– kel, hammasini unutamiz..- Jaʼfar vaziyatni qoʻlga olishga urindi.
– yoʻq..tamom. bizning hikoyamiz oʻsha kechada tugagan. - oʻsha tun, oʻsha holatni esga oldi Alina.
– nega??? Nega? Ahir senga tushuntirdimku. Yana nega rad etyapsan? - gʻazab bilan soʻradi
– Chunki...- Jaʼfarning jazavasidan dovdirab qolgan qiz, duduqlanib qoldi.
– nima chunki, nima? Nima? Nima? - tirsagidan ushlab, qizni silkitdi jahl aralash.
– men..men oʻlyapman, Jaʼfar oʻlyapman. - silkitgani uchun biroz boʻlsa-da oʻziga kelib olgan Alina bor ovozi bilan baqirdi.
– nima? Bu nima deganing? - boyagi qiyofasidan asar ham qolmay, deyarli pichirlab gapirdi.
– bu degani boshidagi qandaydir oʻsimtani olib tashlash kerak. - alamli gapirib, mayus boqdi Jaʼfarning koʻzlariga.
– kasalman kasal.. oʻlaman.. - yerga choʻkkalab oʻtirib qoldi.
– Lina...oʻlmaysan. oʻlmaysan. Agar oʻlsang men ham oʻlaman. - u tengi oʻtirib, yengil quchdi.
– bolalarimiz-chi? - mavjlangan koʻzlari bilan tikildi.
Kanal:
https://t.me/+v2gypI5KOtowYTNi