БИЗ ӨМИРГЕ КЕТИЎ УШЫН КЕЛЕМИЗ
Әрманлаймыз, арзыў-хәўес етемиз,
Дүнья жыйнап оны көз-көз етемиз,
Негизинде хеш ким тулға болмаған,
Биз өмирге кетиў ушын келемиз.
Қам сүт емген, бендемиз бар қәтемиз,
Менменсинип гейде хәси кетемиз,
Бар тапқаның қалып кетер артыңда,
Биз өмирге кетиў ушын келемиз.
Хәлсизлерге жудырықты түйемиз,
Хәмелдарға неге басты ийемиз,
Ханбысаң, я қарамысаң қалмайсаң,
Биз өмирге кетиў ушын келемиз.
Билип-билмей кеўиллерге тийемиз,
Бәрин көрип турыпты ғой ийемиз,
Жаўласаңда он сегиз мың әлемди,
Биз өмирге кетиў ушын келемиз.
Марапаттты жандай жақсы сүйемиз,
Ашыўланып сәл нәрсеге күйемиз,
Бендемиз ғой түсинбеймиз хеш соны,
Биз өмирге кетиў ушын келемиз.
Аўыз- бирлик сақлап жүриң адамлар,
Бес күним, хош күним дейди наданлар,
Жыласақта, сықласақта бәри бир,
Биз өмирге кетиў ушын келемиз.
Ҳүкимдар болсаң да жаўлап дүньяны,
Тәрк етерсең бир күни алтын уяны,
Ўақтынша дур жаратқанның инәмы,
Биз өмирге кетиў ушын келемиз.
Саўап қылсақ, гүнәмызды артамыз,
Мәйли пулға толып турсын қалтамыз,
Бир күн келип көш- көренди тартамыз,
Биз өмирге кетиў ушын келемиз.
Ўақты келип пайманамыз толады,
Жаратқаным- аманатын алады,
Өлмей мәңги кимлер дейсең қалады,
Биз өмирге кетиў ушын келемиз.
Не қалдырдың излериңде өлместей,
Жулдызыңыз ақса дағы сөнбестей,
Хау! ким едик, нызамларға көнбестей,
Биз өмирге кетиў ушын келемиз.
Акшолпан Аманияз