“Ким олади-ё, шугинани-ё – 2025” танловига
БАҚБАҚАЛИ КОМИССИЯ
ҲажвияЭндигина иккинчи синфга кўчган пайтларимиз.
Ўқитувчимиз эллик ёшдан ошиб қолган, овозида аллақандай ғириллаши бор одам эди. Сал катта бўлиб билишимча, шу устоз педагогика деган фаннинг академиги эмас, нақ пири бўлиб кетган эканлар. Танаффус пайтида бизга қўшилишиб чиллак, қувалаш, ҳақиргий ҳам ўйнаб кетаверардилар. Уйга вазифани яхши тайёрлаб келсак ўғил болаларни, “Ҳа, бўтам!”, “Ҳа, қўчқорим!”, қизларни эса, “Энов қизим!”, “Додов қизим!”, “Попук қизим!”, “Оймомо қизим!” деб эркалар эдилар.
Эҳ, ўша пайтлар баҳо учунмас, синфнинг ўртасида ерга қараб “пхх...”, “пхх...” деб кулиб, қийшанглаб шу мақтовларни қабул қилиш учун ўқирдик. Ҳарҳолда мен шундай эдим. Бир куни навбатдаги дарсга ўқитувчимиз бир семиз қоп-қора одамни бошлаб кирдилар. Ҳалиги одам шунақа семизки, бақбақаси осилиб сал кам кўкрагига тушай деб қолган, юрганда бақбақа жонивор шалпиллаб, димоғиданми-ей, аллақаерларидан “гурк-гурк” этган товуш чиқарди. Ҳаммамиз ўрнимиздан туриб, “Ас-сало-му алай-ку-ум!” дея чувилладик. Ҳалиги одам бош ирғаб қўйди-ю, папкасини кўкрагини пастроғи – қорнининг устироғига қўшқўллаб босиб, тўғри охирги партага йўл олди.
– Ваалайкум ассалом! Ўтиринглар! – ўқитувчимизнинг мулойим буйруқларидан бутун синфни шитирлаш, ғичирлашга тўлдириб ўтирдик. Ўқитувчимиз ўқув тахтаси (доска) олдида гап бошладилар. – Болаларим, мана, ҳамманггиз она ватанимиз – буюк совет иттифоқи қўйнида ўсиб, улғаймоқдасизлар, мактабда ўқияпсизлар. Бугун сизларни билимларингизни текширгани районимиз марказидан ўртоқ Фалончиев келганлар.
Ҳамма бурилиб ўша бақбақаси осилиб турган фалончиевга қаради. Фалончиев лабларини жилмайганга ўхшатиб ёйиб олган, лекин башараси жиддий, ўқитувчимизга тикилиб ўтирибди. Шу пайт бир синфдошимиз:
– Эй, малим, бу камиссиямас, қора поччам – халамди эри. Жолпактебада туради, ҳар доим уйга кеб отамминан орақ ичади, акам эков ўлиб буларга забирдан болиқ ушлаймиз! – деб қолди.
Ўқитувчимиз шарт ўқув тахтаси томонга бурилди, биз нима бўлаётганига тушунмасдик. Ўқитувчимизга қараб турибмиз, у кишининг елкалари дир-дир титрайди. Жимликни ҳалиги синфдошимизни чириллаб йиғлаши бўлди. Ҳаммамиз ўша ёққа бурилдик. Комиссия амаки сифдошимизни қулоғидан бураб, сал кам ердан кўтариб олганча силкирди.
Ўқитувчимиз “Фалончи ака, фалончи ака!” деганча комиссияга яқин борди. У эса:
– Уйинг куйгурди боласи, шуни сеннан биров сўрадима, а? – деб синфдошимизни қулоғини қўйиб юборди-ю, шаҳд юриб синфдан чиқиб кетди.
У чиқиши билан ўқитувчимиз қаҳ-қаҳ уриб кулиб юбордилар. Ўнг қўли билан ҳалиги синфдошимизнинг бошини силар, иккинчи қўли билан қорнини ушлаб эгилиб ҳо-ҳолаб куларди. Серрайиб пича қараб турдик-да, гап нимадалигини тушунмасак ҳам ўқитувчимизга қўшилиб хиринглашни бошладик.
Биз ўқитувчимиз билан бирга ўйнаб, бирга кулар эдик.
Бақбақали комиссияни қайтиб умуман кўрмадим.
Зафаржон ПЎЛАТОВ. Қашқадарё вилояти, Ғузор тумани ⭕️ Каналга обуна бўлинг👇👇👇
https://t.me/mushtumjurnali