Doʻstlarimni hammasini yomon koʻraman
Yoshligimizda birga oʻsgan doʻstlarim, sinfdoshlar, kursdoshlar, ish boʻyicha tanishganlarim. Hammasini sanasam ancha insonni tanir ekanman.
Doʻstlarim koʻp. Nima gʻamim bor. Boshimga ish tushganda yonimda turganlari ham bor. Eslamasam eslamaysan deydigan doʻstlarim bor.
Hayotdan siqilib, nima qilishimni bilmay qolsam, «matvatsa» berib, meni oʻzimga kelishimga undaydigan doʻstlarim bor.
Koʻrib qolsa, zoʻrgʻa tanib, salom-alikdan uzoqqa oʻta olmaydigan doʻstlarim bor. Telefon qilsam, faqat hol-ahvolini soʻrayman deb 1 soat diydor gaplashadigan doʻstlarim bor.
Men yoʻqligimda meni xatolarim bilan «chiroyli eslaydigan» doʻstlarim bor.
Baʼzan xarakteri, gap-soʻzlari, xulqi bilan meni Haqqa boshlaydigan, baʼzan har bir harakati bilan meni ham xulqi buzuqqa aylantiradigan doʻstlarim bor.
Yana bir narsani oʻylab qoldim. Menga bir yomonlik qilsa, xarakteri yoqmasa, meni gʻiybat qilib qoʻysa, meni xulqimni buzsa, u doʻstim yomon deganimi?
Nimaga menga yaxshilik qiladiganlar yaxshi doʻst, menga yaxshilik qilmaydigan, foydasi tegmaydigan doʻst yomon boʻlishi kerak?
Men yomon deb oʻylagan doʻstim menga bildirmay qancha yaxshilik qilgandir. Men yomon degan doʻstim haqqimga menga bildirmasdan duo qilgandir.
Nimaga menga yoqmaydigan doʻstimni yomon koʻrishni oʻrniga haqqiga duo qilmayman? Uni isloh boʻlishini, xulqini chiroyli qilishini, boshiga ish tushsa, bildirmasdan yaxshilik qilmasligim kerak?
Balki meni telefon qilib eslamayotgan doʻstim mening haqqimga duo qilayotgandir. Men yordam soʻraganimda yordam bermagan doʻstim mendanda oʻzi muhtojroqdir yordamga.
Doʻstim, nima boʻlganda ham seni Alloh uchun yaxshi koʻraman. Senga munosib doʻst boʻlmaganim uchun uzr. Qalbimga yaqinim oʻzingsan.
Doʻstlaringizning haqqiga duo qilib, bildirmasdan eslab turing.
Yoshligimizda birga oʻsgan doʻstlarim, sinfdoshlar, kursdoshlar, ish boʻyicha tanishganlarim. Hammasini sanasam ancha insonni tanir ekanman.
Doʻstlarim koʻp. Nima gʻamim bor. Boshimga ish tushganda yonimda turganlari ham bor. Eslamasam eslamaysan deydigan doʻstlarim bor.
Hayotdan siqilib, nima qilishimni bilmay qolsam, «matvatsa» berib, meni oʻzimga kelishimga undaydigan doʻstlarim bor.
Koʻrib qolsa, zoʻrgʻa tanib, salom-alikdan uzoqqa oʻta olmaydigan doʻstlarim bor. Telefon qilsam, faqat hol-ahvolini soʻrayman deb 1 soat diydor gaplashadigan doʻstlarim bor.
Men yoʻqligimda meni xatolarim bilan «chiroyli eslaydigan» doʻstlarim bor.
Baʼzan xarakteri, gap-soʻzlari, xulqi bilan meni Haqqa boshlaydigan, baʼzan har bir harakati bilan meni ham xulqi buzuqqa aylantiradigan doʻstlarim bor.
Yana bir narsani oʻylab qoldim. Menga bir yomonlik qilsa, xarakteri yoqmasa, meni gʻiybat qilib qoʻysa, meni xulqimni buzsa, u doʻstim yomon deganimi?
Nimaga menga yaxshilik qiladiganlar yaxshi doʻst, menga yaxshilik qilmaydigan, foydasi tegmaydigan doʻst yomon boʻlishi kerak?
Men yomon deb oʻylagan doʻstim menga bildirmay qancha yaxshilik qilgandir. Men yomon degan doʻstim haqqimga menga bildirmasdan duo qilgandir.
Nimaga menga yoqmaydigan doʻstimni yomon koʻrishni oʻrniga haqqiga duo qilmayman? Uni isloh boʻlishini, xulqini chiroyli qilishini, boshiga ish tushsa, bildirmasdan yaxshilik qilmasligim kerak?
Balki meni telefon qilib eslamayotgan doʻstim mening haqqimga duo qilayotgandir. Men yordam soʻraganimda yordam bermagan doʻstim mendanda oʻzi muhtojroqdir yordamga.
Doʻstim, nima boʻlganda ham seni Alloh uchun yaxshi koʻraman. Senga munosib doʻst boʻlmaganim uchun uzr. Qalbimga yaqinim oʻzingsan.
Doʻstlaringizning haqqiga duo qilib, bildirmasdan eslab turing.