#memory
Meni samolyotga chiptam 9-yanvar edi, Turkiyada 10 soat kutish vaqtimiz bor edi, Sevinch va men. Uchish vaqtimiz esa 5:50 edi. Bir kun oldin, tushlikdan keyin yo'lga tushib, soat kechki 6da Toshkentda edik.
Eng qizig'i, samolyotdagi joyimiz aniq emasdi. Sevinch va men birga ketishni xohlagan edik, lekin orqama-ketin to'g'ri kelib qoldi. Keyin, oldimdagi boladan so'rab, almashdik. Baribir ham birga ketdik. Istanbuldan Amerikagacha esa joy almashtirish ham shart bo'lmadi(meni o'rnimni raqami 36B, Sevinchniki esa 36A). Endi New Jerseydan Phoenixgacha ham qatorimiz bir, lekin joyimiz boshqa edi. U ham o'z-o'zidan taqdir bo'lib, yana birga ketdik. Xullas, barcha yo'lni yonma-yon bosib o'tdik.
Undan ham qizig'i, biz New Jerseydan Phoenixgacha chemodanga pul to'lashimiz kerak edi, lekin to'lamadikda. Bu yerda ham yaxshi insonlar bor ekan. Biz viza kartamizdan pul to'lay olmadik, keyin bitta Meksikalik kishi meni 2 ta chemodanimni va Sevinchni 1 ta chemodanini pul olmasdan, baggagega berib yuborishimizga imkon yaratib berdi. Chunki bizda carry-on ham yo'q ekan, menda esa bitta carry-on chemodan bor edi. Shunda, xursand bo'ldim, Allohni yordami va o'sha insonni harakati bilan men $90, Sevinch esa $40 asrab qoldik. Nimaga yordam berganini bilmaymiz. Hattoki xursandligimizdan rahmat aytdikmi yoki yo'qmi bilmaymiz. Hayotda doim yaxshi insonlar bor.
Men doim qandaydir muammoga duch kelsam, men qaysi noto'g'ri ishim uchun ekan deb o'ylardim. Bu vaziyatdan keyin, qaysi yaxshiligim uchun Alloh yordam berdi ekan deb o'yladim. Xullas, 40 soatdan oshiqroq vaqt ketgan bo'lsa ham shu davlatga kelishimizga, lekin sayohat bizga ko'p narsalarni o'rgatdi.
Meni samolyotga chiptam 9-yanvar edi, Turkiyada 10 soat kutish vaqtimiz bor edi, Sevinch va men. Uchish vaqtimiz esa 5:50 edi. Bir kun oldin, tushlikdan keyin yo'lga tushib, soat kechki 6da Toshkentda edik.
Eng qizig'i, samolyotdagi joyimiz aniq emasdi. Sevinch va men birga ketishni xohlagan edik, lekin orqama-ketin to'g'ri kelib qoldi. Keyin, oldimdagi boladan so'rab, almashdik. Baribir ham birga ketdik. Istanbuldan Amerikagacha esa joy almashtirish ham shart bo'lmadi(meni o'rnimni raqami 36B, Sevinchniki esa 36A). Endi New Jerseydan Phoenixgacha ham qatorimiz bir, lekin joyimiz boshqa edi. U ham o'z-o'zidan taqdir bo'lib, yana birga ketdik. Xullas, barcha yo'lni yonma-yon bosib o'tdik.
Undan ham qizig'i, biz New Jerseydan Phoenixgacha chemodanga pul to'lashimiz kerak edi, lekin to'lamadikda. Bu yerda ham yaxshi insonlar bor ekan. Biz viza kartamizdan pul to'lay olmadik, keyin bitta Meksikalik kishi meni 2 ta chemodanimni va Sevinchni 1 ta chemodanini pul olmasdan, baggagega berib yuborishimizga imkon yaratib berdi. Chunki bizda carry-on ham yo'q ekan, menda esa bitta carry-on chemodan bor edi. Shunda, xursand bo'ldim, Allohni yordami va o'sha insonni harakati bilan men $90, Sevinch esa $40 asrab qoldik. Nimaga yordam berganini bilmaymiz. Hattoki xursandligimizdan rahmat aytdikmi yoki yo'qmi bilmaymiz. Hayotda doim yaxshi insonlar bor.
Men doim qandaydir muammoga duch kelsam, men qaysi noto'g'ri ishim uchun ekan deb o'ylardim. Bu vaziyatdan keyin, qaysi yaxshiligim uchun Alloh yordam berdi ekan deb o'yladim. Xullas, 40 soatdan oshiqroq vaqt ketgan bo'lsa ham shu davlatga kelishimizga, lekin sayohat bizga ko'p narsalarni o'rgatdi.