Nisbatdor.uz

ҲАР ИШНИНГ БИР ХАЙРИ БОР...

Бир куни Абу Жаҳл Пайғамбар алайҳиссаломнинг йўлини тўсиб, у зотга азият бериб, қўполлик қилди. Ҳамза ибн Абдулмутталиб розияллоҳу анҳу Макка ташқарисида ов қиларди. У қайтиши билан аёли: «Эй Абу Умора, Абу Жаҳл жиянингизга қилган ишларни кўрганингизда эди», деб бўлган воқеани айтиб берди. Буни эшитган Ҳамза розияллоҳу анҳу қаттиқ ғазабланди. Жиянига бўлган муҳаббати жўш уриб, шиддат отига минди. Абу Жаҳлни излаб чиқди. Абу Жаҳл Сафо ва Марва орасида Қурайш киборлари билан ўтирган эди. Ҳамза розияллоҳу анҳу камон ўқи билан Абу Жаҳлнинг бошини жароҳатлади. Кейин Расулуллоҳга бўлган муҳаббати туфайли: «Мен унинг динида бўлиб турган ҳолимда сен Муҳаммадни урасанми? Гувоҳлик бераманки, у Аллоҳнинг элчиси ва Унинг ҳузуридан ҳақ динни олиб келган», деди.

Изоҳ: Ҳамза розияллоҳу анҳу ўша вақтга қадар мусулмон бўлмаган эди. Абу Жаҳлнинг қилмишидан жуда ғазабланиб шундай дегач, сўзига хилоф қилмаслик учун ҳам иймон келтиради. Орада бироз вақт ўтгач шайтон васваса қилишга уринади. Аммо

Xuja.Nisbatdor.uz

МЎМИННИНГ АЛОМАТЛАРИ

Ҳасан Басрий айтади: Мўминнинг аломати қуйидагилардир: Мўмин дини қувватли, ҳалимликда қатъиятли, ишонч-эътиқодли, илмда ҳалим, мол-давлатда зийрак, ҳақда саховатли, бойликда тежамкор, камбағалликда ажойиб, қудратида эҳсонли, рағбатида тақволи, қийинчиликда сабрли, оғир аҳволини сездирмайдиган, оғирликни кўтариб кетадиган, енгилликда сабр билан ўтадиган, ғазаб кўзини кўр қилиб қўймайдиган шокир, майлларга берилмайдиган, бировнинг устидан кулмайдиган, кибр қилмайдиган, ўзини катта олмайдиган, қўшнисига озор бермайдиган, бировнинг мусибатидан кулмайдиган, шаҳват-истагига қул бўлмайдиган, нафси учун паст кетмайдиган, тилидан ёмон суз чиқмайдиган, кўзи ўзидан олдин кетмайдиган, фаржига мағлуб бўлмайдиган, ҳавосига майл қилмайдиган, қорни учун уятга қолмайдиган, ҳирсининг ортидан юрмайдиган, уйи торлик қилмайдиган, бахилликни билмайдиган, исроф, фасод ёки хасислик қилмайдиган, кўнгли тўқ, инсонлар ундан умидвор, хулқи-ю иймонида шубҳадан пок, қувончида кибрга ва маҳзунлигида бесабрликка берилмаган, маслаҳат сўраган кишига тўғри йўл кўрсатувчи, йўлдошига ҳамиша яхшилик-саодат келтирувчи инсон бўлади.

Xuja.Nisbatdor.uz

МАОШ ОЛИШДАГИ АДОЛАТ

Девбанддаги “Дорул улум” номини эшитган бўлсангиз керак. Охирги пайтда Аллоҳ таоло бу идорани уммат учун раҳмат қилиб қўйди. У ердан саҳобаи киромларни ёдга соладиган одамлар етишиб чиқдилар.
Мен падари бузрукворим Муфтий Муҳаммад Шафеъ қоддасаллоҳу сирроҳдан эшитганман. Девбанддаги “Дорул улум”нинг аввалги даврида устозларнинг бир одатлари бор эди: “Дорул улум”га бирор меҳмон бирортаси билан учрашиш учун келса, келган вақтини қайд қилинар, кейин ой охирида, фалон-фалон кунларда меҳмон билан машғул бўлдим, шунча вақт “Дорул улум” ишидан чалғидим, шунинг учун менинг маошимдан кесиб олинсин, деб илтимоснома тақдим қилар эдилар...
Ҳозирги кунда ойликни оширишни сўраганлари ҳақида кўп эшитасиз. Лекин, мен идорага тегишли муддатда шунча вақтни шахсий ишимга сарф қилдим, шу сабабли маошимдан қирқиб олинсин, деб илтимос қилган бирор кимса ҳақида эшитмайсиз. Бу ишни фақатгина бир кун Аллоҳ таолонинг ҳузурида туришни ўйлаган шахсгина қила олади. Бугун ҳар бир шахс уятдан бошини эгиб қарасин, ишчилар ва ходимлар қанча вақтни виждон ила ўз вазифаларини адо этишга сарф қиляпти? Бугун ҳар жойда фасод тарқаган. Халқ саргардон ва идоранинг ташқарисида қуёшда турибди. Масъуллар эса, ўзининг салқин хонасида гап сотиш билан банд, чой ичяпти, нонушта қиляпти. Бу тарздаги ишларда бир тарафдан, маош ҳаром бўляпти ва иккинчи тарафдан халқни сарсон қилиш гуноҳи ёзиляпти.

“Насиҳатлар гулдастаси”дан.

Xuja.Nisbatdor.uz

ҲАР ИШНИНГ БИР ХАЙРИ БОР...

Бир куни Абу Жаҳл Пайғамбар алайҳиссаломнинг йўлини тўсиб, у зотга азият бериб, қўполлик қилди. Ҳамза ибн Абдулмутталиб розияллоҳу анҳу Макка ташқарисида ов қиларди. У қайтиши билан аёли: «Эй Абу Умора, Абу Жаҳл жиянингизга қилган ишларни кўрганингизда эди», деб бўлган воқеани айтиб берди. Буни эшитган Ҳамза розияллоҳу анҳу қаттиқ ғазабланди. Жиянига бўлган муҳаббати жўш уриб, шиддат отига минди. Абу Жаҳлни излаб чиқди. Абу Жаҳл Сафо ва Марва орасида Қурайш киборлари билан ўтирган эди. Ҳамза розияллоҳу анҳу камон ўқи билан Абу Жаҳлнинг бошини жароҳатлади. Кейин Расулуллоҳга бўлган муҳаббати туфайли: «Мен унинг динида бўлиб турган ҳолимда сен Муҳаммадни урасанми? Гувоҳлик бераманки, у Аллоҳнинг элчиси ва Унинг ҳузуридан ҳақ динни олиб келган», деди.

Изоҳ: Ҳамза розияллоҳу анҳу ўша вақтга қадар мусулмон бўлмаган эди. Абу Жаҳлнинг қилмишидан жуда ғазабланиб шундай дегач, сўзига хилоф қилмаслик учун ҳам иймон келтиради. Орада бироз вақт ўтгач шайтон васваса қилишга уринади. Аммо у Расулуллоҳнинг олдига бориб, яна иймон келтиргач, янада собит бўлди. Шундай қилиб, иймон неъмати аввал тилига, кейин дилига тушади. Гарчи Абу Жаҳлнинг хунук қилмишидан дилимиз хуфтон бўлса-да, шу воқеа туфайли ҳазрати Ҳамзанинг иймонга келиши кўнглимизни чароғон этади.

“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга муҳаббат ҳақида 101 қисса” китобидан.

Xuja.Nisbatdor.uz

АВФ ВА КЕЧИРИМ

Бандадан хато содир бўлмаслиги мумкин эмас, балки содир бўлган хатоларни тузатишга интилиш – ана шу бандалик хусусиятидир. Одам боласидан хато содир бўлиши оддий ҳол. Хатоларни афв этиш эса, ҳамма ҳам қила олмайдиган, охиратда шараф бўладиган хислатдир.

Европалик бир файласуф: “Оловни ҳаддан зиёд ёқиб юборма, душмандан олдин ўзингни куйдириб қўймасин”, дейди.

Бир одам Ҳазрати Абу Бакрга: “Мен сени шундай ҳақорат қиламанки, у сен билан бирга қабрингача боради”, деди.

Абу Бакр розияллоҳу анҳу: “Сенинг ҳақоратинг қабргача мен билан эмас, балки ўзинг билан бирга боради”, дедилар. Хуллас, Абу Бакр Сиддиқ розияллоҳу анҳу унинг ахлоқсизлигига эътибор ҳам бермадилар.

Қуръони Карим жоҳил кишилардан юз ўгириб ўтиб кетишни ва беҳуда ишлардан батамом сақланишни таълим берган ва таъкидлаган.

Абдуллоҳ ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади: “Бир киши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига келиб: “Эй Аллоҳнинг Расули! Хизматкоримнинг хатоларини неча маротаба афв қилайин?” деб сўради. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унга жавоб қилмай жим турдилар. У яна қайта сўради. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ҳар куни етмиш маротаба” дедилар. (Имом Термизий ривояти)

Ҳадисдан тушуниладики, хатоларни афв қилишнинг ҳадди белгиланган эмас. Агар ходим ҳар куни етмиш маротаба хато қилса ҳам, уни кечириш гўзал хулқ ва раҳм-шафқатнинг талабидир.

“Насиҳатлар гулдастаси”дан.

Xuja.Nisbatdor.uz

Жаннат мевалари

Анжир ва зайтун мевалар орасида энг сараларидир. Табиблар анжирни озуқали мева, баданга фойдаси кўп, дейишган. Зайтундан эса турли таомлар тайёрланишида фойдаланилади. Ундан олинган ёғ даво учун ишлатилади.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга бир товоқ анжир ҳадя қилинганида, у зот анжирдан еб, саҳобаларга ҳам: “Енглар, агар жаннатдан битта мева келтирилиши айтилса, мен анжирни танлаган бўлардим. Чунки анжир жаннат мевасидир. Анжир енглар, анжир бавосир (бавосил, ўсимта, бўқоқ хасталиклари)ни кесади, нақрус (бўғим ва оёқ бармоқлари оғриғи)га фойда қилади”, деганлар.

Яна: “Муборак зайтун дарахтидан бўлган мисвок қандай ҳам яхшидир. У оғизни хушбўй қилади, ёқимсиз ҳидни кетказади”, дея марҳамат қилганлар (“Тафсири Насафий”).

Xuja.Nisbatdor.uz