Bugun ozgina elsatma o'laroq o'zimdan kelib chiqqan holda tavsiya bermoqchiman!"Ba’zan odam shunchalik ishga sho'ng'ib ketadiki, asl maqsadini unutib qo'yadi. Har kuni bir xil – erta bilan turasiz, ishga borasiz, kelasiz uxlaysiz, kuningiz shu tarzda takrorlanaveradi.
Tashqaridan qaraganda hammasi joyida, lekin ichingizda nimadir yetishmaydi. Ichingizni o'sha yetishmayotgan narsa tun-u kun tirnayveradi.
Axir, boshida hammasi boshqacha edi-ku. Yuragingizda bir orzu bor edi, maqsadingiz aniq edi. O‘zingizga va’da bergandingiz – “Taslim bo‘lmayman” deb. Lekin vaqt o‘tib, mayda tashvishlar, ishingizdagi muammolar sizni o'z domiga tortib ketadi.
Odam charchaydi.
Lekin eng og‘iri – nimaga harakat qilayotganini unutish. Ya'ni maqsadsiz harakat!
Shuning uchun ba’zan to‘xtab, inson o‘zidan so‘rash kerak:
“Men bu yo‘lga nima uchun chiqdim?”
Asl niyatingizni eslang. Chunki siz hozirgi joyingizni kunlarni shunchaki o‘tkazish uchun emas, orzularingizga, maqsadlaringizga yetishish uchun yo'l sifatida ko'ra olgan edingiz. Shundaymi?
Eng muhimi shuki hech qachon hozirgi muammo va tashvishlar bilan o'ralashib shu joyda qotib qolmaslik. Men shuni tushunib yetdimki, aynan muammolarga o'ralashib qotib qolish asnosida asosiy maqsad unutila boshlaydi.
Muammolaringiz ichida yo'qolib qolmang, o'zingizni toping!Elmurod Qosimov