ORALIQDAGI MANZARALAR
“Hammasi tugadi, oramiz ochiq...”
(Pushkin)
Menga g‘animatdek tuyular bu dard.
Balki, muvaqqatdir chindan bu og‘riq...
Menga to‘qnash kelar baxtli chehralar,
Ularda barq urar baxtiyor sog‘liq!
O‘zgalar baxtiga qonib, ko‘nikib,
Yashay olarmikan endi vijdonim?
Baxtli chehralarning bari meniki,
Faqat sen meniki emassan, jonim.
Shahring tuni porloq, tonglar qip-qizil,
Avtolar Yer dardin sudrab guvlagan.
Tunda uzoqlardan boqsam, u manzil
Lojuvard osmondir – yerga qulagan.
Tog‘lar qurshovida qolgan u shahar –
Tog‘lar qurshovida qolgan armonim.
Oqshomlar meniki, meniki sahar.
Faqat sen meniki emassan, jonim
Balki go‘zalliging qarir, ro‘yirost
Xo‘rsinib so‘ylarsan bir kun qizingga.
Tabiat shu mehr g‘ururinga mos
Abadiy go‘zallik bersa-chi senga!
O‘rmonlarning rangi borar tiniqib,
Sahrolar – yoniq kuy, daryolar – qonim;
Bu boqiy go‘zallik bari meniki,
Faqat sen meniki emassan, jonim.
Osmon – qo‘l, yer – oyoq etmas afsona,
Ne sirdir ularga daxldorliging?
Shu osmon ostida, shu yer ustida
Menga taskin berar sening borliging!
Bu taskin meniki, bu g‘am meniki,
Cheksizlar, so‘ngsizdir she’riy imkonim:
Osmon ham meniki, yer ham meniki,
Besh qit’a, yam-yashil olam meniki!
Faqat sen meniki emassan, jonim...
Mirzo Kenjabek
@zuhurot
