Qor yog‘di va hamma yoq oppoq rangga burkandi...
Go‘yo kechagi izlar, dardlar, g‘amlar ham shu oppoqlik ichida yo‘qolgandek.
Har birimiz shu qorga qarab, bolaligimizni esladik goʻyo…
Kimdir televizor qarshisida choy ichib, sevimli filmini koʼrganini;
kimdir oila davrasida sevib tanavvul qilgan taomlarini;
yana kimdir oppoq qorda har xil izlar qoldirib yurganlarini esga olar ekan: "Eh, bolaligim! Bu qadar tez tashlab ketding..." — deya bir xoʻrsinib qoʻydi.
Kimdir bu qordan zavqlanib, bolalarcha quvondi, kimdir esa yuragidagi sovuq xotiralarni esladi...