NAMOZ VAQTLARI ️| Намоз Вақтлари

ОХИРИГА ЕТМАГАН САФАР

Ҳазрати Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам 11-12 ёшларда эканлар, амакиси Абу Толиб билан тижорат карвонида Шомга йўл олди. Шом қишлоқларидан бўлмиш Бусрога етиб келишганида илгари карвонларга ҳеч пешвоз чиқмаган роҳиб Баҳийро уларнинг олдига келди. Карвондагиларга диққат-ла назар солиб, бирма-бир кўздан кечиради. Ёш йигитча бўлган ҳазрати Муҳаммаднинг ёнларига келиб тикилиб қарайди. Сўнг: «Бу бола оламларнинг саййиди, « Аллоҳ таолонинг элчиси бўлади», дейди. Карвондагилар: «Буни қаердан биласиз?» деб сўрайди. Шунда роҳиб ҳаяжон билан: «Сизлар Ақабага яқинлашганингизда бирорта тош, бирорта дарахт қолмай ҳаммаси сажда қилди, улар эҳтиром юзасидан фақат набийга сажда қилади. Бу боланинг пайғамбар бўлишини икки кураги орасидаги нубувват муҳридан билиб олдим», дейди. Сўнгра Абу Толибга: «Уни Шомга олиб борма. Унга румликлар ва яҳудийлар зиён етказишидан қўрқяпман», дейди. Роҳибнинг гапи Абу Толибни хавотирга солади ва у ёш Муҳаммадни олиб Маккага қайтиб кетади (Имом Термизий ривоятида келган).

“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга муҳаббат ҳақида 101 қисса” китобидан.

ҚОБИЛИЯТ ВА МАҚБУЛЛИК

Дунёвий ишларда қобилиятнинг ўрни катта. Агар қобилият билан бирга воситалар ҳам берилган бўлса, нур устига нур. Лекин Аллоҳ таолонинг наздида иш аксичадир. Аллоҳ таолонинг ҳузурида қобилиятнинг ўрнига мақбуллик асосий ўрин тутади. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Аллоҳ таоло сизларнинг суратларингиз ва молларингизга қарамайди. Балки, сизларнинг қалбларингиз ва амалларингизга қарайди” деганлар. (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривояти)

Кимнинг ихлоси кучли бўлса, у Аллоҳ таолонинг наздида шунча мўътабардир...
Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг даврларида Абу Лаҳаб илм ва доноликда бировдан кам эмас эди. Абу Жаҳлнинг асл куняси эса, Абул Ҳакам эди. Лекин уларнинг донолиги, мол-давлати асло фойда бермади.

Хулафойи рошидийн розияллоҳу анҳум гарчи дунёдаёқ жаннат башоратига эришган бўлсалар-да, Аллоҳ таолодан қўрқувлари шу даражада баланд эдики, Абу Бакр розияллоҳу анҳу “Кошки, мен кесиб юбориладиган бир дарахт бўлсам...” дер эдилар... Умар розияллоҳу анҳу кўпинча қўлларига бир қуриган хасни олиб, “Қанийди, мен шу қуриган хас бўлсам эди”, дердилар. Гоҳида эса, “Кошки, мени онам туғмаганида”, деб йиғлардилар. Бир куни бомдод намозида Юсуф сурасини ўқиётган эдилар. “Албатта, мен дарду ҳасратимдан фақат Аллоҳнинг Ўзига Шикоят қилмоқдаман... деди”, (Юсуф сураси, 86) оятига етганларида, йиғлаб юбордилар. Таҳажжуд намозларида баъзан йиғлайвериб йиқилар ва касал бўлиб ётиб қолар эдилар...

Саҳобаи киромлар розияллоҳу анҳум, тобеъинлар ва табаъ тобеъинлар ҳамда умматнинг авлиёлари (ҳаммаларига Аллоҳнинг раҳмати бўлсин) ҳаётида бу каби воқеалар тўлиб ётибди...

Улар ҳам ақлли, ҳам муваффақият қозонган зотлар эдилар, Аллоҳ таолонинг ҳузурида мақбуллик фикрида яшардилар. Қалбларида қўрқув устун эди...

Аллоҳ таолонинг ҳузурида мақбуллик топиш нима дегани? Бу ҳақда Қуръони Каримда шундай дейилган: “Албатта, Аллоҳ тақводорлардангина қабул қилади”. (Моида сураси, 27-оят)

Инсон тақвони маҳкам тутсин, очиқ жойда ҳам, хилват жойда ҳам, ижтимоий ҳаётда ҳам, бизнес ишларида ҳам Аллоҳ таолодан қўрқсин. Жоиз ва ножоизни, ҳалол ва ҳаромни ёдида тутсин. Шунда У Аллоҳ таолонинг ҳузурида мақбуллик топади ва унинг натижасида нажотга эришади.

“Насиҳатлар гулдастаси”дан.
@mehrob_uz

🗣 Uzbekiston bo‘yicha Namoz vaqtlari
🗣 Uzbekiston bo‘yicha Namoz vaqtlari
🗣 Uzbekiston bo‘yicha Namoz vaqtlari

Мутафаккир уламоларнинг тилга алоқадор насиҳатларидан
33 та тасбеҳ тимсол

• Қуръони карим ҳукмларини нотўғри тушунтирма.
• Пайғамбар с.а.в.лар номидан сохта ҳадис тўқима.
• Шариатга хилоф фатво берма.
• Саломни жавобсиз қолдирма.
• Ўзингга ёмон дуо қилма.
• Ҳазиллашиб, билиб туриб диндан савол берма.
• Таомнинг ҳалол-ҳаромини сўрама.
• Аниқ билмай туриб сўзлама.
• Бировнинг сирини бировга айтма.
• Олимларни сўкма ва хўрлама.
• Нотўғри маслаҳат берма.
• Ғийбат қилма.
• Чақимчилик қилма.
• Бировдан нарса тиланма.
• Лаънатлама.
• Ёлғон сўзлама, ҳақиқатни айт.
• Хушомад ва тилёғламалик қилма.
• Тилингни сақла, омонда бўласан.
• Гап талашма.
• Қўлингдан келмайдиган ишга ваъда берма.
• Кўрмаган ва билмаган ишингга гувоҳлик берма.
• Фаҳш ишларингни мақтаниб гапирма.
• Гуноҳга қизиқтирадиган ишлар қилма, гап сўзлама.
• Беҳаё қўшиқлар айтма.
• Қасам ичма.
• Мўминни қўрқитма.
• Аския, мазах қилма.
• Икки юзламачилик қилма.
• Бўҳтон қилма.
• Хусумат қилма.
• Насаб-миллатини айтиб хорлама.
• Камситма, сўкишма.
• Сўраб мансаб олма.

«Ислом - кўрсатма, ҳидоят, раҳмат» китобидан.

Жума куни имом хутба ўқиётганида гапириш ёки беҳуда ишларни қилиш

(Пайғамбар алайҳиссалом) «Жума куни имом хутба ўқиётганда гапиришдан ва майда тошларни ўйнашдан, қўли ва боши билан имо-ишора қилишдан қайтардилар. «Кимки жума куни имом хутба ўқиётган ҳолатда гапирса, лағв яъни беҳуда иш қилибди. Лағв қилган киши учун жума йўқдир», – дедилар».

Жума намози тўрт ракатли пешиннинг ўрнига икки ракатли қилинишининг сабаби, иккита хутба икки ракатнинг ўрнига ўтгани учундир. Аллоҳ таоло инсонларни ваъз насиҳатга эҳтиёжлари борлигини билганлигидан уларнинг йўлбошчиларига ҳар ҳафтада бир марта инсонларни намозга тўплаб, уларга Аллоҳ таолони эслатиб, у зотни улуғлаш кераклигини буюрган. Шунинг учун Жума намози жуда улуғ бир савоб ишни ва фазилатни ўзида қамраб олгандир. Энди шу пайтда гапирган одамнинг қалби машғул бўлиб, панд-насиҳатни эшитмай қолади. Шунингдек, имо-ишора қилиш ҳам мавъизадан чалғитади. Гарчи бу ишора озгина бир нозик ҳолда бўлса ҳам уни қилувчи одам ҳам лағв беҳуда иш қилувчи бўлади. Ҳадиси шарифда унинг учун Жума йўқдир, дейилди, яъни бу одамнинг Жумасидан фазилат ва катта савоб кетиб қолади, демакдир. Бу унинг намози ботил бўлади, қайтадан ўқиб олсин, маъносида эмас. Балки унинг намози жоиз, лекин нуқсонлидир. Жуманинг фазилатидан олинадиган улуғ насибаси кетиб қолгандир. Намози эса нуқсонли, яъни фақат ўша икки ракат холида қолган ва Жума намозининг фазилати кетиб қолгандир.

«Қайтарилган амаллар» китобидан.
@mehrob_uz