#MEHR_ZANJIRI
#No_98
#MUALLIF_NAFISA_MALIKOVA
#Fasl_2
Шахруза тушунқирамай қаради.
-нима?
Санжарни кўзларини ичи қизарганди.Оғриқ билан жилмайди.
-нега менга фарзанд кўра олмаслигимни айтмадинг?-деди овози титраб.Шахруза эрини ҳолатини кўриб ўзини яъниди.
-сизга ким бундай деди?
Санжар нигоҳларини олиб қочди.
-буни нима аҳамияти бор энди..
-ёлғон гапирибди! Сиз соғломсиз..-деди Шахруза эрини ишонтиришга уруниб-ҳамма айб менда..
Санжар ёшланган кўзини яшириб базўр гапирди.
-нега алдаябсан? Ундан кўра ростини айт! Сен фарзанд кўра олмайсан эркакмассан де! Мени ҳам виждиним қийналмасин..қутқар мени виждон азобидан!
Шахрузани ҳам кўзлари ёшланди
-шунинг учун сизга айтгим келмаганди! Тушкунликка тушишингизни истамагандим..
Санжар қўли билан кўзларини тез-тез артиб ташладида хотинига қаради.
-бунинг учун ўзингни қурбон қилишинг шарт эмас эди! Мен розиман..-деди Санжар қатъий-ажримга розиман...
Шахруза кўз ёшларини бошқара олмай дадил гапиришга урунди.
-буни жаҳл устида айтаябсиз!
-мутлақо ҳотиржамман ишон!-деди Санжар бурнини тортиб жилмаяркан-энди ҳеч кимни алдашга..ўзингни бахтли кўрсатиб яшашга мажбурмассан..мен сени тушундим!
Шахруза гапира олмай қолди.Кўзларидан тинмай ёш оқарди..
#No_98
#MUALLIF_NAFISA_MALIKOVA
#Fasl_2
Шахруза тушунқирамай қаради.
-нима?
Санжарни кўзларини ичи қизарганди.Оғриқ билан жилмайди.
-нега менга фарзанд кўра олмаслигимни айтмадинг?-деди овози титраб.Шахруза эрини ҳолатини кўриб ўзини яъниди.
-сизга ким бундай деди?
Санжар нигоҳларини олиб қочди.
-буни нима аҳамияти бор энди..
-ёлғон гапирибди! Сиз соғломсиз..-деди Шахруза эрини ишонтиришга уруниб-ҳамма айб менда..
Санжар ёшланган кўзини яшириб базўр гапирди.
-нега алдаябсан? Ундан кўра ростини айт! Сен фарзанд кўра олмайсан эркакмассан де! Мени ҳам виждиним қийналмасин..қутқар мени виждон азобидан!
Шахрузани ҳам кўзлари ёшланди
-шунинг учун сизга айтгим келмаганди! Тушкунликка тушишингизни истамагандим..
Санжар қўли билан кўзларини тез-тез артиб ташладида хотинига қаради.
-бунинг учун ўзингни қурбон қилишинг шарт эмас эди! Мен розиман..-деди Санжар қатъий-ажримга розиман...
Шахруза кўз ёшларини бошқара олмай дадил гапиришга урунди.
-буни жаҳл устида айтаябсиз!
-мутлақо ҳотиржамман ишон!-деди Санжар бурнини тортиб жилмаяркан-энди ҳеч кимни алдашга..ўзингни бахтли кўрсатиб яшашга мажбурмассан..мен сени тушундим!
Шахруза гапира олмай қолди.Кўзларидан тинмай ёш оқарди..