Кечки пайт кутилган мехмонлар кели-шди. Хомиладорлик Зилолани янада очибди - тулишиб, ранги тиниклашибди. Овкат **** булингач, Гулширин идишлар-ни йигиштириб олиб, ошхонага кириб кетди. Ирода одатдагидек урнидан ки-мирламас, бир гапириб, ун кулиб, хам-мани узига каратиб утирарди. Гулши-рин идиш-товок ювишга тутинди.
- Хорманг, янга, чарчаб колмадингиз-ми? - деган овозни эшитиб, оркасига угирилди. Эшик олдида Зилола кулида чойнак тутиб турарди. - Чой дамлай деб киргандим.
Гулширин кулини артиб, Ироданинг кулидаги чойнакни олишга ошикди.
- Вой, Иродаси тушмагур, мехмонни иш-латиб, узи турни хеч кимга бермай ути-ришини. Сиз бораверинг, узим чой дам-лаб, олиб бораман.
- Куйинг, янга, нима, мен бу уйга бего-намидим? Шу бахонада сиз билан бир огиз гаплашай, ахволингизни билай де-гандим. Жиянларим яхшими? Акам ку-ринмайдилар, утган гал келганимда хам куролмадим.
- Акангизнинг ишлари купайиб кетган шу кунларда. Янги хамкорлари билан бир иш бошлаган.
- Шунака денг...-Зилола лабининг чети-ни тишлади. Нимадир дейишга огиз жу-фтлади-ю, сунг яяна фикридан кайтди шекилли, "Майли, омадини берсин" деб куйди. Сунг яна Гулширинга каради:
- Янга, хадеб бир узингиз рузгорнинг ишларини буйнингизга олавермай, Иро-да янгамга хам иш колдиринг. Каранг, кундан кунга семириб кетяпти. Сиз хам бундок узингизга вакт ажратинг, пар-доз-андоз килинг. Таг н, акам битта-яримтасини топиб олмасин, - Зилола охирги гапини хазил охангида айтган булса-да, Гулшириннинг юрагидан ни-мадир узилиб тушгандек булди. Мехмонлар кетишди хамки, кулогига уша овоз такрор-такрор эшитилаверди: "Акам битта-яримтасини топиб олма-син...."
"Зилола бирор нимани биладими?-узи-га-узи савол берди у. Хаёлига келган ёмон хаёлни дарров кувди: - Йук, нима-лар деяпман? Зохид акам эртаю кеч бизни деб тиним билмайдилар. Мен булса бемаъни хаёлларга бориб утири-бман". Болаларини ухшатиб, иссиккина хамомда чумилиб чикди. Хонасига ки-риб, кайси бир бурчакда ётган пардоз кутичасини топди. Энди у хам пардоз килиб юради. Ха, нима бупти, хали ёш, пардоз килса эрига чиройли куриниш учун килади-да.
Эри яна ярим тунда кайтди. Доимги-дек ширакайф эди. Гулширин кузига чиройли куриниб кетдими, бир кули би-
лан уни багрига босди: "Бугун бошкача-мисиз, хоним?"
- Куйинг, бирор киши куриб колади, - у эрининг кучогидан сиргалиб чикди. Сунг уялиб деди: - Куринишим сизга ёк-дими?
- Хоним, сиз жуда чиррйлисиз. Факат бунинг кадрига етмайсиз, - гулдиради эри.
Гулширин ётокхонасига кирганида эри урнида ётганди. Хали ухламаганмиди ёки Гулшириннинг майин сочлари юзи-га, буйнига урилиб китикладими, кучли куллари билан уни каттик кучолаб олди Зохиднинг иссик нафаси Гулшириннинг юзи, буйнини куйдиргандек булди.
- Жоним....- эхтирос билан шивирлади Зохид. - Сени севаман...
Гулшириннинг юраги янги келин булиб тушган пайтларидагидек гупиллаб урди
Бугун хаёлини банд килган гумонлари тумандай таркаб кетди. Ха, Зохид ака-
си уни севади. Гулширинни, болаларини хеч кимга, хеч нарсага алишмайди.
- Севаман...- хамон утли шивирларди эри. - Сенсиз яшай олмайман...Нози, Нозима, Жоним....
Атиги бир сония олдин бахтдан сар-маст аёл куккисдан илон чаккандек сесканиб кетди. Бутун вужуди, онги, шуури музлаб колди. Биргина суз уни дунёдаги энг бахтли аёлга айлантирган эди, биргина суз бахтини, орзу-умидла-рини, хаётини саробга айлантирди: "Нози...Нозима..." эрининг ярим тунда кайтишига сабабчи булган аёл...Аслида хеч кандай янги хамкорлар хам, хеч кандай лойиха хам булмаган. Хамаси ёлгон. Факат бир нарса-Гулширин кат-тик алдангани, хиёнат курбони булгани рост.
Гулширин эрининг кулини силтаб таш-лади. Зохид ширакайф кузларини хиёл очди. "Ха....сенмидинг?" Шундай дедию, ёнбошига угирилиб хуррак ота бошлади
Гулширин...исми ширин, бахти аччик, Гулширин...Пешонанинг бунчалар шур булмаса? Онангни ич-ичидан емирган хиёнат сенинг хаётингга хам бесурок кириб келдими?