Telegram channel "📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖" — @Ibratlihikoyavaqissalaruz

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 06:05

65-ҚИСМ

МУАЛЛИФ: НАРГИЗА УСАНБОЕВА

Опам...
Унинг дардли ва ожиз овози қулоқларим остида жаранглади: “Куйиб қолдим, мен. Куйдим. Янги қурган уйимизга кел, тезроқ кел!”
Сўнг эски касали хуруж қилган хаста каби қалтироқ тутди мени. Яна хаёлан опамнинг ёнига югурдим. Ўшанда ўн олти ёшда эдим. Опам, оиламиздаги ягона қиз, икки акаси ва бир укаси бўлган мушфиқ опам эса йигирмага кирган, эндигина иккига қараб кетаётган қизалоқнинг онаси, катта оиланинг тўнғич келини эди. Бахтли эди, у.
Бу воқеани сира сизга айтмаганман ойи. Ҳеч кимга айтмаганман. У кутилмаганда қўнғироқ қилди: “Куйиб қолдим, мен. Куйдим. Янги қурган уйимизга кел, тезроқ кел!”
Уйдан қандай унинг иморатига етиб борганимни билмайман. Шўрлик опам илк бор ўзлари учун қурилган уйда, янги ҳаммомда чўмилмоқчи бўлган. Ҳали тўлиқ битмаган ҳаммомнинг газ қувурига уланган бурагичнинг носозлигини билмаган. Қувурнинг тепадаги катта, умумий очгичини очган-у, “аввал сув тўлдирай, кейин ёқаман”, деб чиққан. Билмаганки, пастдаги печга уланган бурагич яхши ишламаслигини… Опам идишларга сув тўлдиргунча ҳаммом газга тўлган ва опам гугурт чаққанда…
Мен борганимда ҳовли кимсасиз эди. Ким ҳам бўлсин, ахир. Чунки у ерларда энди уйлар қурилаётган бўлса. Опам эса устига чойшаб ёпганча қалт-қалт титраб, портлаган ҳаммомдан сал нарида ўтирарди.
“Қўрқма, мен куйганман, қўрқиб кетма!” деди у юзини беркитиб. Жон ҳолатда ёнига югуриб бордим. Қўрқмасликнинг иложи йўқ эди, ойи. Эслашнинг ўзи даҳшатли. Ўшанда қандай тоқат қилган эканман-а?!
Опамнинг бутун вужуди қоп-қора бўлиб куйган, эти ҳилвираб қолган, сочи, қошу киприкларидан асар ҳам қолмаган… Уни даст кўтардим. Қўлларимга чойшаб тагидаги терининг шилиниб, жойидан силжигани яққол сезилди ва опам аянчли ингради. Чойшабнинг очилиб қолган жойидан опамнинг сунъий матодан тикилган куйлаги куйиб, эриб, кўксига ёпишиб қолганини кўрдим. Юрагим зирқиради, жоним зирқиради, бутун танам зирқиради.
Дарвозага етмасимдан акам машинада етиб келди. Яхшиям хабар берган эканман. Шифохонага боргунимизча опам бир гапни тинмай такрорлади: “Совқотяпман, жуда совқотяпман…”
Ваҳоланки, кун иссиқ ва опамнинг бутун вужуди куйганди…
Буни сизга билдирмадик, ойи. Сиз шифохонага кўргани борганингизда опамга яхшилаб чойшаб ёпдик, рўмол ўратдик. Сизни қўрқмасин, куймасин, дедик. Аммо, барибир опам куйдириб кетди. Куну тун йиғлардингиз: “Болам, мендан олдин қора гўрларни, совуқ тупроқларни кўрган болам…”
Дардингизга малҳам бўлолмасдик, овутолмасдик. Ахир, оиламизнинг эрка, ёлғиз қизи бағримизни доғлаб, куйдириб кетганди.
Бу куюк олти ой ўтиб, бизни сиздан ҳам айирди…
Кўксим куйиб кетяпти, ойи. Кеча дардим янгиланди. Ҳамма-ҳаммаси кўз олдимда жонланди. Чидолмаяпман! Назаримда, кечадан буён ҳеч ким гапирмади, туз ҳам тотмади. Катта қурбонлик эвазига келган овқатлар кимнинг ҳам томоғидан ўтарди? Ҳамманинг дили вайрон.
Қачон тугайди, бу уруш, ойи?..
МАН. 23.09.2000”

* * *

Энг узун, энг дардли мактуб эди бу. Уни ҳар доим кўзларимда ёш билан ўқиганман. Мана шу иродаси, тоқати, сабри билан мени мафтун этгандир, бу йигит? Аммо ўн йил ҳамроҳим, дардкашим бўлган номалари энди мендан олислаб бораётгандек.

Давоми бор...

485 0 1 2 11

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 06:05

64-ҚИСМ

МУАЛЛИФ: НАРГИЗА УСАНБОЕВА

— Тўғри, ҳарбий бўлиш энг фахрли иш. Лекин ҳозирги ишинг ҳам ёмон эмас-да! Топишинг ҳам зўр. Агар ростдан чегарачи бўламан десанг, сени қайси бир чекка вилоятга жўнатиб юборишади. Яхши шароитда яшаган аёлинг у ёқларнинг суви, қозон-ўчоғига кўнармикан? — деди отам.
— Мени деса, севса дунёнинг нариги четига ҳам боради-да! — қизариб қаҳ-қаҳ отди Азиз ака.
— Бу гапинг ҳам тўғри, — жўр бўлди отам.
— Кўнглинг чопган ишни қил, — ҳавас билан қараб, қўшилиб қўйди бувим.
— Ҳозир ҳарбий хизмат зўр! Сизнинг даврингиздагидек эмас. Ҳарбийлар учун ҳам, аскарлар учун ҳам ҳамма шароитлар бор. Менам яна қайта боришга рози бўлардим, — завқ билан деди укам Жаҳонгир.
— Мен шароитига учиб эмас, ростмана хизмат қилиш учун бормоқчиман, — деди Азиз ака унга жавобан.
Азиз аканинг бу гаплари унга бўлган ҳурматимни яна бир карра оширди. У ростдан ҳам самимий ва чин дилдан гапираётгани сезилиб турарди. Дилининг туб-тубидаги истагини ўртоқлашаётганди у.
“Нега Азиз ака бошқача? Нима учун барча йигитлардан ажралиб туради? Баъзан уни жуда яхши биладигандекман. Айрим пайтлар эса, жуда сирли туюлади. Нимасидир ўзига тортади, мени...”
Яна у ҳақда ўйлай бошладим. Не ажабки, унинг хаёли менга жондан азиз мактубларимни унут қилаётганди. Ўзимни хиёнаткордек ҳис қилдим. Меҳмонхонадан чиқдим-у, кийимларим турадиган уй томон йўл олдим. Худди ҳозир хатлардан бирини ўқисам, Азиз акага муносабатим ўзгариб қоладигандек эди. Номалар энди мени илгариги каби ўзига тортмаса-да, бирига кўз югуртирдим. Бироқ, бу хат…

* * *

“Онамга бормас мактуб!

Ойижон! Бугун сизга юзта мактуб ёзсам ҳам юрагимдаги дардим аримайди. Чунки бу дард эски. Юрагимда иллат боғлаб ётган мана шу ғамим кеча қайта тирналди, очилди. Ундан чиқаётган изтироб бутун вужудимни исканжага оляпти. Бардошим етмаяпти, уни енгишга. Чидай олмаяпман, ойи…
Кеча бизга озиқ-овқат ташлаб кетиш учун йўлга чиққан вертолёт ҳеч бир тўсиқ ва хатарсиз етиб келди. Бизга аталган қутиларни ташлаб, ортга қайтди ҳам. Ўшандаги қувончимизни кўрсангиз эди.
“Уч, тезроқ уч! Тезроқ бу ердан узоқлаш, кет!” ирғишлагудек бўлиб, ўзимизча вертолётга гапирардик.
“Беадад шукр, эсон-омон келиб-кетди”, хурсандчилигини яшира олмади командиримиз ҳам.
Бу сўзлар ўша пайтда ҳар биримизнинг кўнглимиздан ўтгани аниқ. Афсус, минг афсус жуда эрта севинган эканмиз. Гранатомётнинг “гум” этган овозидан барчамизнинг нафасимиз ичимизга тушди. Ҳаммаси кўз очиб юмгунча содир бўлди. Гумбурлаган товуш ва вертолётнинг ҳаводаги портлашидан дод солдим. Ҳамма нарса, тоғ, тошлар, дарахтлар, олов, сув, ёнимдаги аскарлар ҳамма-ҳаммаси қоришиб кетгандек эди. Бўлаётган воқеаларни идрок этиб улгурмасимдан ёнгинамга “тап” этиб қоп-қора нарса тушди. Карахт аҳволда унга қарадим: куйиб, эти ҳилвираб қолган қўлнинг тирсакдан пастки қисми…
“Вертолётдагилардан бирининг қўли... Таниш манзара... Қаерда кўрганман уни яна?..”
Мен ўтмиш ва бугуннинг орасида эси оғган телба сингари югуриб юрганга ўхшардим. Миямда уруш даҳшати, ўликлар, куйган қўл бўлаги, оловда ёнган опам воқеаси аралашиб, кўнглим бузилди.

394 0 0 4

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 06:04

63-ҚИСМ

— Ҳамма нарсанинг ниҳояси бор. Мана, ишлар юришди. Юзимиз ёруғ бўлди. Энди хотиржам кетаверсам ҳам бўлади, — енгил тортиб деди Азиз ака. — Ҳамма ўз ишини билади. Ўйланмайман.
— Нега уйланмайсан? — кутилмаганда бўйнини чўзиб суҳбатга аралашди Ҳикмат бобо. — Ўттизга кириб қолган кўринасан. Бир каттанинг, бир кичикнинг гапини ол. Менинг маслаҳатим, бора солиб уйлан!
— “Ўйланмайман” деяпти, — бақирди Ҳикмат бобога Азим магазинчи.
— Айтаверади-да, бу! Ўттизга кирмадингми, ё? Уйланиш керак. Ё ўзимиз уйлантириб қўяйликми? — ён бергиси келмасди бобонинг.
— Оббо... — кулиб қўл силтади Азим магазинчи.
— Бобо, Азиз ака “уйланмайман” эмас, “ўйланмайман”, деяпти. “Ишни ўзларингиз бажара оласизлар, ўйланмай Тошкентга кетаман”, деяпти, — бошқатдан изоҳ берди акам.
— Ҳа-а, — бобонинг энди қулоғи эшитди. — Ўйланма, ўғлим. Ўзим буларни бошқариб тураман. Кечаю-кундуз кўз-қулоқ бўламан. Тошкентда нима иш қилмоқчисан, ўзи?
— У ерда ҳам цехим бор. Аммо боргач, ишламасам керак. Ишимни ўзгартирмоқчиман, — астойдил баланд овозда тушунтира кетди Азиз ака. — Бошқа ишга ҳужжат топширганман. Тўғри бўлса, кетаман!
— Нима иш, у?
— Ҳарбий бўлмоқчиман! — Азиз аканинг бу гапи дастурхон атрофидаги барчани сергак торттирди.
— Ҳарбий? Шундай даромадли ишни ташлабми? — биринчи бўлиб саволга тутди акам.
— Нарзулла рухсат бердими? Ишонгани сен-ку! — сўради отам.
— Нега айнан ҳарбий? — ажабланиб қаради Жаҳонгир. — Бошқа соҳада ўқигансиз-ку! Мен ўзингизнинг соҳангизда ишласангиз керак, деб ўйлабман.
— Соҳангиз нима эди? — Мусулмон ҳам жим туролмади.
— Ҳарбий хизматда вақтида чегарада бўлганман. Ўшандан буён қандай иш қилмай, жуда жўн ва кераксиздек туюлади, — ҳаммага бир-бир қараб, саволларига жавоб бера бошлади Азиз ака. — Бўлмаса, ўқиган соҳам ҳам зўр. Техника Университетининг Нефт ва газ факультети битирганман. Нон цехи ҳам ёмон эмас. Ўнтача ишчим бор. Цехнинг орқасидан рўзғорини тебратади. Пиширган нонимиз элга манзур. Лекин бу ҳарбий хизмат олдида жуда жўн ва жудаям оддий ишдек. Худдики, шу гавдам, шу кучим билан арзимас иш қилаётгандекман. Фақат чегарага борсам, сарҳадларимизни ҳимоя қилсамгина халққа нафим тегадигандек...
— Ҳазиллашяпсанми? Ҳозир ҳамма даромадли ишни излайди, — ҳайрат билан деди Азим магазинчи.
— Тўғри, — хўрсиниб деди Азиз ака. — Буни кимдир ҳазил, кимдир ўзини ўта Ватанпарвар қилиб кўрсатиш дейиши тайин. Лекин мен ўн йилдирки, кўнглимдаги ишни қила олмаяпман. Қилаётган ишимдан таскин топмаяпман, мазза қилмаяпман. Ҳали ўттизга кирганим йўқ. Имкониятим бор. Шундан фойдаланиб, ҳарбий бўлиш учун ҳужжат топширдим-у, булоқни топган чанқоқ одамдек юрагимда кучли талпиниш сездим. Мен истаган иш фақат ҳарбийлик деб ўйладим.

279 0 0 6

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 06:04

62-ҚИСМ

Ўзим билан ўзим овора бўлиб, уйдагиларга қарашмадим ҳам. Хаёл суриб, сўридан жилмадим. Нонушта учун дастурхон ҳозирлаётган синглим бақириб қолди:
— Опа, кармисиз? Опа?
— Бақирма, — дедим гина билан.
— Камрон боядан буён чақиряпти. Телефонингизга қаранг!
Югуриб бориб жиянчамнинг қўлидан телефонни олишим билан овози тинди. Экранга қараб эса қотиб қолдим. Юрагим тез ура бошлади...
Телефонимнинг экранида “Азиз ака” деган ёзув турарди. Кўзларимга ишонмадим. У киши сира мени телефон орқали йўқламаган. Юзма-юзма ҳам гаплашишни истамайдиган одамнинг қўнғироғи сониялар ичида мени турли хаёлларга олиб борди:
“Нега қилди экан? Тўғри, ўша ернинг ўзидан кетарканми? Кетиш олдидан хайрлашмоқчидир? Хафалигини ўзимга айта олмагач, телефон орқали айтишга жазм қилдимикан? Балки, бирор гапи бордир?”
Қўлларимга титроқ кириб, рақамга қўнғироқ қилдим.
— Ало, Моҳгул, нега кўтармайсан? Менинг телефонимнинг қуввати тугади. Шунга Азизникини олдим, — гапираётган отам эди.
— Ассалому алайкум! Телефоним уйда эди, мен супада ўтиргандим, — ичимдан оғир хўрсиниқ келди. Чуқур нафас олиб, дедим: — Тинчликми, дада?
— Ойингга бер! Бозордан нималар олиш кераклигини айтсин! Бугун кечга ишчилар келади. Азиз кетишидан олдин бир ўтирайлик. Шуни айтиб, Азизни бугун зўрға олиб қолдим. Эртага кетади. Бўлмаса, эрталаб кийимлари билан чиқиб, бирдан кетмоқчи эди.
Телефонимни онамга бердим-у, яна Азиз ака ҳақида ўйлай бошладим.
“Ахир нима учун ўзини ғалати тутади? Отам қайтармаса, индамай кетарди ҳам. Бир оғиз гапирмасдан кетарди. Нима ҳам десин, менга? Яқини бўлмасам, севган қизи бўлмасам. Нимани умид қиламан, у кишидан? Лекин орамизда жиддий муносабат йўқлиги учун ҳам бошдагидек гапириб турса бўларди-ку! Ўшанда мен бу қадар ўйга ботмасдим. Уйимизга келган пайтларида бемалол гаплашарди, ҳатто, ҳазил қиларди. “Исмалоқ”, “Отқулоқ” дерди. Балки шунинг учун ҳам ҳозирги муомаласи менинг тинчимни олгандир? Аммо у вақтлар иши бугунгидек кўп эмасди, ҳам...”
Икки соатдан сўнг отам, акам ва Азиз ака дамасда кириб келишди. Бозорлик қилишган, кайфиятлари чоғ.
— Кечга ишимиз кўп бўлади. Тушликда ўтирадиган бўлдик. Дарров палов дамлаб, дастурхонни тузатиб қўйинглар. Биз бир соатларда ишчилар билан келамиз, — деди отам яна цехга отланаркан.
Биз Азиз аканинг хайрлашиш базмига тайёргарликни бошлаб юбордик. Меҳмонхонага ҳамма сиғадиган қилиб, катта дастурхон ёздик. Зеро, бу фақат эркаклар ўтирадиган меҳмондорчилик эмас, Азиз ака билан хайрлашув эди.
— Биз ҳам бирга ўтираверамиз. Азизнинг суҳбатини олиб қолайлик, соғинамиз, — дея бувим билдирганди бу таклифни. У кишининг бу гапи негадир юрагимни ўртади.
Бир пасда улар келиб ҳам қолишди. Ҳамма жамул-жам. Аммо хурсанд эмаслигимиз сезилиб турарди. Гарчи мен ўтирмаган бўлсам-да, ул-бул олиб кириб бўлаётган гаплардан бохабар эдим.
— Сени қўйиб юборгимиз келмаяпти, — охири барчамизнинг кўнглимиздаги гапни айтди Азим магазинчи. — Қишлоққа катта ёрдаминг тегди. Кўп яхшилик қилдинг. Ўзимизники бўлиб қолгандинг.

316 0 0 4

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 06:04

📚МАНЗИЛСИЗ МАКТУБЛАР

61-ҚИСМ

“У оиласини соғинган. Фарзандларини... Унинг оиласи бор!”
Шу гапни айтганим сари ичимни нимадир кемирар, кўнглимда уйғонган номаълум умид сўниб бораётгандек бўларди. Томоғимдан овқат ҳам ўтмади.
Йиғлашни истадим. Тўйиб-тўйиб йиғлолсайдим. Бунинг йўлини қилолмагач, уйга кириб доимги “дарддошим”га ёпишдим...

* * *

“Онамга бормас мактуб!

Ассалому алайкум, ойижон! Биз кўзлаган манзилимиз сари анча яқинлашиб қолдик. Аммо жуда эҳтиёткорлик билан ҳаракат қиляпмиз. Тунда йўл босамиз, бирор шарпа сезсак, тўхтаймиз. Шу сабабли, неча кундирки, йўлдамиз. Егуликларимиз ҳам тугади. Бундан хавотирга тушаётганимиз йўқ. Чунки бизни оч қолдиришмайди. Вертолётлар орқали бўлса ҳам етказиб беришади. Лекин бизнинг оромимизнинг йўқлиги ғаним уясига яқинлашиб қолганимизда. Бизни деб вертолётдагилар ҳаётини гаровга қўйишларига тўғри келади. Уларни кўрган жангариларнинг жим қараб туриши амри маҳол.
“Шунча қурбонлар етади. Озиқ-овқатдан воз кечамиз. Бўлмаса, вертолётдагилар душман учун тайёр ўлжага айланади. Сув ҳар қадамда бор. Овқатсиз бир неча кун яшай оламиз”, — деди командиримиз уларни ўйлаб.
Бироқ бунга юқоридагилар рози бўлмади.
“Олдинда нима кутаётганини билмаймиз. Неча кун юришларинг ҳам номаълум. Жанг учун куч керак. Овқатланмаган аскар қандай курашади?”, дейишибди улар.
Чиндан ҳам бизни нима кутаётгани маълум эмас. Борган сари жангариларнинг тиш-тирноғи билан қуролланганига амин бўляпмиз. Яна энг замонавий асбоб-ускуналари ҳам борлиги маълум бўлди. Тағин шу аниқки, анчагина чўпон ва қўй-қўзилар ҳам уларнинг қўлида. Эчкилардан ҳийла йўлида фойдаланишди. Қолганини қай мақсадда сақлаб турибди, бу ёлғиз Аллоҳга аён. Эртага биз учун оғир кун бўлиши мумкин. Дуо қилинг ойи, бошқа йигит ўлмасин! Келадиган вертолёт ҳам эсон-осон қайтиб кета олсин...”
МАН. 21.09.2000

* * *

Тонгни руҳсиз қарши олдим. Бугун Азиз ака уйига кетади. Кетиши аввалдан маълум эди. Лекин нега унинг уйимизда эканлиги менга тасалли бераётганди, ўзим ҳам билмайман. Ахир бир умр бизникида қололмайди-ку! У билан мени нима боғлаб тургани ҳам ҳамон мавҳум. Энди уни ўйламаслигим лозимлигини яхши тушунаман. Аммо ўзимни мажбурласам ҳам Зариф ҳақида хаёл суролмасам нима қилай? Ҳатто, у билан телефонда гаплашганимда ҳам хушим ўзимда бўлмайди. Баъзан чуқурроқ ўйлаб ҳам Зариф билан нима ҳақда гаплашганимни эслай олмайман. Тавба, у жуда хурсанд. “Муҳаббатимга эришяпман, сиз ҳам менга бефарқ эмассиз”, дейди. Бу гапни қаёқдан олди? Холбуки, ота-онам ҳам унинг совчиларидан кейин бир оғиз менинг кўнглимни сўрашмади, суриштиришмади. Гўёки, кеча йилдан буён шу воқеа бўлишини кутишаётганди-ю, ниҳоят бўлди.

401 0 0 4

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 06:03

"МАНЗИЛСИЗ МАКТУБЛАР"
Муаллиф Наргиза Усанбоева

https://t.me/Ibratlihikoyavaqissalaruz

413 0 0 1 2

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 03:46

юзи бирдан жиддийлашди. — Менда кўнглингйўқми? Агар шундай бўлса очиғини айтавер, сени мажбурламайман. — Йўқ. Аслида кўнглим...—Дилноза кўзларини олиб қочаркан, юзлари қип - қизил эди. Зуфар ҳаммасини тушуниб жилмайиб қўйдида, қутидаги узукни олиб, унинг бармоғига тақиб қўлидан ўпди. — Сени севаман ягонам.
Юсуфнинг машинаси Санамнинг уйи олдида тўхтади. — Етиб келдик, — боядан буён жим ўтирган Санамга қаради. У ҳали ҳам жим. — Санам, — Юсуф унинг қўлидан ушлади. Аҳволинг яхшими? Санам "Ҳа" дегандек бош силкиди. — Уйинга келдик. — Санам унга бир қараб қўйдию машинадан тушиб, югургандан сал берироқ бўлиб, уйга кириб кетди. Юсуф уни уйга кириб кетганча кузатиб турар экан, кулиб қўйди.
* * *

Давоми бор

https://t.me/Ibratlihikoyavaqissalaruz

716 0 1 11

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 03:46

билан бўлган суҳбатдан кейин инсулт бўлган ва
бунинг оқибатида бир тарафи ишламай қолган.
— Бугунга етарли, — йигит ўрнидан туриб
капишонини пастроқ туширдию, — яна кўришамиз.
— Аха, — кепкали йигит ҳам ўрнидан турди.
Йигитлар хайрлашгач, иккиси икки томонга
кетишди.
Игор кун ботиши билан уйдан чиқиб кетди. Ҳасан
эса уни кузата бошлади. Игор анча юргач, икки
қаватли ҳашаматли ҳовли олдида тўхтаркан,
— Ҳа порахўр, — асабий бош чайқаб қўйдида
дарвоза қўнғироғини босди. Орадан кўп ўтмасдан
қўриқчи йигит чиқиб келди.
— Ким керак?
— Менга хўжайининг керак, бор уни чақир, — Игор
менсимагандек гапирди.
— Хўжайин айни дамда дам олмоқда. Безота
қилишларини ёқтирмайди.— Унга Игор келди десанг, ўзи тушуниб олади. —
Игорнинг бу гапидан кейин қўриқчи йигит ичкарига
кириб кетди ва беш дақиқа ўтар - ўтмасдан қайтиб
чиқиб,
— Хўжайин сизни кутаяпти, — деганча Игорни
ичкарига бошлади. Игор ичкарига кирар экан,
ҳовлига кўз югуртирди.
— Ўзи ит бўлса ҳам яшашни билади пасткаш, —
кулиб қўйди. Қўриқчи йигит уни каттагина
меҳмонхонага бошлаб кирди.
— Хўжайин ҳозир чиқадилар, — деганча ўзи эшик
олдида турди. Орадан 15 дақиқача вақт ўтиб,
ётоқхона халатида савлат тўкканча Нишонов кириб
келди.
— Ия, ия ўртоқ Нишонов, — Игор ўрнидан турар
экан, — бу дейман жуда зарур ишингизни белига
тепдимми? — тиржайди.
— Нега келдинг? — Нишоновга унинг ташрифи
ёқмагани шундоққина юз - кўзидан билиниб
турарди.
— Бошлаган ишимизни якунлагани.— Сен билан ишимиз тугаган. Шундай экан, қани
жўна, — Нишонов сенда бошқа гапим йўқ дегандек
ўгирилиб кетаётганди,
— Адашасиз ўртоқ Нишонов. Сиз билан ҳали
қиладиган ишимиз кўп, тўғри эмасми? — Игорнинг
овозида бироз таҳдид бордек эди. — Менга ёрдам
беришингиз шарт, йўқса барча
кирдикорларингиздан бутун омма хабар топиб
қолиши мумкин.
— Сени ўлдираман, — Нишонов уч қадамда
Игорнинг ёнига келиб ёқасидан олди. — Чакангни
юмиб юрасан.
— Бундан осони йўқ, — Игор Нишоновни қўлини
ёқасидан оларкан, — битта ёрдам ва мен жимман.
— Гапир, — ғазабланганча сўради.
— Менга битта ўз ишига пишиқ ҳамшира керак.
— Уни нима қиласан? — ҳайрон бўлди.
— Керак, — Игор ҳотиржамгина диванга ўтираркан,
— соғлиғимда бироз муаммо бор экан, — илжайди.— Мана бу манзилга эртага бориб, Дилнура деган
ҳамширани сўра. Унга мени юборганимни айтсанг
ҳамма ишингни битиради. Энди йўқол.
— Хўп, хўп, — Игор ўрнидан турди. —
Ҳайдамасангиз ҳам кетамиз, — эшик томонга
юраркан, — яна бир бор раҳмат. Ёқимли хордиқ
тилайман, — тиржайганча чиқиб кетди.
* *
*
Дилноза бино ичига кириб ҳайратдан эшик олдида
туриб қолди. Уни ҳайратга солган манзара эса, бу
қўлида биттагина атиргул ғунчаси тутиб турган
Зуфар. Унинг ёнида икки кишилик стол чиройли
қилиб безатилган. Ресторан ичида ёқимли сокин куй
янграб турибди. Дилноза ҳали ҳам эшик ёнида
тураркан, Зуфар секин унинг ёнига келиб қўлидан
ушлади.
— Дилнозим, нозик гулим мени. Сени илк кўрган
кунимдан бошлаб ақл - ҳушимни ўғирлагансан.
Тўғри ёнингда юриб ҳисларимни айта олмаганман.Чунки сени йўқотишдан жуда ҳам қўрқардим. Узоқ
ўйлаб, сенга туйғуларимни айтиш олдидан онангни
розилигини олишга қарор қилдим. Бориб
гаплашдим, биламан бу ўзбекчиликка тўғри
келмайди. Аммо, мен учун муҳими сенсан. Сен учун
ҳамма нарсага қарши боришга тайёрман. Ойинг
билан гаплашдим. Уларга туйғуларим самимий
эканлигини, хуллас ҳаммасини тушунтирдим. Ва,
совчи қўйдим. Бугун мана қаршимдасан, — Дилноза
Зуфарнинг сўзларини эшитар экан, йиғлаб юборай
деб турарди. — Суюклигим, менга турмушга
чиқишга розимисан? — Зуфар чўнтагидан қизил
қутичани чиқариб, қопқоғини ярим очганча
Дилнозага қаради. Дилнозанинг кўзидаги тўкилай -
тўкилай деб турган кўз ёшлари бу сўзлардан кейин
маржондек бўлиб юзларига думалади. Зуфар унинг
кўз ёшларини оҳиста артиб қўяр экан, —Нега
йиғлаяпсан? Ёки мендан бирор хато ўтдими?
— Йўқ, мен шунчаки, — Дилнозанинг тили зўрға
айланди.
— Нима шунчаки? — Зуфарнинг жилмайиб турган

625 0 1 8

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 03:46

менга.
— Ойи шу ёшда уят эмасми? — Дилноза гапини
тугатар - тугатмас бошига сочиқдан еп қолди. —
Айййй, нега урасиз?
— Уялмайсанми? Ҳаммасини била туриб, ойингни
калака қилишинг нимаси?
— Ойиииии...
— Чакангингни юмда, тайёргарлигингни кўр. Шу
сафар келадиган совчиларга сени қўшқўллаб
топширмасамми? Сен қиз жа эркалаб кетибсан. Эрга
бериб қутиламан, эрингни ўзи тарбиялаб олади, —
ойиси гапирганча хонасидан чиқиб кетди.— Тарбиялаб олармиш, — лаб бурди Дилноза. —
Кўрамиз, ким - кимни тарбияларкан. Ўша топган
куёвизни бурнидан ип ўтказиб олмасамми? —
Дилноза тезда кийимларини алиштириб бўлдида,
чиқиб ойисига қарашди. Ҳамма тайёргарликлар
тугаши билан, кутилган совчилар ҳам келишди.
Бўлажак куёвнинг ойиси ва аммаси. Дилноза эсли
қиз бўлиб уларга чой олиб кирди. Куёв боланинг
ойисига бизнинг Дилноза бир кўришда маъқул
келди.
*
*
*
— Камрон ака, — Маржона йиғлаганча эндигина
операциядан чиққан ёрининг ёнига югуриб келди.
— Дадам, дадамнинг аҳволлари яхшими?
— Тинчлан, — Камрон суюклисини меҳр билан
қучаркан, — ҳаммаси яхши бўлади. — Фақат
йиғлама. Ахир, сенга хатто хафа бўлиш ҳам мумкин
эмас, буни биласан.
— Лекин дадам...— Дадажонни аҳволи яхши, — Камрон аёлининг
ҳозирги ҳолатини ҳисобга олган ҳолда ёлғон
гапиришга мажбур бўлди.
— Доктор, доктор, — Камрон Маржонанини юпатар
экан, битта ҳамшира ховлиққанча югуриб келаркан,
— бемор, беморнинг аҳволи...— Камрон дарҳол
ҳамширага "Жим" дегандек қаради.
— Камрон ака дадам, — Маржона ҳамширанинг
сўзларини эшитгач эрига мўлтиради.
— Ҳаммаси жойида, мен ҳозир келаман. Унгача сен
шу ерда ўтира тур, — Камрон Маржона
ўриндиқлардан бирига ўтқаздию тезда ҳамшира
билан кетди. Маржона юраги ғашланаётганига
қарамасдан, эрининг сўзларига жуда ҳам ишонишни
истарди.
*
*
*— Камрон Фарҳодвич, беморнинг аҳволи
ёмонлашаяпти, — Камронга ёрдамлашаётган
ҳамшира апаратлардан кўз узмаганча гапирди.
— Ҳаракатдан тўхтаманглар. Қандай бўлмасин
беморни сақлаб қолишимиз керак, — уларнинг
салкам бир соатлик ҳаракатларидан кейин Ҳошим
аканинг ҳаёти сақлаб қолинди.
— Беморни сақлаб қолишга сақлаб қолдик, аммо....
— Камроннинг ҳамкасби Ҳошим акага қарар экан, —
унинг яқинларига фалаж бўлиб қолганини қандай
айтамиз?
— Бунисини билмадим, — Камрон асабий юзини
силаркан, бу хабарни Маржона эшитгудек бўлса қай
аҳволга тушишини ўйларди.
*
*
*
— Ниҳоят, — Ҳадича опа ўзини ўриндиққа ташлар
экан, —ниҳоят, сен қиздан ҳам қутиламан.— Ҳа кейин бир ўзиз яшайсиз сўппайиб, — Дилноза
лаб бурди. — Шунчалик жонингизга тегибманда, —
йиғлагудек гапирди.
—Эҳ қизима, — кулди Ҳадича опа. — Бу савдо ҳар
бир қизнинг бошида бор. Сен турмуш қуриб, бахтли
яшасанг мен ҳам ҳотиржам бўламанда. Қолаверса,
бугунги келган совчилар жуда яхши одамларга
ўхшайди. Айниқса, бўлажак қайнонанг Салтанатхон
жуда мулойим аёл эканлар.
— Ҳа, ўша мақтаган Салтанатхонизни кейин миси
чиқмаса бўлди.
— Унақа бўлмайди Ин Шаа Аллоҳ. Сен кўп
гапирмасдан ишларингни қилда, ётиб ухла. Эртага
учрашувга чиқасан.
—Яна қанақа учрашув? — Дилноза кўзларини катта
очганча сўради. — Мен эртага ишга...
— Ҳеч қанақа иш - пиш йўқ. Эртага учрашув гап
тамом.
— Лекин, ойииии...— Гап тамом. Бор ишларингни тезда якунла, —
Ҳадича опа қошларини чимирганча Дилнозани
ошхонага қувиб солди. Дилноза ишларини тугатиб,
хонасига кириши билан ухлаб қолди. Эртаси куни
ойисини қистови билан учрашувга борди.
— Уфффф, — асабийлашганча айтилган манзилга
етиб келди. Унчалик катта бўлмаган ресторанми,
кафеми шунга ўхшаш нимадир. — Учрашгани бошқа
жой топа олмадими бу тўнка куёв? — ўзига - ўзи
гапирганча ичкарига кирдию ҳайратдан қотиб
қолди.
*
*
*
— Ҳошим Агзамов айни дамда шифохонада
жонлантириш бўлимида, — бошига кепкани босиб
кийиб олган йигит ёнидаги шеригига бугун эшитган
хабарларини айтди.
— Тушунарли, — йигит бошидаги капишонини
тўғирлаб қўяркан, — бунинг сабабини биласанми?— Аниқладим. Бугун унинг ёнига кимдир келган. У

495 0 1 4

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 03:46

юзи буришди. — Сенга айтишга келсак, олдин ишим
ўхшасин кейин айтаман, — Игор гап тамом дегандек
уйдан чиқиб кетди. Ўзи учун нонушта тайёрлаш учун
ошхонага кетаётган Ҳасан нонуштани ҳам унутиб,
тезда Игорнинг ортидан чиқди.
— Сен бир балони бошлаётганинг аниқ. Қани
кўрайликчи, нима қилмоқчи экансан? — ўзига - ўзи
гапирганча уни ортидан кузата бошлади.
#ЎЗИМНИКИСАНХIХ боб
Ҳошим Агзамов ўтирган машинанинг олдини бир
нотаниш машина тўсди. Ҳайдовчи "Нима қилай?"
дегандек хўжайинига қаради. Нотаниш машина
эгаси машинадан тушиб тўғри келиб Ҳошим
Агзамовни ёнига келди ва бошидаги кепкасини
олди.
— Сен? — Ҳошим Азгамов таниш қиёфани кўриб
ҳайратини яшира олмади.
— Ҳа мен, — Игор тиржайди. — Мени кўриб
хурсанд бўласан деб ўйлагандим.
— Сени ўлдириб юбормаганимга шукр қилиб, бу
ердан қорангни ўчир, — Ҳошим Агзамов унинг
қилмишларини ўйлар экан, ўзини зўрға қўлга олиб
турарди.
— Ҳайдамсанг ҳам кетаман. Аммо, олдин сенга
битта гапни айтишим керак.— Ҳозироқ бу ердан даф бўлмасанг, туғилганинга
пушаймон қиламан.
— Хўп мана кетдим, — Игор машинадан тушди.
Машина эшигини ёпар экан, — ҳая бир гап: Сен
одам ёллаб ўлдиртирган Девил, сени ўғлинг, —
дедию, эшикни ёпиб ҳотиржамгина бориб
машинасига ўтириб, бу ердан узоқлашди.
— Ўғлим, — Ҳошим Агзамов чап кўксини
чангаллаганча ўтирган жойида ўнг томонга йиқилди.
*
*
*
— Беморимизнинг иммунитети анча паст экан, —
Санамни яхшилаб текширар экан, доктор гапира
бошлади. — Бугунги ҳисобга муздек сувми, нимадир
ичганмидингиз?
— Ҳалиги....— Санам Юсуфга бир қараб қўйдида, —
бассейнга йиқилиб тушдим.— Тушунарли. Демак, совуққотгансиз ва шу сабаб
иссиғингиз кўтарилган. Ҳозир дорилар ёзиб
бераман, тез орада кўрмагандек бўлиб кетасиз.
— Доктор иммунитетини кўтариш учун ҳам дорилар
қабул қилиши керакми? — Юсуф хавотир билан
сўради.
— Йўқ. Мен бир нечта витаминлар ёзиб бераман,
кейин эса рафиқангиз тўғри ва фойдали, айни дамда
табиий таомлар истеъмол қилса ҳаммаси яхши
бўлади. — Докторнинг "Рафиқангиз" деган сўзи
Юсуфга ёққан бўлса, Санамни уялтирдими, юзлари
қизарди.
— Албатта, ҳаммасини сиз айтгандек қиламиз, —
Юсуф Санамнинг қўлидан ушлаб олди. Санам
қўлини тортиб олмоқчи бўлдию, тортиб ололмади.
* *
*
— У билан нимани гаплашдинг? Ҳасан Игор кириб
келиши билан ёқасидан олгудек бўлиб сўради.— Ўзингни бос, Игор анчагина хотиржам эди. Унга
шунчаки бор ҳақиқатни айтдим. Ахир ҳақиқатни
билишга унинг ҳам ҳаққи бор.
— Бу билан нимага эришмоқчисан?
— Шунчаки, ўғлининг ҳақиқий қотили ким
эканлигини билсин дедим. Энди эса, навбат
Девилнинг суюклисига, — тиржайди Игор.
— Унга бир қадам ҳам яқинлашмайсан, — Ҳасан
тишларини орасидан гапирар экан, қўллари мушт
бўлиб тугилди.
— Ўзингни бос, — Игор кулганча Ҳасаннинг елкасига
уриб қўйди. — Унга яқинлашиш ниятим йўқ.
Шунчаки унга ҳам ҳақиқатни айтиб қўйсак зарар
қилмайди.
— Бундан кейин соғлиғинга эътиборли бўласан, —
Юсуф машина эшигини очаркан, — йўқса ўзингдан
кўр.— Нима қилар экансиз? — Санам бир қошини
кўтариб Юсуфнинг юзига яқинроқ келаркан, — жа
ўзингиздан кетмаяпсизми?
— Йўқ, мен айнан ўзимдаман. — Қани машинага
ўтир. Сени уйинга олиб бориб қўяман.
— Нега айнан уйимга? Мен ишга боришим керак.
— Жим, бугундан ишламайсан. Қачон мен рухсат
берсам ўшанда ишлайсан.
— Ким сиздан рухсат сўраркин?
— Рухсат сўрамайсан, айтдимми "Хўп бўлади" деб
бажарасан, — Юсуф Санамнинг бурнидан чимдиб
қўяркан, — менимча тушунтира олдим.
— Ҳеч қачон. Чунки сизга ҳеч ким бу ҳуқуқни
бермаган, — деганча машинага ўтирди
— Шунақа дегин? —Юсуф шартта бошини машина
ичига эгилдида, Санамни ўзига тортиб бўса олди.
Бизнинг Санамгина эса нима бўлганини ҳам
тушунмасдан қолаверди.
*
*
*Эндигина ишдан қайтган Дилнозани ойиси қистай
бошлади.
— Қани тезроқ ҳаракатлан, ҳа демай совчи келади.
— Совчи? Яна қанақа совчи? — Кимга келаркан? —
ҳайрон бўлди.
— Икки кўзи, бир оғзи, иккита қулоғи бор совчи, —
ойиси қизини чақиб оларкан, — менга келаркан,

449 0 2 9

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 03:46

кетяпти, — Юсуфнинг пешонасидаги дона - дона
терларга қараб қўйганча гапирди.
— Сен ҳали яхшилаб исиниб олмадингку.
— Йўқ, анчагина исиниб олдим. Фақат булар, — уст -
бошига қаради.
— Унда бир иш қиламиз, — Юсуф печкани ўчирар
экан машинани юргузди.
— Қаерга? — Санам ҳайрон бўлди.
— Борганда биласан, — Юсуф кулиб қўйди.
Анча юришгач, Юсуф машинани бир дўкон олдида
тўхтатди.
— Мана етиб келдик. Қани туша қол, — деганча ўзи
ҳам машинадан тушди. Санам индамасдан тушди.
Юсуф айланиб келиб, унинг қўлидан ушлаб олдида
дўконга кирди. Санам негадир бир оғиз сўз айтмас,
қаршилик ҳам қилмасди. Чунки унинг ёнида ўзинианча ҳотиржам ҳис қилар, бу онлар умуман
тугамаслигини истарди. Юсуф унинг қўлидан
тутганча бир нечта либослар танлади. — Буларни
кийиб чиқ, қайси бири ёқса ўшаларни оламиз, —
Санам "Хўп" дегандек бош чайқаб қўйганча
кийимларни олиб кийиниш хонаси томонга кетди.
Навбати билан ҳаммасини кийиб чиқиб, Юсуфга
кўрсатди. — Ҳаммаси ажойиб, — Юсуф сотувчи
қизга ҳаммасини олишларини айтди. Улар дўкондан
чиқишар экан, — энди тушлик қиламиз.
— Лекин, иш....
— Тушликдан кейин борамиз. Қолаверса, сенга
айтадиган хушхабарим бор.
*
* *
Эрталаб кўзларини Иззатнинг бағрида очган
Дурдона эрининг юзига тикилиб ётар экан, кечаги
тунни эслаб юзлари қизиб, ширин энтикиб қўйди.
Секин Иззатнинг сочларини бармоқларини тарар
экан,— Бу уйғотишнинг янги йўлими? Иззат кўзларини
очиб жилмайди. Дурдона уялиб юзини унинг
кўксига босаркан — сен билан отган ҳар бир тонг
ўзгача гўзал, — унинг пешонасидан ўпиб, меҳр
билан авайлабгина бағрига босди.
Дурдона бир сўз демасдан жимгина ётаркан,
— Балки бугун сенинг қўлингдан чой ичармиз? —
Иззат секин уни ўзига қаратиб юзидан ўпди.
— Майликуя, аммо, мен чой қуйишни билмайман,
— мўлтирабгина қаради.
— Ўзим ўргатаман, қани тура қол, — Иззат ўрнидан
туриш баробарида Дурдонанинг қўлини қўйиб
юбормасдан уни ҳам турғазди. Улар биргаликда
нонушта тайёрлар экан,
— Ҳалиги....— Дурдона секин гап бошлаётганди,
— Менимча сен Нозима ҳақида сўрамоқчисан?
Шунақами? — Иззат ортидан келиб, белидан қучди.
Дурдона "Ҳа" дегандек бош чайқаб қўйди. — У мени
жияним. Холамни қизи.— Нега унда мен танимайман?
— Ўзи қайси қариндошимни танийсан? — Иззатнинг
бир қоши кўтарилди.
— Ҳалиги...
— Ана кўрдингми? Тўйимиз куни ҳеч нарсага
эътибор бермай қовоқ уйиб ўтиришни оқибати бу.
— Лекин у аниқ тўйга келмаган, — Дурдона
хотирасига зўр бериб тўйда кўрган одамларини
эслашга ҳаракат қила бошлади.
— Ҳа келмаган, чунки ўқишда эди. Шунинг учун сен
билан танишгани келганди. Лекин, сен....
— Мен бошқа ҳаёлга борибман, — Дурдона ҳижолат
бўлганча бошини эгди.
— Ҳа сени ҳаёлларингдан ўзим айланай, — Иззат
уни ўзига қаратдида бурнидан чимдиб қўяркан, —
ҳечқиси йўқ. Ҳа демай ҳамма қариндошларим
билан танишиб оласан.
— Иҳм, — димоғига жавоб берганча уялибгина
кўзларини олиб қочди. Иззат жилмайганча аёлини
меҳр билан қучиб қўйди.*
*
*
— Мен ҳалиям ишонмаяпман, — Юсуф Санамга
иссиққина қаҳвани узатар экан, — наҳот биз
талашмасдан, тортишмасдан тушлик қилмоқчимиз?
— Санам бир сўз демасдан фақат қошларини
чимирди. — Ҳей, гапирсангчи?
— Нимани? — Санам қаҳвани ичиш учун эндигина
кўтарганди, қўллари қалтираб қаҳва устига тўкилиб
кетди. Ўрнидан тураётиб кўз олди қоронғулашиб
кетди. Энди йиқилай деганда, Юсуф уни тутиб
қолди.
— Яхшимисан? — хавотирланганча сўради. Санам
секингина бошини қимирлатиб қўяркан, негадир
кўзининг ичи қизариб кетганди. — Кўзларингни нега
қизарган? — Юсуф тезда пешонасига қўлини
қўяркан, — иссиғинг борку. — Санам ҳолсизгина
жилмаяркан кўзлари юмилиб кетарди. Юсуф
чўнтагидан пул чиқариб стол устига ташладию,
Санам даст кўтариб олиб чиқиб кетди.* *
*
— Қаерга кетаяпсан? — Ҳасан уйқусираганча
ошхонага кириб кетаётиб кетишга чоғланаётган
Игордан сўради.
— Зарур ишим бор.
— Балки менга ҳам айтарсан, ҳар ҳолда бир уйда
яшаяпмиз.
— Бунча шу уйингни миннат қилдинг? — Игорнинг

464 0 2 7

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 03:46

Дилнозанинг ёнига борди. У билан уёқ - буёқда
гаплашиб турганди, Зуфар келиб қолди.
— Дилноз, менга ёрдаминг керак, — Санам билан
саломлашгач Дилнозани ўзи билан олиб кетди.
Санам Юсуфнинг эшиги томонга ўзи билмаган
ҳолатда 3-4 марта қараб қўйди. Шу ҳолатда 1-2
минут туриб қолганини сезиб,
— Тентаксан, — ўзини койиганча энди ортига
қайтаётганди, Зуфар чақириб қолди.
— Санам, хизмат бўлмаса сендан кичик илтимосим
бор эди.
— Хўп, бемалол.
— Рўпарадаги бинони кўраяпсанми? — Зуфар қўли
билан тўғридаги бинога ишора қилди.
— Ҳа, биринчи қавати сузиш ҳавзаси, иккинчиси
спорт зал, — ҳайрон бўлди Санам.— Ўша бинонинг биринчи қаватига бориб Юсуфни
чақириб кела оласанми?
— Нега айнан мен? — Санам бир қошини кўтарганча
сўради.
— Бутун ҳаётим давомида бир мартагина илтимос
қилгандим, ҳа майли, — Зуфар хафа бўлгандек
гапирди. — Зарур бўлмаганда айтмасдим ҳам.
Аксига олиб бу аҳмоқ ҳам телефонини хонасида
қолдирган, — Зуфар ўзига - ўзи гапирганча Санамдан
узоқлаша бошлаганди,
— Хўп майли. Фақат зарур деганингиз учунгина
бориб келаман, — рози бўлди.
— Раҳмат, бу ёрдамингни унутмайман, — жилмайиб
қўяркан буларни атай қилаётганини сездириб
қўймасликка ҳаракат қиларди. Негаки, Юсуфнинг
тушкун кайфиятда юриши дўстига ҳеч ҳам
ёқмаётганди. Бугун иккаласини учраштириб,
гаплашиб ҳаммасини ҳал қилиб олишларини
истагани учун ҳам Санамни атайдан Юсуфни
чақиргани юбораётганди.*
*
*
Санам бино ичига кириб, Юсуфнинг қаерда
эканлигини сўраб олгач, уни чақиргани кирди.
Ичкарига кирар экан, муздеккина ҳаво юзига
урилди.
— (Бир вақт топишим билан мен ҳам шу ерга
келаман), — ҳаёлидан ўтгазиб қўйдида Юсуфни
чақириш учун юрди. Бу пайтда Юсуф сувда мазза
қилиб сузар, ора - орада бошини чиқариб қўярди. —
Ҳей, — бошини чиқарган пайтда Санам уни чақирди.
— Сизга гапираяпман, мени эшитаяпсизми? —
Санамнинг бир неча чақириқларидан кейингина
Юсуф у томонга қаради.
— Бу ерда нима қилаяпсан? — ҳайрон бўлди.
— Сизни ишга чақиришаяпти. Жуда ҳам муҳим
дейишди.
— Йўғэее, буни ким айтди?
— Дўстингиз Зуфар ака айтди.— Тушунарли, — Юсуф Зуфарнинг мақсадини
дарров тушунди. — Хўп мана чиқаяпман, — Юсуф
шундай деганча Санам тарафга сузди. — Қўлингни
бер, чиқиб олай, Санам ўйланиб турдида, қўлини
секин узатди. Юсуф унинг қўлидан тутганча сувдан
чиқди. Бир урунишда Санамни ўзига тортиб,
белидан қучдию, ўзини ортга ташлади. Иккаласи
биргаликда сувга қулашди. Санамнинг ҳам ҳамма
жойи ҳўл бўлди.
— Бу нима қилганингиз? — йиғлагудек бўлиб,
белидан тутганча жилмайиб қараб турган Юсуфнинг
елкаларига ура бошлади. Юсуф эса ҳеч нима
демасдан фақат жилмайганча меҳр билан унга
тикилиб турарди.
Улар шу ҳолатда бир неча минут туришди. Санам
бир сўз демасдан Юсуфнинг кўзларига тикилиб
тураркан,
— Балки чиқармиз? — ниҳоят Юсуф тилга кирди.
— Ҳм, — Санам димоғида жавоб берар экан,
совуққотгани учунми ияклари қалтираб тишларитақирлаб бошлаганди. Юсуф уни белидан қучганча
бир қўли билан сузиб бир амаллаб бассейн четига
етиб келди. Санамни сувдан чиқардию, ўзи ҳам бир
урунишда чиқиб олди. Бориб ўриндиқда турган
сочиқларни олиб, биттасини билан Санамнинг
бошини ўраб қўйди, иккинчиси елкасига ташлаб
қўяркан,
— Роса совуққотдингми дейман?
— Ҳммм, — ияклари қалатираётгани боис бу сафар
ҳам димоғида жавоб берди.
— Мен ҳозир, — Юсуф шундай дедию кийингани
кириб кетди. Узоғи беш дақиқада кийиниб чиқдию,
Санамни кўтариб олганча кета бошлади. Санам
совуқ қотаётгани боис қаршилик ҳам қила олмас
эди. Юсуф бинодан чиқдию, иш жойига эмас тўғри
машинаси тарафга юрди. Санамни машинага
ўтқазиб кун иссиқ бўлишига қарамасдан печкани
ёқди.
— Энди яхшими? — Санам "Ҳа" дегандек бош
чайқади. Машина ичи секин қиза бошлагани боис
Юсуф костюмини ечиб қўйдида, Санамга қарабўтираверди. Орадан ярим соатча вақт ўтди. Бу орада
Санамнинг уст - боши қурумаган бўлса ҳам, анчагина
исиниб олганди.
— Балки печкани ўчирарсиз, қаранг тер босиб

454 0 1 10

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 03:46

— Унда яхши, — хонасига кириб кетар олдидан, —
менга бир ҳафталик ҳисоботлар ва қаҳва.Хўп бўлади.
* * *
— Ойи, негадир ўша бинога боргим йўқ, —Санам
истамайгина Далер билан ишга отланар экан, қолиш
учун баҳона изларди. — Балки, келинойим билан...
— Уни ёнида ўзим бўламан. Сен ишга жўна, —
Гулҳаё опа қизини ишга қувиб солгандек жўнатди.
— Иш пайти менга ҳа деб суюлаверма, — Санам йўл
бўйи Далерни қайта - қайта огоҳлантириб келди.
Далер "Хўп" дедию, ўзича бир нималарни
режалаштириб келарди.
* * *
— Дурдона, овқат тайёр, — Иззат хонага кириб
келар экан, аёлининг бир нуқтага термулиб
ўтирганини кўриб, ҳайрон бўлганча ёнига келиб
ўтирди. — Тинчликми? Нимадир бўлдими? —Дурдона Иззатга бир қараб қўйдида, яна ўша
ҳолатда ўтирганча,
— Ҳаммаси яхши, — аммо, унинг овозидан бунақага
ўхшамасди.
— Мазанг йўқми? — Иззат унинг пешонасини ушлаб
кўрар экан, — иссиғинг йўқ.
— Айтимку, яхши деб, — Дурдона жойига ётиб олди.
— Бунақаси кетмайди, — Иззат уни даст кўтариб
олди. — Аввал, овқатланиб ол. Кейин истаганингча
ухлашинг мумкин.
— Истамайман, — Дурдона типирчилай бошлади. —
Овқат егим йўқ.
— Жим кет, йўқса иккаламиз ҳам йиқиламиз, —
Иззат уни ошхонагача кўтариб келиб жойига ўтқазди
ва ўзи ҳам унинг ёнидаги стулга ўтирди. — Энди
овқатланиб ол.
— Керакмас, — Дурдона олдидаги овқатни итариб
юборди.
— Дурдона, — Иззат унинг иягидан тутиб ўзига
қаратаркан, — тан ол мени қизғонаяпсана?— Йўқ, — бунга асос ҳам йўқ, Дурдона кўзларини
олиб қочди.
— Йўғэ, — Иззат Дурдонадан ҳамон кўз узмасди. —
Чиндан шунақами?
— Ҳа, — Дурдона унинг кўзларига тик боқди. —
Чунки...— уёғига гапи тилини учида қолди. Иззат
шарт лабини қизнинг лабига босди. Лаблар туташди.
Дурдонанинг бутун вужудини ўзгача, ёқимли ҳислар
қуршаб олди. Иззат Дурдонанинг белидан тутиб,
лабларни узмаган ҳолатда ўрнидан турди. Лаблар
узилмаган ҳолатда секинлик билан ётоқхона
томонга юриб боришарди. Хонага киришлари билан
Иззат бир урунишда Дурдонани даст кўтардию, ётоқ
томонга юрди. Бу сафар жуфтини ётоққа
авайлабгина ётқизар экан, ўзи ҳам секин у томонга
эгилди.
— Сени бу қайсарликларинг мени ақлдан
оздираяпти, — қизнинг юзи бўйлаб бармоқларини
ҳаракатлантирар экан, — тан ол, сен ҳам худди
мендек мени истаяпсан. — Дурдона кўзларини
юмиб олганча нима дейишни билмасди. Чунки Иззат
ҳақ. Қайсидир маънода у ҳам ёрига талпинмоқда. —Дурдона, — Иззат унинг юзига янаям яқинроқ келар
экан, — нимадир де ёки бирор белги бер. Фақат
мени бундай ақлдан оздирма. — Дурдона секин
унинг бўйнидан қўлларини ўтказди ва эшитилар -
эшитилмас овозда,
— Сизни севаман, — деди. Иззатга шунинг ўзи ҳам
етарли бўлди.
— Мен ҳам сени севаман ягонам, — лаблар қайта
туташди. Бу тун нафақат лаблар, балки қалблар ҳам
туташди. Эртадан улар учун янги тонг, янги ҳаёт
бошланади. Улар чинакамига бир оила бўлиб тонгни
қарши олишади.
— Юсуф айни дамда нима қилишни ҳам
билмаяпман, — Зуфар стол устидаги ручкани
ўйнаганча гап бошлади. — Тўғри уни севаман, аммо,
у-чи?
— Сенга маслаҳатим севсанг, шартта совчи қўйда
уйлан. Бунақа юраверсанг, уни бошқаси илиб
кетади, — Юсуф ўйчанг аҳволда жавоб берар экан,Санамни бир неча кундан бери кўрмаганлиги боис у
ҳақида ўйлаб ўтирарди.
— Нима деб ўйлайсан, у рози бўлармикин?
— Ўйчи ўйини ўйлагунча таваккалчи ишини
битиради, — Юсуф шарт ўрнидан турди. — Шундай
экан, қани ошна ўйланмасдан бахтинг учун кураш.
Йўқса уни қўлдан чиқарасан.
— Сен қаёққа? — эшик томонга кетаётган Юсуфга
ҳайрон қаради.
— Асабларимни бироз тинчлантириб келишга.
— Тушунарли.
*
*
*
Санам ишга кириб келар экан, негадир уни ғалати
ҳислар қуршаб ола бошлади. Худдики, бир нима
бўладигандек. Ўзлари учун ажратилган хонага
киргунларича Юсуфни кўрмади. Бир тарафдан
бундан хурсанд бўлса, бир тарафдан уни кўргиси
келаётганди.— Мен ҳозир келаман, —Далерга шундай дедию
секин хонадан чиқди. Ҳодимлар бир уёққа, бири
буёққа ўтган, ҳамма ўз иши билан овора.

466 0 3 9

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 03:46

қўлидан чиқиб югурганча хонадан чиқиб кетди.
Абрам асабийлашганча юзини силаб қўяркан,
— Менга бошқа чора қолдирмадинг, энди хафа
бўлмайсан хоним қиз, — ўзига - ўзи гапирганча
костюмини олиб, хонадан чиқди.
Шоҳсанам бинодан югуриб чиқиб кетар экан, нафас
етмаётгандек туюларди. Бекат томонга юриб,
акасига қўнғироқ қилди. Юсуф ҳам шу атрофда
бўлгани учун тезда етиб келди. Абрам бинодан
чиқаётган пайтда, Шоҳсанам акасининг машинасига
ўтираётганди.— Эҳ аттанг, — кулганча бош чайқаб қўяркан, —
қайниакажон, қайниакажон. Бироз кечроқ
келсангиз бўлмасмиди? — деганча машинаси
тарафга юрди.
*
*
*
Ишдан қайтган Иззат қўлидагиларни қўйиш учун
ошхонага кирди. У ерда Нозима кечки овқатга
унаётган экан. Дурдона бўлса мева еяпти.
— Хайрли оқшом хонимлар.
— Сизга ҳам хайрли оқшом Иззат ака, — Нозима
жилмайиб қўйди.
— Бугунга нима овқат Нозимахон? — Иззат
кўзостидан аёлига қараб қўйганча Нозимадан
сўради.
— Боя жўнатган хабарингиз бўйича чучвара, —
Нозиманинг бу гапидан кейин Дурдонанинг
қўлидаги пичоқ тушиб кетди. Ичидан нимадир
узилгандек бўлди.— Тинчликми? — пичоқ тушиб тарелкани
тарақлатгач Иззат аёлига юзланди.
— Ҳа, ҳа тинчлик, — бир аҳволда ўрнидан тураркан,
— мени ишим бор эди, — оёқларини оғир
судраганча ошхонада чиқиб кетди. Иззат унга нима
бўлганни билса ҳам, ортидан боришга шошилмади.
*
*
*
— Мана 2-операция ҳам муваффақиятли ўтди. Энди
Анваржон бутунлай тузалиб кетади, — доктор Адҳам
акага хушхабарни етказди.
— Набирамчи, унинг аҳволи яхшими?
— Албатта, Мухлиса қиз жуда кучли қиз экан. Ҳозир
унга укол қилишаяпти. Бироздан кейин кириб
кўришларингиз мумкин.
— Раҳмат доктор, — Адҳам ака доктор билан
гаплашиб бўлгач келининг ёнига келди.
— Улар яхши эканми? — Бонунинг кўзларида умид
акс этарди.— Ҳа иккаласи ҳам яхши. Анваржон сал туриб
ҳушига келаркан, Мухлиса ҳозир укол олаяпти.
Бироздан кейин кириб кўришингиз мумкин
дейишди.
— Ўзингизга шукр Аллоҳим, — Бонунинг кўзларидан
бир томчи ёш сизиб чиқди.
— Қизим, — Адҳам ака афсус оҳангида гап бошлади,
— сизни кўп ранжитдик, кўп озор бердик. Энг оғир
пайтида кўчага ҳайдадик. Шунга қарамасдан, мана
шундай дамда Анваржонни ёлғизлатиб
қўймадингиз. Бизни кечиринг. Биламан кечириш
осон эмас, аммо, сиз оқила, меҳрибон, оқ кўнгил
қизсиз. Мен олдингизда айбдорман. Айбим, мана
шундай...
— Дадажон, — Бону йиғлаб турарди. — Мен
сизлардан хафа эмасман. Ахир, инсон ўз оила
аъзоларидан қандай хафа бўлиши мумкин.
Бошимиздан ўтганлари Аллоҳнинг синовлари.
Бунинг учун кимдандир хафа бўлиш жоиз эмас.
— Умрингиздан барака топинг қизим, — Адҳам ака
келинининг пешонасидан ўпиб қўяркан, — менқизим йўқ деб хафа бўлардим. Аллоҳ сизни келин
қилиб эмас, қиз қилиб юборганини кеч англадим.
Ҳаммаси учун яна бир бор узр.
Шу ўринда Анварнинг касали ҳақида. Анвар
автоҳалокатга учраб тўшакка михланиб қолади.
Докторлар операция орқали оёққа туриб кетиши
мумкинлигини айтишади. Операция пайтида кўп
қон кетиб қолиши ва қон қуйишга тўғри келиши
ҳақида огоҳлантиришгач, Адҳам ака ўзи қон
беришга қарор қилади. Аммо, қон гуруҳлари мос
эмас. Анварнинг қон гуруҳи раҳматли ойисиники
билан бир хил. Унга фақат қизи Мухлисагина қон
бера олиши мумкин эди. Шу сабабли, Аҳмад ака
набирасини ўғирлаб уйга қайтаришга мажбур
бўлади. Мана икки операция ҳам муваффақиятли
ўтди. Анвар энди бутунлай тузалиб кетади.
* *
*Туни билан ухлай олмаган Абрам тонг отиши билан
ишга шошди. Аммо, йўллар тирбандлиги сабаб
ҳаммадан охири бўлиб келди.
— Ассалому алайкум, — юзига ҳам қарамасдан
салом берган Шоҳсанамга худди ўзидек алик
оларкан,
— Юсуф Яминов келдими? — акаси ҳақида савол
берди.
— Ҳа, хоналарида.
— Раҳмат, — Абрам хонасига ҳам кирмасдан тўғри
Юсуфнинг хонаси томонга юрди.
Орадан бир соатча вақт ўтиб, Абрам ҳотиржам
қиёфада Юсуфнинг хонасидан чиқиб келар экан,
Шоҳсанамнинг икки кўзи унда эди.
— Тинчликми хоним қиз? — кулимсираганча сўради.
— Ҳа тинчлик, — Шоҳсанам кўзларини олиб қочди.

549 0 1 11

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 03:46

суюқоёқ мендан энди кўради. Уни туғилганига
пушаймон қиламан, — Санжар шахд билан ўрнидан
туриб, эшик томонга юрганди, Юсуф йўлини тўсди.
— Уларга нимадир қилмоқчи бўлсангиз, энг аввало,
қаршингизда мени кўрасиз.
— Демак, бугундан сендек ўғлим йўқ.
— Тушунарли, — Юсуф ортиқ бу ерда қолишни
истамасдан ўгирилиб кетаркан, — Шоҳсанамни ҳам
ўзим билан олиб кетаман. Унга ҳам касрингиз
урушини хохламайман.* * *
— Абрам Дилшодович мана сўраган
ҳужжатларингиз, — Шоҳсанам ҳужжатларни
Абрамга узатди.
— Шу ерга қўйиб кетаверинг, — Абрам унинг юзига
ҳам қарамасдан гапирди.
— Хўп, — негадир унинг бу муомиласи қизни хафа
қилди. Ўгирилиб кетар экан, — ҳалиги Абрам
Дилшодович сиздан бир нарса сўрасам бўладими?
— Муҳим бўлса бемалол.
— Сиз учун қандай билмадиму, мен учун муҳим. —
Мен сиз учун кимман? Саволни беришга бердию,
негадир жавобини эшитишдан қўрқарди.
— Мен учун оддий бир котибам, — Абрам саволига
жавоб бериш баробарида Шоҳсанамга қаради.
Унинг кўзларида аввалгидек меҳр йўқ эди.
— Тушунарли, — Шоҳсанамнинг томоғига нимадир
тиқилгандек бўлди. Йиғлаб юбормаслик учунхонадан тез - тез юриб чиқиб кетди. Эшик ёпилиши
билан Абрам бошини орқага ташлар экан,
— Аслида сен мен учун бутун бир дунёсан. Лекин,
сенинг қалбингда менга нисбатан жой борми -
йўқми билмайман.
Шу билан Шоҳсанам Абрамнинг ёнига бошқа
кирмади. Абрам ҳам уни чақиртирмади. Балки улар
учун энг яхши йўли шудир. Иш вақти тугаб, ҳамма
уйига отланаркан,
— Балки сизни кузатиб қўярман, — эшик олдида
турган Шоҳсанамнинг ёнига Далер келди.
— Йўқ, раҳмат. Ҳозир акам келади, — Шоҳсанам
ёлғон гапирди.
— Ҳа майли, унда кўришгунча, — Далер у билан
хайрлашиб кетди. Бинодаги бошқа ҳодимлар ҳам
кетиб бўлишди ҳамки, Абрам чиқмади. Шоҳсанам
негадир кетишни истамасди. Кун кеч бўлиб
қолганига қарамасдан ҳали ҳам бино олдида
турарди. Иккинчи қаватга қаради. Хона нимқоронғу.— Улар нима қилаётган бўлиши мумкин? — секин
ичкарига қараб юрди. Лифт орқали иккинчи қаватга
кўтарилар экан, бино сув қуйгандек жим - жит эди.
Абрамнинг хонасига яқинлашгани сари юраги тез -
тез ура бошлади. Эшик тутқучини ушлаб, чуқур
нафас олдида эшикни секин очди. Хонада сокин куй
янграб турарди. Шоҳсанам оҳиста юриб ичкарига
кириб, хонани кўздан кечирди. Абрам бу пайтда
диванда ухлаб ётарди. Шоҳсанам секин диван ёнига
келиб чўккалади. Абрамнинг юзига термуларкан,
— (Нима учун билмадиму, бугунги гапингиз
қалбимга озор берди. Ўзи бир неча кундан буён
менга нисбатан муносабатингиз ўзгаргандек. Гўёки
мендан узоқлашаётгандексиз. Лекин мен буни
истамайман), — оҳисталик билан Абрамнинг
пешонасига тушиб турган сочларини бармоқлари
билан тараб қўйди. Яна бироз шу ҳолатда ўтиргач,
ўрнидан туриб Абрамнинг устини ёпиб қўйиб
эндигина кетаётганди ҳамки, Абрам уни қўлидан
ушлаб олди. Шоҳсанам нима бўлаётганини
англагунча Абрам ўрнидан туриб ўтириб,
Шоҳсанамни ўзига тортиб қучоқлаб олди.— Бу нима қилганингиз? — Шоҳсанам ўрнидан
туришга ҳаракат қилди.
— Жим, — Абрам уни янаям маҳкам қучаркан, —
бир пас шундай ўтир.
— Йўқ, — Шоҳсанам силтанганча ўрнидан турди. —
Бундай қилишга қандай хаддингиз сиғди?
— Сени севаман, — Абрам яна унинг қўлидан
тутмоқчи эди, бу сафар Шоҳсанам қўлини тортиб
олди.
— Шоҳсанам, — Абрам ўрнидан турди. — Балки,
энди қайсарликни бас қилиб туйғуларимизни тан
олармиз?
— Қанақа туйғу? — Шоҳсанам қалбига қарши
гапирди. — Менда сизга нисбатан ҳеч қандай туйғу
йўқ.
— Унда бу нима? — Абрам қўлини икки ёнга ёйди.
— Нега шу пайтгача кетмадинг? Нега бу ердасан?
— Ишларим бор эди. Уларни тугатгунимча кеч бўлиб
кетди. Кетаётиб хонангиз чироғи ёниқ қолганини
кўриб киргандим.— Унда нега устимни ёпиб қўйдинг?
— Бу шунчаки одамгарчилик юзасидан, —
Шоҳсанам кўзларини олиб қочди.
— Шоҳсанам, — Абрам унинг икки елкасидан тутди.
— Хафа қилган бўлсам мени кечир. Сени севаман.
Сен ҳам қалбинга қарши борма илтимос. Севгимизга
имкон бер.
— Мени қўйиб юборинг, — бир амаллаб унинг

561 0 1 8

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 03:46

Мени қандай топдинг? — Ҳасанга негадир Игорнинг ташрифи ёқмаётганди. — Қамоқдан қандай чиқдинг? — Буниси аҳамиятсиз. Муҳими мен энди озодман. — Сен номардни ишини қилдинг. — Мен нима қилибман? — Игор ўзини билмаганликка олди. — Девилни мен ўлдиришим керак эди. Лекин сен ҳаммасини расво қилдинг. — Қўйсангчи, — Игор тўғирланиб ўтириб олар экан, — уни ким ўлдирганини нима аҳамияти бор. Муҳими, у ўлди. У энди йўқ. Севгилинг сенга қолди. — Лекин, у истамаяпти. Бунинг устига ҳомиладор. — Бу муаммо эмаску, — Игор беўхшов тиржаяркан, — ҳаммаси бир уколда ҳал ва у сенинг юпанчинга мухтож бўлиб қолади.
* * *Каттагина бино. Муяссар ҳар томонга аланглаганча
лифт томонга юрди. Лифтга 5 метрча қолганда
қаердандир Аюб пайдо бўлди.
— Қаерга кетаяпсан? — Муяссарга ўзгача меҳр
билан қараганча сўради.
— Уйга, — Муяссар негадир ҳайрон эди.
— Ахир, сен ўз уйингдасан, — Аюб анчагина
хотиржам гапирарди.
— Лекин...
— Ишонмасанг қара, — Аюбнинг бу гапидан кейин
Муяссар атрофга қаради. Чиндан у қандайдир уйни
ичида турарди. Уй чиройли безатилган, жиҳозлари
дид билан танланган эди.
— Бу уй кимнки?
— Бизники, — жилмайиб қўйди.
— Ахир қанақасига?
— Шунақасига, — Аюб кулиб қўйдида, — майли мен
борай озгина ишларим бор.— Лекин, мен...
— Тезда қайтаман, — Аюб шундай деганча лифтга
чиқди. Муяссар ҳеч нимага тушунмаганча ҳайрон
бўлиб қараб тураркан, лифт ёпиларкан Аюб бир
кўзини қисиб қўйди. Лифт ёпилдию, бирдан
манзара ўзгариб кетди. Лифт ўрнида девор. Муяссар
деворга қараб турдию йиғлаб юборди.
— Аюб, Аюб, — югуриб бордида деворни ура
бошлади. — Аюб, қаерга кетдингиз? Аюб нега мени
ташлаб кетдингиз?
— Аюб, Аюб, — Муяссар алаҳсираганча уйғониб
кетди. — Аюб, — кўзларини қайта юмиб йиғлаб
юборди. — Сизни жуда соғиндим. Сизсизликка
чидай олмаяпман, — Муяссар пичирлаганча йиғлар
экан, хонага Гулҳаё опанинг кириб келганини
сезмади ҳам.
— Қизим аҳволинг яхшими? — ётоқнинг четига
ўтирар экан, Муяссарнинг сочларидан силади. — Тер
босиб, ҳўл бўлиб кетибсанку, — пешонасидаги терни
артди. — Йиғладингми?— Келинойи, — ўрнидан туриб Гулҳаё опани
қучоқлаб олди. — Чидай олмаяпман. Усизлик мени
адо қилаяпти.
— Ўзингни қўлга ол. Ҳаммаси яхши бўлади. Сен
кучли бўлишинг керак.
— Лекин, — Муяссар йиғлаганча бугунги воқеани
айтиб берди.
— Сен бундай номардларга эътибор берма. Вақти -
соати келиб улар, албатта, ўз жазосини олади. Сен
ҳозир вужудингдаги миттивойни ўйла. Бошқа
нарсаларни унут, — Гулҳаё опа Муяссарнинг
сочларидан силаганча уни овутди.
* * *
— Сиз ҳозир менга бор ҳақиқатни айтасиз, — Юсуф
дадасининг қаршисида турар экан, ўзини қийнаётган
саволларига жавоб олишни истарди.
— Яна қанақа ҳақиқат, — Санжарнинг юзи буришди.
—Ўша суюқоёқ яна нима деди?— Унинг нима дегани муҳим эмас. Сиз нега Даврон
Агзамовни ўлдирдиз, шуни тушунтириб беринг.
Шунча пасткашликлариз етмагандек қотиллик ҳам
қилгансиз.
— Мен сенинг отангман. Бу ерга келиб мендан ҳисоб
сўрашга ҳаққинг йўқ.
— Менинг ҳаётим билан боғлиқ ҳар нарсада ҳаққим
бор.
— Даданга овозингни кўтарма, — ичкаридаги
шовқинни эшитиб гапга Нодира опа аралашди. — Бу
инсон сени даданг. Ундан ҳисоб сўрашга ҳаққинг
йўқ.
— Сиз дадамнинг аслида кимлигини....
— Етар, — қўли билан "Бас" ишорасини қилганча
ўғлининг гапини бўлди. — Мен дадангнинг қанақа
эканлигини биламан. Шундай экан, менга сенинг
гапларингни қизиғи йўқ. Сен ҳам кўчадан ҳар
кимдан бир эшитган гапинг учун дадангдан ҳисоб
сўрайверма.
— У ҳар ким эмас. Ўша аёл мен севган қизнинг
онаси. Бунинг устига ўша аёлнинг ҳаётини дадамбарбод қилган. Эрини ўлдиргани етмагандек, ўзини
туҳмат гирдобига ташлаган.
— Бу ҳаётда ҳар ким ўзига ярашасини олади. Демак
у аёл шунга лойиқ эканки, шундай бўлган. Сен эса...
— Дадам ўша аёлни севган. Совчи қўйган. Лекин рад
этилган. Рад жавобига чидай олмагач...
— Бас, — Санжар ғазабланганча столга бир урди. —
Ҳа мен шундай қилдим. Бундан афсусланмайман
ҳам. Сени менга қарши қайраётгани учун ҳам, ўша

627 0 1 10

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 03:40

Муаллиф - МОХИРА ИКРОМОВНА

https://t.me/Ibratlihikoyavaqissalaruz

677 0 2 3

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

16 Jun, 03:15

00:03

Video is unavailable for watching

Show in Telegram

🎁🎊 АССАЛОМУ АЛАЙКУМ АЗИЗ ДИНДОШИМ!
ҚУРБОН ҲАЙИТИНГИЗ МУБОРАК БЎЛСИН! 🎉🎁

•| Аллоҳим йўлларимизни ёритганинг каби, қалбларимизни ҳам иймон нури билан ёритгин!
Эзгу амалларимизни даргоҳинга қабул қил! |•

♦️Бугун олам гўзал,
♦️Ўзгача бир файз
♦️Муслимлар кўксида
♦️Қалқийди юрак,
♦️Сизни қутламоқлик,
♦️Менга эрур фарз
ҚУРБОН ҲАЙИТИНГИЗ
БЎЛСИН МУБОРАК!

Яқинларингизни қутланг!

https rel/i='nofollow'>b>://t.me/Ibratlihikoyavaqissalaruz

1.5k 0 75 2

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

15 Jun, 22:14

00:08

Video is unavailable for watching

Show in Telegram

Суюкли ДУГОНАЖОНЛАРИМ

Қурбон ҳайитингиз муборак бўлсин!
Аллоҳим сиз ва яқинларингизга жаннатидан жой ато қилсин!

htt rel='nofollow'>ps://t.me/Ibratlihikoyavaqissalaruz

2.3k 0 253 3

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

15 Jun, 22:14

00:08

Video is unavailable for watching

Show in Telegram

Оқибатли СИНФДОШЛАРИМ

Қурбон ҳайитингиз муборак бўлсин!
Аллоҳим сиз ва яқинларингизга жаннатидан жой ато қилсин!

htt rel='nofollow'>ps://t.me/Ibratlihikoyavaqissalaruz

1.9k 0 130

Красочные обои для твоего девайса!

Sound Lotus

Defender

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

Channel's geo and language

Category

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

7 818

Popular in the channel

Site language

Красочные обои для твоего девайса!

Sound Lotus

Defender

📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖

Channel's geo and language

Category

7 818

Popular in the channel