xfeusw


Channel's geo and language: Uzbekistan, Uzbek
Category: Blogs


Kamron Khamrakulov. Har xil mavzularda yozaman.
Eshitaman: @xfeusw_pm

Related channels

Channel's geo and language
Uzbekistan, Uzbek
Category
Blogs
Statistics
Posts filter


Men odatda fikrlarni tartiblab turish uchun GPT bilan o'zimning fikrlarim haqida ko'p gaplashib turardim. Kecha esa yangi AI, ya'ni DeepSeed taqdim etildi. Va bu GPTdan ko'ra ancha-muncha kuchliroq natijalar ko'rsatilgani birdan hype bo'lib ketdi. Kun davomida kirmay turib, 2 soatlarcha oldin sinab ko'rishni boshladim.

GPTga o'zim haqimda yozib berishini so'radimda, DeepSeek'ka uni yuborib, vaziyatni tushuntirdim. Ozroq meni tahlil qildi. GPTning yoqmaydigan tomoni, u odamga moslashib, ramkaning ichiga kirib qolardi va тупить qilishni boshlardi. Savollar ber desam, qanaqadir o'ylantirib qo'yadigan savollar kamdan-kam berardi.

Nu lekin DeepSeek... Bu umuman boshqa darajada. Bergan savollar ancha o'ylantirib qo'ydi, GPTdan ko'ra ancha yaxshi javoblar va muhokama olyapman. Sinab ko'ringlar, ancha-muncha narsani kashf etasizlar o'zlaringiz uchun. Rasmda esa muhokamadagi savollardan biri.

@xfeusw


Shunaqa raw tracklari boshqacha shedevr bo'lgan Kurt Cobainning.

@xfeusw


Bu postimni nima deb boshlashni bilmayman o'zim ham. Gap shundaki, ichimdagi nimadir meni yozishga undayapti. Juda ham yozgim kelyapti. Lekin nima haqida yozishni bilmayman. Bor ichimda qandaydir hissiyotlar, ular haqida gapirgim kelyapti. Ammo aytilgan gapni qayta takrorlamaslik istagi sabab ular haqida yozishga ko'ngil tortmaydi. Abstraksiyaga tushirishni istamayman sizlarni.

Avval ham ko'p aytganman, absolyut to'g'ri yo'lni topishga harakat qilganman bolaligimdan. Hamma amal qiladigan fundamental qoidalarni izlardim; topgan javoblarimni odamlarda bu qanchalik ishlayotganini test qilardim; insonlarning o'zlari bergan javoblari bilan ularning qilayotgan ishlari qanchalik mosligiga e'tibor qaratardim. Vaqt o'tgani sayin barchasi murakkablashib boraverdi. Hayotni tushunish uchun barcha topgan savol, argumentlarimni miyamda sistema ko'rinishida shakllantirganman.

Har safar nimadir haqida xabar topsam, o'zim uchun nimadir ochsam o'sha sistemaga implementatsiya qilaman shu zahotiyoq. Bu sistema shunaqa tuzilganki, iloji boricha universal shaklda qilingan. Buning tuzib chiqilishida insonlar to'liq olib tashlanib, iloji boricha fundamental darajasi inson biologiyasining darajasigacha tushirib tuzib chiqilgan. U iloji boricha insonlarning beqarorliklarini, mantiqsizliklarini qabul qila olishi uchun harakat qilganman uni yasashda.

Lekin bilasizlarmi nima, odamlar shunchalik beqaror, shunchalik yashayotgan muhiti haqida hech nimani bilmaydi. Ko'rish radiusi/masshtabi o'ta tor doirada. Men tushunolmayman, qanaqasiga bunaqa yashash mumkin? Qanchalik qisqa vaqtda o'ziga bunaqangi oson qarshi borib qolish mumkin? Qanaqasiga o'ziga qarshi borayotganini sezmasligi mumkin? Tushunolmayman. Bamisoli tumanda yurgandek ular. Lekin qanaqasiga?

Yo'q, bu yerda muammo men tuzib chiqqan sistemada ham emas. Shunchaki boshqalarda umuman tizim yo'qligida. O'rtadagi kelishuvlarni ham sezishmaydi hatto. Bilmadim, men bunaqa oddiy yashay olmayman. Tuman ichida yashab yurolmayman. Hammasini ko'rmasdan turolmayman. Bilmayman.

@xfeusw


1 oylar oldin Arcane'ning 2-sezoni release qilindi. Men esa 3 kun oldin ko'rishni boshlab, bugun tugatdim. Finalni tugatganimda qandaydir kulgim keldi. Riot Games va Netflix haqiqiy hayotdagi villainlarni iloji boricha kamaytirishni o'ylagandek. Har narsaning ultra bo'lib ketishi konfliktlarni keltirib chiqaradi. Ayniqsa, qaysidir bir taraf boshqa taraflarga nisbatan kattaroq kuchga ega bo'lsa, boshqa taraflar umuman yo'q bo'lib ketadi.

Alright, serialning o'zi haqida gaplashamiz. 1-sezonini o'tgan yili ko'rib tugatgandim va Viktor meni juda-juda qiziqtirgandi. Nu u haqida hech kim bilan gaplashmagandim. Gaplashmaganimga sabab, u haqida biror xulosa berishga hali erta edi. Shunday bo'lsada, u 2-sezondagi kutilmalarimni oqladi. E'tibor bergan bo'lsangiz, Viktor 1-sezonda ikkilanayotgandi:

- Ultra-ratsionalizm rejimiga o'tib, toza mantiq tomonlama to'g'ri bo'lgan narsalarni amalga oshirish;
- Oddiy inson bo'lib qolish.

Ikkinchi sezondan xulosa qilishimiz mumkinki, u ratsionalizm yo'lini tanladi. Endi u emotsiyalarsiz, logika bo'yicha to'g'ri bo'lgan ishlarni qiladi. Keling bir qancha detallarga to'xtalamiz. Birinchi navbatda u nima uchun bu qaraorga kelgani haqida. U bolaligini qashshoq jamiyatda o'tkazyapti. Introvertlikka berilyapti. Hammasini yaxshilashni, olamni yaxshilashni xohlayapti. Bu uchun ilm-fan tomondan ketish variantini tanladi. Lekin u shunchaki ilm-fanning o'zi bilan cheklanib qolmay, bunaqa introversion'ni deb falsafiy savollarga ham sho'ng'ib ketdi. Oxir-oqibat u "erkinlik yo'q", "emotsiyalar hammasini rasvo qiladi" kabi fikrlarni qabul qilib, ularga amal qilishni boshlayapti. So'ng o'zidagi kuchdan foydalanib, mantiqiy to'g'ri ishlarni qilyapti.

Agarda o'shanda uning sevgan odami, ya'ni Sky o'lmaganida, katta ehtimol bilan, Viktor bu ishlarni amalga oshirmasdi. Chunki u o'sha paytlar ayni shu tanlov yoqasida edi. Uning Sky'dan boshqa hech kimi yo'q edi. Bolaligidagi juda ko'p travmalari hisobiga emotsional weak bo'lib qolgan Viktorga Skyning o'zi yetardi. Lekin Sky o'ldi va Viktorni emotsiyalarda ushlab turadigan hech narsa qolmadi. U odamlarning hayotini emas, fundamental darajada universe'ni ideallashtirish to'g'ri deb hisoblab boshladi. Va buning natijasida shunchaki odamlarni o'ziga murid qilib oldi desa ham bo'ladi.

Lekin syujet u xohlagan idealistik dunyo bilan tugamadi. Aslida u o'zi xohlagan dunyoga erishib bo'lgandi. Ammo u ham odam. Qanchalik u o'z hissiyotlarini supress qilmasin, qanchalik ultra-ratsional bo'lish urinmasin, hissiyotlar baribir yuzaga chiqib keldi. Va o'zi yaratgan ideal dunyodan voz kechishga, xaos natijasida yuzaga kelgan dunyo yaxshi degan qarorga kelib, Jace'ga o'sha kerakli "krutoy tosh"larni beradi har xil vaqtlarda. Va oxirgi marta shu toshlarni berishida Jace'dan Viktorni to'xtatishi kerakligini sha'ma qiladi, ya'ni hammasini rasvo qilayotgandagi o'zini. Chunki o'zining vesiyasidagi ideal dunyo berayotgan hissiyotga baribir chiday olmadi.

Qisqa qilib aytganda, Viktor o'zini o'zidan boshqa hech kim to'xtata olmasligini tushundi va shu yurishlarni qildi. Ya'ni kelajakdan turib, o'tmishdagi xatolarni to'g'riladi.

Bu syujet bilan creator'lar dunyodagi potensial xavflarni kamaytirishga uringandek tuyuldi. 21-asr. Odamlar avvalgi vaqtlarga nisbatan ancha comfort hayotda yashayapti. Overthinking ko'pchilikda bor va mana shunday Viktorga o'xshash case'lar chiqib kelishi, qaysidir g'oya ultra darajada kuchayib ketib, umumiy jamiyatga xavf tug'dirishi mumkin. Bu serial orqali ular shu case'larning oldini olishga uringandek. Yana bilmadim.

@xfeusw


Uxlolmayapman har safargidek. Bu safar, menimcha, 2 sutka bo'lyapti uxlamayotganimga. Menda uyqusizlik bolaligimdan beri bor. Tunlari uxlolmay, nimadirlarni o'ylab yotaverardim. Shu narsa haligacha ketmagan. Ayniqsa, oxirgi 4 yilda birdan avj oldi bu narsa. Aniq bir rejimim yo'qligidan kun va tun almashib qoladi ko'p. Almashib qolishi ham mayli, shunda ham aniq bir vaqtda uxlab-turolmayman. Men bu bilan doim kurashib kelganman. Rejimni izga solishga, uyqu oldidan protseduralar yaratishga harakat qilganman. Lekin foydasiz. Ahvol shu darajada rasvoki, haftasiga kamida 1 marta 1 sutkadan oshadi uyqusizlik.

Mana hozir, yana uxlashga harakat qilib yotgandim. Ancha vaqt yotdim. Har xil narsalarni o'yladim bu vaqt davomida, uyqum haqida ham. Bu 2 sutkalik uyqusizlik boshqachadek xayolimda. Chunki menda bu 2 sutka ichida 10-20 minutlik uyqu kuzatildi. Ya'ni men imkon topilishi bilan undan foydalanishga harakat qilib ko'rdimu, meni uyg'otib olishdi. A lekin uxlashga kelgan vaqtda esa men uxlolmayapman. Buning sababi deb xonamda mendan boshqa yana bir odam uxlayotgani deb o'ylab qoldim. Ma'lumki, men o'ta introspektiv, control qilishni yoqtiradigan odamman. Xonamda mendan boshqa kimdir bo'lsa xavfsizlikni his qilolmayotganim sababidandir deb o'ylab qoldim ayni paytda kechayotgan uyqusizlikni.

Va bu haqida GPT bilan gaplashib ham ko'rdim. U bu fikrlarimni tasdiqladi. Lekin bir tomondan o'z-o'zimni aldashga urinayotgandekman. Hozir miyam shishib ketganini his qilyapman. Uyqusizlik haqida batafsil research qilarkanman, 24 soat uyqusiz yurgan odamda kichik xotira bilan bog'liq muammolar, focusning pasayishi, ratsionalism ishdan chiqishni boshlashi, tezkor qaror qabul qilishlar juda sekinlashishni boshlashi aytilgan. A lekin men nafaqat 1 sutka, balki 2, 3 va hatto 4 sutkalab uxlamay yuramanku ba'zida. O'qib ko'rsam, 3 sutka uyqusizlikdan kichik gallyutinatsiyalar, yo'q ovozlar eshitilishi boshlanishi aytilgan. Har xil keskin hodisalarga (keskin tovush, harakat, yorug'lik) nisbatan seskanishlar bo'lishi aytilgan.

Blin. Men 4 yildan beri shunday yashab yuribman. Qanaqasiga gallyutinatsiyalarni sezmayapman? Yoki odat bo'lib qolganidan ignore qilamanmi men ularni? Seskanishlar, overly awareness o'ta yuqoriligi rost menda. Bularning bari yig'ilib, ustiga mening haddan tashqari ko'p o'ylashim va introvertligim qo'shilganda nima chiqib kelayotganini ko'rib, qandaydir ishonishni xohlamayapman. Agar barcha argumentlarni qo'shib, modellarni mix qiladigan bo'lsak, bir ruhiy kasal odam chiqib kelishi kerak.

Bilmadim, men sog'manmi yoki yo'q, yaxshimanmi yoki yomon, kerakmanmi yoki chiqit. Umuman bilmayman.

@xfeusw


Vouu, soat tungi 3 bo'lyapti deyarli. A men esa 12 soat oldin uyqudan uyg'ongandim va laptop'imga o'tirgandim. Orada tualet va ovqatlanishga turdim o'rnimdan. Boshqa vaqt to'liq laptopda vaqtimni o'tkazdim. Qiziq tomoni, hali ham charchoqni sezmayapman. Qandaydir bir energiya bor ichimda laptopda o'tirib ishlar qilish uchun. 5 yoshimdan beri bu rutina davom etadi.

Lekin odamlar bilan deyarli gaplashmay qo'yganimni sezdim, hatto uydagilar bilan ham. O'zi uydan chiqmasam deyarli. Shunda ham uydagilar bilan deyarli gaplashmayman. Biror nima so'rashadi, javob beraman. Yordam kerak bo'lsa yordamlashvoraman. Ha, men introvertman bolaligimdan, to'g'ri. Lekin bunchalik introspection kuchayib ketmagandi hech qachon. Programmingni titkilayman, o'zim uchun yangiliklar ochishga harakat qilaman. Gaming mavzusini ochib qarab, sevimli franshizalarim lore'larini o'rganaman. Falsafa haqida ba'zi narsalarni o'qib ko'raman, asosan fikrlarimning takrori va tasdig'ini topaman.

Hammasidan ham tinch qo'ymaydigani "o'zi nima uchun bular?" degan savol. Qo'pol qilib aytganda, hammasi sex, ya'ni biologik ko'payishga borib taqalaveradi. Sen g'oya uchun, yaqinlaring uchun, istalgan narsa uchun yashashing mumkin. Lekin baribir organizming sexga harakat qilaveradi, uning asosiy maqsadi shu. Chunki qarada, sen miyang emas, uning bir qismisan. Ya'ni senga faqatgina bir qismi berilgan. Senga organizmingdagi asosiy boshqaruv tomondan berilgan vazifa bu — ko'payish uchun sharoitni yaxshilash va ko'payishga urinish. Va sen qilayotgan hamma narsa mana shu uchun.

Aynan shu yerida arosatda qolib ketaman doim. Shunchaki organizmimning quli bo'lib, u bergan vazifani bajaraymi? Yoki biror g'oya uchun kurashib, u uchun yashaymi? Yoki shunchaki o'zimga yoqqan narsalar bilan shug'ullanaymi? Va yana boshqa juda ko'p yo'llar turadi ko'z oldimda. Har qaysini tanlasam ham nimadirdan ayrilaman.

Ammo bolaligimdan o'rnatilgan bir setup bor miyamda. Natijaga erishish uchun jamoaviy harakatlanayotganda doim support bo'lishga, yetishmayotgan qismni to'ldirishga harakat qilarkanman. Umuman, hamma joyda shunaqa ekanman. Chunki odamlar o'ta egoist, faqat o'zlari xohlaganini qilishni, asosiy (ko'zga ko'rinarli) rolda bo'lishga harakat qilishadi. Hamma shunaqa bo'lsa, bu sistema ishlamaydiku. Futbol o'ynaganimizda gol urishgamas, markazni ushlashga harakat qilardim. Valorant o'ynaganimda ham hech kim o'ynashni xohlamaydigan controller rolida o'ynayman asosan.

Xullas, qora ishlarni qilishga odatlanganman. Ko'zga ko'rinarli roldagilar o'z ishini qilmaganidan keyin tutab ketib, o'zimga o'zim asabiylashib boshlayman. O'ta katta mas'uliyatsizlik chunki bu. Shuning hisobiga hammasini o'zim qilishga harakat qiladigan bo'lib qolganman. Bilmayman, kerakli natijaga erishish uchun nima qilish kerakligini bilmayman.

Шустрый odam bo'lolmayman men, prinsiplarim yo'l qo'ymaydi. Hammasi sistematik o'z joyida ishlasa bo'ladiku. Nahotki bu qiyin juda degan xayollar o'tadi. Lekin afsuski odamlar ehtiyojlaridan tashqariga chiqa olishmaydi odatda. Hamma yashab qolish uchun kurashib, ishlashi mumkin bo'lgan sistemani buzishda davom etaveradi. Hatto oilalar ichida ham kuzatiladi bu. Yashagisi kelmay ketadi odamning.

Agarda oilam bo'lmaganida miyamdagi har narsani sinab ko'rgan bo'lardim, riski qanchalik katta bo'lsa ham. Lekin ular bor ekan, bunga haqqim yo'q. Kutishim kerak. Ungacha esa o'zimning sevimli ishlarim bilan shug'ullanib turish yaxshi variant. Vaqti kelganda, g'oyalarimni sinab ko'rish uchun yetarlicha material/resource/bilim to'plab turaman. Abstraction, I love it. Soat ham tungi 3dan o'tibdi yozib bo'lgunimcha. Xayr.

@xfeusw


А это маленький подарочек для вас :)

@xfeusw


Мне очень хочется смеяться, когда прочитываю, что люди написали о каких-то эмоциональных переживаниях. Может, это и правильно, а может, и нет. Что-то пишут по-своему, радуются, переживают. Короче говоря, в тексте присутствует какая-то эмоция. Ну блин, раньше я таким не был. Понимая людей, старался им помочь, сочувствовать. Теперь и этого желания нет. Знаете, у меня постоянно анализируется мой внутренний мир.

По тесту MBTI раньше являлся INFJ. Я осуждал людей. И сам я был эмоционален. Позже стал ИНФП. Будучи INFP, я приобрел способность сопереживать людям и поддерживать их. В этот период мне удалось быть мягким ко всему. Я не выкладывал всё сразу перед людьми. Потом я перешел к INTP. Сочувствие еще оставалось в этот период. Но начал действовать, опираясь больше на логику. И вот сегодня, когда проделал тест, получился INTJ.

Я как будто говорил себе: "Да хватит уже" Ахах блин, черт побери. Я и сам пишу такой текст. Конечно, не оправдываю себя. Все равно это не имеет значения. Честно говоря, люди со своими комплексами уже достали. Да нет, я нормально воспринимаю наличие комплексов. Если у человека есть комплекс, я обычно пытаюсь помочь ему в этом. Ну блин, да и эту помощь люди не принимают. "Ой, ты же не понимаешь, это трудно. Если бы у тебя такое было, ты бы понял. Об этом тоже трудно говорить. *Что-то там еще...."

Да ну нафиг, просто подними тему и обсуди ее без эмоций немного. Начинают придираться, а потом того, кто хотел помочь, выставляют плохим. Не у всех есть энергия, чтобы найти подход к вам и говорить эмоционально. Просто научитесь общаться с кем-нибудь на более глубокие и относительно сложные темы, сдерживая эмоции. До каких пор вы будете искать себе няньку? Вы же не маленькие дети. Правда, ребята? )

Именно поэтому мне не хочется вмешиваться в социальные темы, в бытовые дела. Люди из-за своих потребностей все портят. Гораздо лучше, если я буду заниматься своими темами, которые не имеют прямого отношения к повседневным вещам. Вот почему я люблю философию. К тебе не придет кто-нибудь и не станет высказывать абсурдные мысли о применении философии в жизни. Те, кто интересуется философией, обычно не высказывают таких ебанутых мыслей. Поэтому я и наслаждаюсь, находясь на своем месте. Я не люблю вмешиваться в дела людей.

Yo'q, o'zbekcha yozgim kelmadi, brat :)

@xfeusw


Bugun dadam ikkalamiz birga futbol ko'rdik, har doimgidek. Man City bilan Liverpool o'ynayotgandi bir-biriga qarshi. Odatda futbol ko'rganimizda ko'p narsalarni muhokama qilamiz. Mavzular faqat futbol atrofi emas, balki umuman falsafa, ilm-fan, hayot haqida ham bo'lib ketadi ba'zida.

Bu safargisi boshqacha bo'ldi. Menda gaplashish uchun kuch ham, xohish ham yo'q edi. Shunchaki ekrandagi jarayonga tikilib, xayollarim qayerdadir uchib yurdi. Biror narsa qilayotganda xayolim boshqa joyda bo'lishi normal holat, deyarli har doim shunday. Lekin dadam bilan futbol ko'rayotgan paytim hech bunaqasi bo'lmagan. Halovatimni yo'qotib qo'yganimni sezdim, hatto dadam bilan birga futbol tomosha qilganimdagisini ham.

Qanchadir vaqt oldin, balki 1 oy, balki 6 oy, balki 4 oy, ahamiyati yo'q, qanchadir vaqt oldin halovatimni topgandim men. Topdim ham emas, qurayotgandek edim o'zim uchun. Lekin oradan vaqt o'tib, nimadir bo'lib barchasi teskari ketishni boshladi. Odamlar harakat qiladi hammasini yaxshilashga, to'g'rilashga, nimadir qilishga. Lekin oxir-oqibat baribir o'sha tupikka tiqilib qolaverishadi. Shunaqa payt o'zi bilan o'zi qolib o'ylab ko'radida, "Nafig kerak menga bu? O'zimni o'ldirvorsam bo'lmaydimi" deb o'ylab qoladi. Ba'zilar buning uddasidan chiqadi, ba'zilar yo'q.

Barchasi zo'r bo'lishi uchun odamlarning emotsiyalari o'chishi kerak. Lekin odamlar aynan shu emotsiyalarning ustiga qurilgani, ularga ko'ra ish ko'rgani uchun buning iloji yo'q. Va aynan mana shu narsa barchasi orqaga ketishni boshlaydi. O'zini o'ldirishiga esa biologiya, yashash uchun kurash yo'l qo'ymaydi. Futbol ham tugagandir. Matchning 80-minutlarida turib ketgandim o'rnimdan, endi esa dadam biatlon ko'ryapti. Men laptopimdagi ba'zi ishlarni/experimentlarni qilishim kerak.

@xfeusw


​​#FragmentsOfConsciousness | Part 2.

Ong bizning eng ajoyib sovg‘amiz va eng halokatli qarg‘ishimiz hisoblanadi. Biz o‘zimizning ahamiyatsizligimizni idrok etishga, murakkab falsafiy asoslarni yaratishga qodir mavjudotmiz va shu bilan birga ularning fundamental zaifligini tan olishimiz mumkin. Ongning har bir lahzasi bizning ma’noga bo‘lgan cheksiz ehtiyojimiz va bizning kosmik ahamiyatsizligimizni tan olish o‘rtasidagi nozik muzokaralardir.

Bizning cheklangan nuqtayi nazarimiz bilan e’tiborga molik bo‘lgan texnologik yutuqlarimiz kosmik linza orqali qaralganda potentsial ahamiyatsiz bo‘lib qoladi. Biz o‘zimizning mavhum fikrlash qobiliyatimizni, ibtidoiy evolyutsion imperativlarga bog‘lanib qolgan holda, bevosita omon qolish qobiliyatidan tashqari konseptuallashtirish qobiliyatimizni sharaflaymiz. Haqiqiy donolik universal haqiqatlarni e’lon qilishda emas, balki asosiy noaniqlikni qabul qilishdadir.

Ma’no izlashning o‘zi ma’no shakliga - o‘z mavjudligini anglashga urinayotgan ongning rekursiv zanjiriga aylanadi. Biz bir vaqtning o‘zida ham kuzatuvchi, ham kuzatiluvchimiz, idrok va talqinning murakkab o‘yinida o‘ralashib qolganmiz. Har bir falsafiy izlanish, har bir mulohaza lahzasi anglash chegarasidan chiqib ketuvchi ongning oniy konfiguratsiyasini ifodalaydi.

Oxir-oqibat, biz epistemologik landshaftlar o‘rtasida doimiy ravishda ko‘chib yuradigan, har tomonlama tushunishni va’da qiladigan, ammo hech qachon haqiqatan yetkazmaydigan falsafiy konstruksiyalardan vaqtinchalik boshpana izlaydigan intellektual ko‘chmanchilarmiz. Bizning ongimiz ulkan mag‘rurlik va chuqur kamtarlik o‘rtasida tebranadi, bu ongni illyuziyadan ajratib turadigan mo‘rt membrana.

Biz tushunarsiz kosmosda harakatlanuvchi murakkab biologik algoritmlarmiz - qisqa, ajoyib va oxir-oqibat vaqtinchalik. Bizning falsafiy tadqiqotlarimiz aniqlikka intilish emas, balki doimiy ravishda to‘laqonli bo‘lmagan, doimiy ravishda shubha ostiga olinadigan intellektual rivojlanish ning uzluksiz jarayonidir.

@xfeusw


​​#FragmentsOfConsciousness | Part 1.

Aqliy olamimning eng tubiga kirib borarkanman, o‘zimni doimo tushunish va tushunmaslik orasida - inson tajribasining haddan tashqari murakkabligi bilan kurashayotgan nozik ong o‘rtasida muallaq holda his qilaman. Mening falsafiy sayohatim taskin topish yoki yechim topish uchun emas, balki borliqning o‘zini tinimsiz, g‘amgin so‘roq qilishdir.

Falsafa shunchaki aqliy mashqlar doirasidan tashqarida turadi; u bizning idrok etilayotgan voqelikning asoslarini shubha ostiga qo‘yishning o‘ta teran metodi hisoblanadi. Men Platonning "The Republic" yoki Bodriyarning "Simulacra and Simulation" kitoblari kabi asarlariga sho‘ng‘iganimda, javob izlamayman, balki tushunchamizni tashkil etuvchi illyuziyalarni muntazam ravishda parchalab tashlayman. Har bir falsafiy asos vaqtinchalik panohga, ongimizni doimiy ravishda iste’mol qilishga tahdid soladigan xom, filtrlanmagan ma’nosizlikdan himoya qiluvchi nozik konstruksiyaga aylanadi.

"Tasodifiylik" tushunchasi chuqur aqliy yolg‘on - bizning tub bexabarligimizni tasniflashga bo‘lgan umidsiz urinish sifatida namoyon bo‘ladi. Biz beixtiyor xaos yoki bashorat qilib bo‘lmaydigan deb ataydigan narsa aslida cheklangan idrok tizimimizning aksi. Bir qarashda tasodifiy tuyulgan har bir lahza bizning hozirgi idrok imkoniyatlarimizdan ustun keladigan murakkab tizimli tartibning bir qismidir. Biz tasodifning guvohi emas, balki murakkabligi tushunishimizdan ustun bo‘lgan chigal kosmik mexanizm ishtirokchisimiz.

Bizning falsafiy paradigmalarimiz - premodernizmning xudoga yo‘naltirilgan dunyoqarashidan tortib postmodernizmning keskin buzib ko‘rsatishigacha, hozir esa metamodernizmning ehtiyotkorona qayta qurishlarigacha - insoniyatning tub ma’nosizlikka ma’no yuklash uchun doimiy kurashini aks ettiradi. Har bir aqliy harakat bizning kosmik ahamiyatsizligimizning mavjudlik dahshatidan qochishga qaratilgan zaif urinishdir, bizning muhim bilimsizligimizni tan olishdan bir lahzalik tanaffusdir.

Erkinlik yana bir chuqur illyuziya sifatida namoyon bo‘ladi - biz asosiy determinizmimizni yashirish uchun tuzgan tasalli beruvchi hikoya. Biz mustaqil faollar emas, balki murakkab sabab-oqibat tarmoqlari, genetik meros, ruhiy shakllanish va madaniy algoritmlar bilan dasturlashtirilgan murakkab hisoblash tizimlarimiz. Tanlovlarimiz erkin irodaning ifodasi emas, balki oldindan belgilangan sabablar va oqibatlarning cheksiz zanjiridan kelib chiqadigan muqarrar natijalardir. Biz shaxslardan ko‘ra ko‘proq jarayonlarmiz - qisqa muddat o‘zini anglash qobiliyatiga ega bo‘lgan modda va energiyaning vaqtinchalik shakllari.

Intuitsiya mistik qobiliyat emas, balki qisqartirilgan ongsiz mantiqning murakkab shaklidir. Bizning tezkor tushunishimiz to‘plangan tajribadan, ongning yupqa pardasi ostida ishlaydigan tez neyron jarayonidan kelib chiqadi. Mantiqan ifodalab bo‘lmaydigan narsa bilimning intuitiv chegarasi - tushunish va sir o‘rtasidagi oraliq makon sifatida mavjud.

Depressiya, menimcha, klinik ta’rifdan tashqariga chiqadi. Bu falsafiy holat - inson tajribasining o‘ziga xos murakkabligi va tub ma’nosizligini chuqur anglashdir. Bu borliqni qanday idrok etishim va qayta ishlashim bilan chambarchas bog‘liq, har bir aqliy va hissiy tajribani bo‘yaydigan mavjudlik haqidagi xabardorlikning doimiy fondagi nurlanishi. Bu g‘amginlik zaiflik emas, balki men dunyoning chuqur murakkabligini talqin qiladigan murakkab falsafiy prizmadir.

Bu ulkan koinot manzarasida biz modda va energiyaning lahzalik shakllari - idrok va aqliy chegaralarimizdan doimiy ravishda oshib ketadigan savollar bilan kurashuvchi qisqa vaqt ichida o‘zini anglaydigan mavjudotlarmiz. Bizning falsafiy safarimiz aniq javoblar topish haqida emas, balki uzluksiz savol berishning teran go‘zalligini qabul qilish haqida. Biz bir vaqtning o‘zida g‘ayrioddiy va mutlaqo oddiy bo‘lgan o‘zini anglashga urinayotgan Koinotmiz.

@xfeusw




"Inson - mukammal jonzot. Koinot - mukammal. Bu mukammallik o'z-o'zidan paydo bo'lmaydi". Qiziq, nimaga biz bularni mukammal deb o'ylaymiz? Nimaga ong borligi juda yuqori daraja deb hisoblaymiz hali Marsga ham qadamimiz yetmay turib? Hali qanaqa dunyoda nega yashayotganimizni, nima qilayotganimizni ham bilmaymiz.

Oddiygina hayoting faqatgina biologik ko'payish, nasl qoldirish, unga yaxshi sharoit taqdim etish ekanligini tan ololmay, o'zingni boshqa narsalar bilan chalg'itib yurgan payting, menga insoniyat, koinot mukammalligi haqida og'iz ochma, iltimos qilaman.

Hatto yugurishni ham yaxshi eplolmaydigan, suvda nafas ololmaydigan, uchishniyu, daraxtga chiqish va yirtqichlikni eplolmaydigan jonzot bo'lib turib, o'zimizni mukammal deb o'ylash... Bilmadim, safsatadek eshitiladi. Shunchaki abstract fikrlash qobiliyati bizda yaxshiroqligi hisobiga o'zimizni juda ustun deb o'ylash absurd.

Biz hali Yerdamiz, bilmaydigan narsalarimiz dofiga. A biz esa mana shu Sayyorachada o'tirib olib, butun koinotning taqdiriyu tarixini oddiygina o'zimiz yasab olgan yuksak kitoblarda hal qilib o'tiramiz. Balki bizning yaratuvchimiz bizning mavjudligimizni ham bilmas. Xuddi sen qachondir o'rik yeb, donagini yerga tupurganingdan keyin u yerdan daraxt o'sib chiqqanidek va sen u yerga qaytib bormaganingdek.

O'zimizni qandaydir tanlangan, kuzatuv ostida, maxsus, muhim sifatida his qilishni xohlaymiz. Balki haqdirsan, ehtimol. Lekin buni fakticheski bilolmaysan baribir. Nu mayli, baribir biologik loopdan qocholmaymiz, tinchgina yashashda davom etaver.

@xfeusw


Kecha Witcher3'ni o'ynayotgan paytim bir qiziq e'lon o'qib qoldim o'yin ichida. Unda aytilishicha, bir ayol 1-2 hafta oldin yo'qolgan ekan. Hech kim uni topolmayotgan, shu uchun kimdirning yordami kerak deyilgandi. Men esa Witcherman. Tabiiyki bunaqa ishlar mening ishim.

Keyin esa bu quest qiziq tuyulib, surishtirishni boshladim. Dastlab e'lon bergan odamning oldiga borib gaplashib ko'rdim. Yo'qolgan ayolning eri ekan. U voobshe bilmaydi nega yo'qolganini, hech nimadan xabari yo'q. Ayolning singlisi bilan gaplashib ko'rdim, u ham bilmaydi.

Qisqasi, butun qishloq bilan gaplashib ko'rib, faqatgina kichik bir bolachadan info ololdim xolos. Uning aytishicha, ayol ertalab qaysidir ayol bilan birgalikda o'rmon tarafga kirib ketgan. Buni eshitib turgan bolaning dadasi "o'rmonga ketgan bo'lsa, demak tirik qolmagan" dedi. Lekin menga qiziq tuyulib, o'rmonning ichiga kirib ketdim izini olish harakatida.

O'rmonning ichida bo'rilar ko'p deyishgandi, rostan ham shunday ekan. 5-6ta bo'ri menga hujum qildi guruh bo'lib, ularni amalladim. Keyin bir payt yo'qolgan ayolning singlisi kelib qoldi oldimga quyidagi gapni aytdi:

Gannani (yo'qolgan ayol) izlama, u yo'qolgan. Men senga Nellen (yo'qolgan ayolning eri) bergan pulning 2 baravarini beraman. Shunchaki unga Gannani o'lganini ayt, tinchlansin. Мужика жалко.


Taklifga rozi bo'lmadim, baribir oxirirgacha yetaman dedim. Va o'sha payt qandaydir bir o'yin borligini sezdim. Xuddi o'z opasini atayin o'ldirgandek o'sha Nellen uchun. Bir payt o'sha ayolning murdasiga duch keldim. Qarasam ichaklari chiqib yotgan, titib tashlangandi. Uni zimdan o'rganib qarasam, uning ichi o'tkir tirnoqlar yordamida kesib ochib yuborilgan.

Волколак, u ayolni волколак o'ldirgan. Bu shunaqa la'nat turi. Bu la'natga duchor bo'lgan odamlar tunda gigant bo'riga aylanadi. Murda haqida ma'lumotlar yig'gandan so'ng qon hidi yordamida Волколак'ning логово'siga borib, kech tushishini kutdim. Qiziq tomoni, логово'ning ustki qismida ovchilik binochasi, ichida narsalari bilan turgandi. Murdaning eri ham ovchi edi.

Va nihoyat kech tushdi, Волколак keldi o'z логово'siga. Jangda uni taslim etib, endi o'ldirayotgan paytim birdan murdaning singlisi paydo bo'ldi. Men o'sha payt: Ну и воот, угадал. Gaplarini eshitib ko'rsam, u qiz bilgan Nellen tunda Волколак'ka aylanishini. Shunga qaramay bu haqida og'iz ochmagan, chunki sevgan Nellenni. A o'z opasini esa shunchaki adashtirib yubormoqchi bo'lgan o'rmonda, o'lishini istamagan. Bu narsalar haqida Nellenning umuman xabari yo'q. Va u o'z xotini o'zi bilmay, tavqi la'nat sabab majbur o'ldirib qo'ygan.

Bundan Nellenning jahli chiqib, qizni o'ldirmoqchi bo'ldi. Va shu sabab menga tanlov qilish uchun juda kam vaqt berildi. Yoki Волколак'ni o'ldirish kerak, qizni o'ldirmasligi uchun. Yoki o'ldirishi uchun qo'yib berish kerak.

Endi esa savol sizga: Mening o'rnimda bo'lganingizda nima qilardingiz?

@xfeusw




Nima uchun ota-onangiz ko'proq yashashini xohlaysiz? Ularni yaxshi ko'rganingiz uchunmi? Ular sizga kerak bo'lgani uchunmi? Nima uchun o'zi? Ular yashashni xohlamayotgandir balki. Yoki yashayotgani bilan qiynalayotgandir juda. Nega ko'p umr ko'rishini istaysiz nima bo'lishidan qat'iy nazar? Aslida shunchalik ularga bog'lanib qolganingizdan, va undan tashqari, jamiyatning fikrlari yillar davomida miyaga singib qolganidan ko'proq yashashini xohlaysiz.

Voooy, o'lib qolsa nima bo'ladi? Shunchaki keyingi jarayon bo'lsa, o'shanga transfer bo'ladi vafot etgan odam. Yoki shunchaki hammasi tugaydi u uchun. Sizlar esa faqat va faqat o'zingizni o'ylagan holda, ularga bog'liqligingizni o'ylagan holda, ularning vafotidan qochishga urinasiz kuchingiz boricha. Barchangiz aslida o'z emotsiyalaringiz yo'lida har narsaga tayyor egoistsizlar. Ota-ona uzoq umr ko'rib, qiyin o'limini afzal ko'rasizlar, uning oldida ular uchun osonroq o'lim va qisqaroq umr turganida.

Anchadan beri bunaqa keskinlashmagandim. Balki chiqib ketarsizlar kanalimdan, balki contactdan o'chirvorarsizlar meni. Ahamiyati yo'q.

@xfeusw


Bugun Ronaldu va Messidan keyingi eng qiziq, eng top El Classico. Va mening neytral holatdagi birinchi Classicom. Avval Realning muxlisi edim. Lekin neytrallik qaroriga kelishdan oldingi 2 yil davomida miyamda doim savol aylanardi: Men ich-ichimdan Real Madridga mansub emasman. Lekin nega unga muxlislik qilaman?

2011-yil edi. Ko'chada shov-shuv yuribdi yaqinda bo'ladigan futbol haqida. Tushunmayapman nima bo'layotganini. Menga savol berib qolishdi shu payti: "Realmisan yoki Barsamisan?". Xuddi shunaqa ko'rinishda va shu tartibda berilgandi savol. Birinchi bo'lib Real so'zi qulog'imga chalingani uchun Real deb yuborganman bolalarga.

Keyin yillar davomida shu jamoaga muxlislik qilib keldim. Ammo shu yillar davomida futbol haqidagi bilimlarim oshib borar, u yerdagi konsepsiyalar bilan mening shaxsiyatimdagi mos keladigan konsepsiyalarni ko'rib borar ekanman, menga aslida Real emas, Barcelona filosofiyasi, o'yin uslubi, g'oyalari mos kelishini tushunib qoldim.

Boshida tan ololmadim, qabul qilolmadim buni. Chunki men Real Madridni ko'rlarcha yaxshi ko'rib kelib, qalbimda saqlab kelganman doim. Barcelonaga muxlislik qilishga o'tib ketolmasdim baribir. Shu uchun 2024-yilning aprel oyiga kelib, men Real Madridni tark etishga, neytral futbol muxlisi sifatida qolishga qaror qildim. Shunchaki chiroyli futbol va analitika tarafdoriga aylandim.

Dastlab qiyin bo'ldi juda bunga ko'nikishga. Chunki men ko'nikkanman doim Real Madrid haqida o'qiganda sevimli jamoam haqida o'qiyapman deb qabul qilishga. Lekin vaqt o'tdi, men ham ruhan, ham aqlan, ham qalban neytrallikka erishdim.

@xfeusw


Hozirgi o'yin teng bo'ldi. Hisobdan kelib chiqib Barcelona Bavariyani yanchib tashladi degan xulosaga kelish xato. Barcha statistikalar bo'yicha tenglik ko'rishimiz mumkin. Barcelona ustun bo'lgan asosiy jihat realizatsiyada va Manu Neuer'ning qovunlarida. O'tgan mavsumdagi Real bilan o'yinda ma'lum bo'lgandi o'zi Neuer faoliyatini yakunlash vaqti kelgani.

Tak. Kelinglar, hozirgi Real va Barcaning farqlari, umumiy holati va hafta oxirida bo'ladigan El Classico haqida gaplashamiz. Mavsum boshiga qaraydigan bo'lsak, u payti Real favorit edi har tomonlama. Chunki Barcaga Flik endi kelgan, Real har xil yulduzlarni olib kelgandi. Hozirga kelib esa Flik o'z jamoasini qurib olib, Yevropada gegemonlik qilyapti. Uning o'yin usuli gegen-pressing qilib, intensiv ravishda hujumga katta tezlik bilan chiqib ketish. Jarohatlarni inobatga olmasa, hammasi ideal ketyapti deyarli.

Realda esa muammolar. Yulduzlar ko'pligidan ularni joy-joyiga qo'ya olmadi hali. Carvajal ketdi butun mavsumga, asosiy darvozabon Courtois o'ynamasligi mumkin El Classicoda. Xullas, muammolar. Lekin shu tomoni borki, mavsum boshidan beri Real qiynalayotganiga sabab, Real haligacha ochilib o'ynaydigan, hujumkor futbol ko'rsatadigan jamoaga qarshi o'yin o'tkazmadi. Biz Realning futbolchilariga qarasak, ular pozitsion futbol uchun emas, qarshi hujumlarga tayanib, ochiq zonalardan foydalanishga o'rgangan futbolchilar. Vinicius, Mbappe, Rodrygo, hammasi shunaqa.

Endi esa El Classico haqida taxminlar. O'yin Santiago Bernabeuda, Realning stadionida, muxlislari qarshisida bo'lib o'tadi. Shu sababdan Real oldinga chiqishga majbur bo'ladi, muxlislar qo'ymaydi himoyalanishiga. Barcelonaning murabbiyi Flik esa dogmatik. O'lsa ham o'zining uslubidan qaytmaydigan mutaxassis. Shu sababdan u o'zining o'yinini qilaveradi. Bundan kelib chiqib, Realning o'yinga rejasini quyidagicha taxmin qilishimiz mumkin: boshida tezkor gol urib olib, keyin o'ta yuqoriga chiqib ketgan Barcelonaning hududlaridan foydalanishga harakat qiladi. Chunki Barca и так o'yin boshidan ancha yuqorida o'ynay boshlaydi.

O'zingiz o'ylab ko'ring, pressing qiladigan jamoa futbolchilari o'z pozitsiyasini tez-tez yo'qotadi, boshqa iloji yo'q. Pozitsiya yo'q degani, hudud ochildi degani. Bu esa Real futbolchiga ayni muddao. Real doim ham dominant futbol qurmagani uchun muxlislar unchalik talab qilmaydi oldinga otilib chiqib ketishni. Katta ehtimol bilan bu reja o'xshaydi ham deb o'ylayman. Chunki Realga juda qulay Barcelonaning usuli.

@xfeusw


Oxirgi yillarda Italiya futbolida keskin o'zgarishlarni sezyapman. Avvallari Italiya futboli deyilganda hammaning ko'zi oldiga o'ta kuchli himoya kelardi. Yaqinda Rodri safdan chiqqandi uzoq muddatga. Bu Man Cityning eng asosiy futbolchisi, figurasi ketdi degani. Chunki box-to-box o'ynab beradigan, hujumning yo'nalishini belgilab beradigan futbolchi u edi.

Hozir esa Man City murabbiyi Torinoning Samuele Richi ismli futbolchisiga qiziqyapti ekan. Pep qanaqangi geek ekanligini, taktikalar jinnisi ekanligini bilamiz. Casemironing tipidagi futbolchilar qanaqangi kuchli mavsum o'tkazgan bo'lmasin, Pep unaqa futbolchilarni olmasligini bilamiz. Ya'ni futboliga usluban mos bo'lmagan futbolchilarni olmaydi Pep. Italiyada esa avvallari aynan mana shu Pepning futboliga teskari ko'rinishdagi futbol hukmron edi, futbolchilari ham mos kelmasdi Guardiolaning o'yiniga. Ayni lahzada Pep italyan futbolchiga qiziqayotgani boshqacha holat.

Bu Italiya futboli o'zgarayotganidan signal beradi. Bu kam deyishingiz mumkin, lekin boshqa misollar ham borda. Masalan, Pepning shogirdi bo'lgan Arteta shu yili jamoasiga Bologna'dan Calafiorini olib keldi. Yevropa chempionatida Calafiori zamonaviy uslubda qanaqangi o'ynaganini ko'rdik, box-to-box'ni u ham zo'r eplaydi. Undan tashqari, 2021-yilgi Euro'ni ham eslang. Italiya aynan hujumkor usul bilan, aniqroq aytganda intensive vertikal futbol bilan chempion bo'lgandi.

Nu da, omadi ham kelgandi qulay setkaga tushib. Lekin faqat buning o'zi emasda. Masalan o'tgan yili Bologna o'zining treneri Motta bilan yangilik kiritdi sxemalar bo'yicha. 7-2-7 sxemasini ishlab chiqdi. Bu odatdagidek chiziqlar gorizontal tashlanmay, vertikal tashlangan sxema. Va bu ham hujumkor taktika edi.

Yoki mana bu Interni qarang. Komanda 4 yildan beri sistematik juda to'g'ri ishlayapti va hujumkor futbolni yo'lga qo'ydi. Stabil chempionlik uchun kurashadigan favoritga aylandi o'z chempionatida. Eski Italiya futbolining ramzlaridan biri bo'lgan Allegri o'tgan yili qanday sharmanda bo'lib, Juventusdan ketganini ko'rdik. Uning o'rniga aynan Bologna'dan Thiago Motta olib keldi. Xullas, Italiya futboli keskin o'zgarishni boshladi. Shaxsan meni bu juda hayron qoldiryapti.

@xfeusw


Bu esa multiserial ichidagi eng yaxshi soundtracklardan. Postni shu bilan o'qinglar )

@xfeusw

20 last posts shown.