#Тақдир_ёзиғи
2017-йил.
Фарангиз ва Умиднинг муносабатларининг 4-йили. Бу ўтган йиллар давомида Умид анча ўзгариб қолди. Фарангизга нисбатан муносабатлари ҳам анча ўзгарган. Бироз қўпол ва бееътибор. Аммо, Фарангиз уни чиндан севиб қолганди. Шу сабаблими, унинг бу муносабатларига эътибор бермасликка ҳаракат қиларди. Бироқ, сўнгги воқеалар ҳаммасини оёғини осмондан қилиб ташлади. Қаердандир пайдо бўлган Сарвар исмли йигит туфайли ҳаммаси расво бўлиб кетди.
Сарвар ҳа деб Фарангизга хабар жўнатар, телефон қилар, тинмай безота қиларди. Фарангиз унга яхши гапириб ҳам, ёмон гапириб ҳам кўрди. Лекин бари бефойда. Охири Фарангиз уни 02 га бердию, бир муддат ҳаммаси тўхтагандек бўлди. Фарангиз қутилдим деб хурсанд бўлиб юрганда, ҳаммаси бир пул бўлди. Бир ойча жим юрган Сарвар яна пайдо бўлдию, бу сафар Фарангизни ўғирлаб кетди. Бу пайтда Фарангиз холасиникига кетаётганди. Шу сабаблими, уни ҳеч ким изламади.
* * *
— Қўйиб юбор, — қўли боғланган Фарангиз ўзини орқага ташлаб Сарварнинг қўлидан чиқишга урунардию, бироқ чиқиб кета олмасди.
— Оғзингни юм қанжиқ, — Сарвар уни силтаб тортганча эски бир уйга олиб кирди ва пастга ёйилган кўрпа устига итариб юборди. — Бугун сен билан бир мазза қиламиз, — беўхшов иршайди.
— Йўқ, йўқ, — Сарвар итариб юборганда боши деворга тегиб пешонаси ёрилганига қарамасдан Фарангиз жон ҳолатда ўрнидан туриб, ўзини эшик тарафга урди. Бироқ, Сарвар чаққонлик қилиб уни ушлаб қолди ва яна ўша кўрпа устига итариб юборди.
— Шошмасангчи, ишимиз тугасин шундоқ ҳам кетасан, — деганча секин Фарангиз томон юрди. Фарангизнинг оёғидан тортганча ётқизиб қўйдию, ўзи эса унинг оёғи устига чиқиб ўтириб олганча секин қизни ечинтира бошлади.
— Тегма менга, — Фарангиз тинмай типирчилар, бироқ қўлидан ҳеч нима келмади.
— Мана бу бошқа гап, қизнинг бел қисмидан тепада ҳеч нима қолмагач, Сарвар секин унинг қорнидан силаб тепага чиқа бошлади. Фарангиз эса йиғлашдан бошқа ҳеч нима қила олмасди. — Ишни бошлашдан олдин бу кунни тарихга муҳрлаш керак, — Сарвар тиржайганча телефонини чиқардию, қизни суратга тушира бошлади. Суратга туширар экан, бир қўли билан паст қисмини ҳам кийимлардан холос қилди. Фарангиз бутунлай яланғоч бўлганди. Сарвар уни ҳар тарафидан расмга туширди. Уятдан ғужанак бўлиб олган қизни сочидан тортиб, бел қисмига бир неча марта тепиб, кўкрак қисмларини маҳкам сиқиб - сиқиб қизартириб ташладида, расмга ҳам олиб қўйди. — Мен ҳозир келаман, — Сарвар телефонини олиб чиқиб кетди. Бу пайтда Фарангиз тинмай йиғлагани, калтаклар зарбидан секин ҳушини йўқота бошлаганди.
2017-йил.
Фарангиз ва Умиднинг муносабатларининг 4-йили. Бу ўтган йиллар давомида Умид анча ўзгариб қолди. Фарангизга нисбатан муносабатлари ҳам анча ўзгарган. Бироз қўпол ва бееътибор. Аммо, Фарангиз уни чиндан севиб қолганди. Шу сабаблими, унинг бу муносабатларига эътибор бермасликка ҳаракат қиларди. Бироқ, сўнгги воқеалар ҳаммасини оёғини осмондан қилиб ташлади. Қаердандир пайдо бўлган Сарвар исмли йигит туфайли ҳаммаси расво бўлиб кетди.
Сарвар ҳа деб Фарангизга хабар жўнатар, телефон қилар, тинмай безота қиларди. Фарангиз унга яхши гапириб ҳам, ёмон гапириб ҳам кўрди. Лекин бари бефойда. Охири Фарангиз уни 02 га бердию, бир муддат ҳаммаси тўхтагандек бўлди. Фарангиз қутилдим деб хурсанд бўлиб юрганда, ҳаммаси бир пул бўлди. Бир ойча жим юрган Сарвар яна пайдо бўлдию, бу сафар Фарангизни ўғирлаб кетди. Бу пайтда Фарангиз холасиникига кетаётганди. Шу сабаблими, уни ҳеч ким изламади.
* * *
— Қўйиб юбор, — қўли боғланган Фарангиз ўзини орқага ташлаб Сарварнинг қўлидан чиқишга урунардию, бироқ чиқиб кета олмасди.
— Оғзингни юм қанжиқ, — Сарвар уни силтаб тортганча эски бир уйга олиб кирди ва пастга ёйилган кўрпа устига итариб юборди. — Бугун сен билан бир мазза қиламиз, — беўхшов иршайди.
— Йўқ, йўқ, — Сарвар итариб юборганда боши деворга тегиб пешонаси ёрилганига қарамасдан Фарангиз жон ҳолатда ўрнидан туриб, ўзини эшик тарафга урди. Бироқ, Сарвар чаққонлик қилиб уни ушлаб қолди ва яна ўша кўрпа устига итариб юборди.
— Шошмасангчи, ишимиз тугасин шундоқ ҳам кетасан, — деганча секин Фарангиз томон юрди. Фарангизнинг оёғидан тортганча ётқизиб қўйдию, ўзи эса унинг оёғи устига чиқиб ўтириб олганча секин қизни ечинтира бошлади.
— Тегма менга, — Фарангиз тинмай типирчилар, бироқ қўлидан ҳеч нима келмади.
— Мана бу бошқа гап, қизнинг бел қисмидан тепада ҳеч нима қолмагач, Сарвар секин унинг қорнидан силаб тепага чиқа бошлади. Фарангиз эса йиғлашдан бошқа ҳеч нима қила олмасди. — Ишни бошлашдан олдин бу кунни тарихга муҳрлаш керак, — Сарвар тиржайганча телефонини чиқардию, қизни суратга тушира бошлади. Суратга туширар экан, бир қўли билан паст қисмини ҳам кийимлардан холос қилди. Фарангиз бутунлай яланғоч бўлганди. Сарвар уни ҳар тарафидан расмга туширди. Уятдан ғужанак бўлиб олган қизни сочидан тортиб, бел қисмига бир неча марта тепиб, кўкрак қисмларини маҳкам сиқиб - сиқиб қизартириб ташладида, расмга ҳам олиб қўйди. — Мен ҳозир келаман, — Сарвар телефонини олиб чиқиб кетди. Бу пайтда Фарангиз тинмай йиғлагани, калтаклар зарбидан секин ҳушини йўқота бошлаганди.