Rumiy_AforizmlariUz 📚 /
Ma'nolarning tuganmas jilosi

ОТА-ОНА ҲУРМАТИ...

Бир йигит Расулуллоҳга (с.а.в.) шикоят қилиб дедики:
-Отам қариб, жуда бевош бўлиб кетганлар. Ақлдан озганларми, деб қўрқаман. Уйимга келиб, қўлларига нима илинса, шуни олиб чиқиб кетаверадилар.

Сарвари коинот (с.а.в.) отани чақиртирдилар. Ҳузурларига келган қари, бечораҳол, уст-бошлари хароб одамдан: «Ўғлингнинг гаплари тўғрими?» - деб сўрадилар.
-Ҳа, тўғри, - деди чол. - Мен ўғлимни ўзим тарбия этганман. Онаси барвақт вафот этган эди. Ўзим емай - ўғлимга едирдим, ўзим киймай - ўғлимга кийдирдим. Қариганимда боқар, деб умид қилдим. Аммо у бераҳм чиқди. Мендан хабар олмайди. Ўзим уйига келиб, қўлимга илинган нарсани олиб чиқиб сотаманда пулига овқат олиб ейман. Ё Расулаллоҳ! Шу ишим дурустми ё дуруст эмасми?

Отанинг бу гапларини эшитиб Расулуллоҳ (с.а.в.) ўғилнинг елкасидан маҳкам ушладилар-да, дедилар: «Топган нарсаларинг, ҳатто сенинг ўзинг ҳам отангнинг мулкидир. Агар топган мулкинг етмаса, отанг сенинг ўзингни сотиб пулини емоқликка ҳаққи бор. Сен ўйламагинки, топган мулкларимга ўзим моликману отамнинг унга алоқаси йўқ, деб. Ҳаммасига отанг эгадир!»

Яна шу мавзуда бир ҳадис:

Бир қиз онасидан шикоят қилди:
-Онамнинг ақллари ўзларида эмас. Уйимга келиб тўполон қиладилар, тинчлик бермайдилар.

Расулуллоҳ (с.а.в.) онани чақиртирдилар. Ғоят қари, бечораҳол она дедики: «Ё Расулаллоҳ(с.а.в.)! Сабр қилайин десам, қизим хабар олмайди. Ҳатто болаларини юбормайди. Ёлғиз ўзим пашшаларга ем бўлиб ётаман. На ўлиб қутуламан, на роҳат кўраман. Қизимнинг бепарволиги шунчалик.

Расулуллоҳ (с.а.в.) дедилар:
-Тўққиз ой-ю, тўққиз кун сени қорнида кўтарган ким? Ўлим ёқасига келиб сени туққан ким? Сени икки йил эмизган ким? Сени балоғатга етказиб узатган ким? Шу онанг! Агар шу онангни рози қилмасанг, жаннат сенга ҳаром! Тавба қилсанг - қилдинг, йўқса ярим мулкингни онангга олиб бераман.

Қиз тавба қилди...

#rumiy

👉 @Rumiy_AforizmlariUz 📚 /
Ma'nolarning tuganmas jilosi

YETTI NARSANI SIR SAQLASHNI TAVSIYA QILGAN
DONISHMANDLAR NASIHATI

1. Donishmandlarning aytishlaricha, sir
saqlanishi lozim bo‘lgan birinchi narsa –
uzoqni ko‘zlangan rejalar. Bu rejalar
amalga oshmaguncha ularni hech kimga
aytmang. Bizning har bir g‘oyamiz
o‘zimizga qarshi ham ishlatilishi mumkin.

2. Donishmandlar sir saqlashni tavsiya
etgan ikkinchi narsa qilgan xayr-saxovatimiz haqida gapirmaslikdir.
Saxovat noyob narsa bo‘lib, uni ko‘z qorachig‘idek asrash darkor. Qilgan yaxshi amalingiz bilan maqtanmang. Kibr xayrli amalingiz ortidan kelgan yaxshilikni
tortib oladi.

3. Donishmandlar birovlarga oshkor
qilmaslikni tavsiya etgan uchinchi narsa bu o‘z didingiz haqida gapirishdir. Duch
kelgan kishiga qanday ovqatlarni yoqtirishingizu nimalarni yemasligingiz,
qancha uxlashingiz, jinsiy xohishlaringiz haqida gapiravermang.

4. Aytmaslik kerak bo‘lgan to‘rtinchi narsa
bu mardlik, jasoratdir. Kimdir tashqi tomondan sinovlarga duchor bo‘ladi,
kimdir esa ichki tomondan. Tashqi sinovlarni hamma ko‘radi va bu sinovlarni yenggan insonlar mukofot
olishadi, lekin ichki sinovlarni hech kim
ko‘rmaydi va bu sinovlarga dosh berganlarni mukofotlamaydi.

5. O‘zgalarga aytmaslik lozim bo‘lgan
beshinchi narsa diniy bilimdir. Diniy
bilim turli darajada bo‘lib, bu borada mukammallikka erishgan insongina bu
bilimini boshqalar bilan baham ko‘rishi mumkin. Endigina diniy bilimlarni
egallay boshlaganlarning asosiy xatosi shundaki, ular darhol bu bilimlarini
boshqalar bilan o‘rtoqlashgisi keladi va
bu boshqalarga yaxshilik keltirish o‘rniga
ularni adashtiradi va hattoki cho‘chitishi
ham mumkin.

6. Boshqalar bilan o‘rtoqlashish lozim
bo‘lmagan oltinchi narsa oilaviy nizolar
va umuman, shaxsiy hayotdir. Yodda tuting:
oilangizdagi muammolar haqida
qanchalik kam gapirsangiz, oilangiz shunchalik mustahkam bo‘ladi.

7. Boshqalarga aytilmaydigan yettinchi
narsa esa kimlardandir eshitilgan g‘iybat va ig‘volardir. Ko‘chada
yurganingizda poyabzalingiz iflos bo‘lishi mumkin. Uyga kelib yoki birovning
oldiga borib kimdandir eshitgan yomon so‘zlarni boshqa odamga aytish xuddi uyga kelib, iflos poyabzalini yechmagan odam
kabidir.

Ehsonning mukofoti, faqat ehsondir. (Rohman surasi 60-oyat)

#rumiy

👉 @Rumiy_AforizmlariUz 📚 /
Ma'nolarning tuganmas jilosi