"Natija muhim" degan ibora muvaffaqiyatsizlikka uchraganni ensasini qotirsa, muvaffaqiyatga erishganni bir qarich oʻstiradi. Aslida natija qanchalik muhim?
Natija – faqatgina uni kuzatuvchilar uchun muhim. Agarda siz olamshumul ixtiro qilsangiz-u bundan hech kim xabar topmasa, natija ham oʻz ahamiyatini yoʻqotadi. Chunki uni sizdan boʻlak hech kim bilmaydi. Buni "Oʻrmonda daraxt qulasa, uni hech kim eshitmaydi" nazariyasiga qiyoslasak boʻladi. Qachondir siz biror ishning qiymatini faqatgina uning natijasiga bogʻlab qoʻysangiz, natija muvaffaqiyatli boʻlganida uni olqishlovchilar mavjud boʻlmasa, ishning muvaffaqiyatli yoki muvaffaqiyatsiz yakunlanganining ahamiyati qolmaydi.
Agarda ishning qiymatini Jarayonga bogʻlasak-chi? Bu holatda sizda tanlov imkoniyati paydo boʻladi. Agarda ish muvafaqqiyatli yakunlansa, – siz ham jarayondan, ham natijadan zavqlana olasiz. Agarda aksi boʻlsa, kamida jarayonning oʻzi sizga zavq bergan va siz uchun natijaning qanday boʻlishi katta ahamiyat kasb etmay qoladi.
Biroq, inson – ijtimoiy hayvon. U jamiyatsiz uzoq yashay olmaydi. Agarda kimdir sizga vaqti-vaqti bilan yelka suyab turmasa, bir kun kelib yiqilib tushishingiz tayin. Bu degani biz mutlaqo natijalarga koʻz yumib, faqatgina jarayonning oʻzidan zavqlangan holda hayot kechira olmaymiz. Agarda buning imkoni boʻlganida edi, jamiyat tushunchasi ham mavjud boʻlmasdi.
Xulosa qilib aytadigan boʻlsak, natijaning oʻziga bogʻlanib qolmasdan, jarayondan zavq olishni oʻrganish zarur. Eskilarning "Hayot yoʻlga oʻxshaydi; manzilga yetaman deb, yoʻl chetidagi goʻzalliklarni oʻtkazib yuborma" degan gapida jon bor. Biroq, qancha urinmaylik, ijtimoiy inson oʻlaroq biz natijalardan voz kecha olmaymiz. Yaxshisi, uzoq manzillarni qisqa masofalarga ajrating. Six ham kuymasin kabob ham. Bu orqali jarayondan zavq olish bilan birga natijalar ham sizni uzoq kuttirmaydi.
@mehmonov_blog
Natija – faqatgina uni kuzatuvchilar uchun muhim. Agarda siz olamshumul ixtiro qilsangiz-u bundan hech kim xabar topmasa, natija ham oʻz ahamiyatini yoʻqotadi. Chunki uni sizdan boʻlak hech kim bilmaydi. Buni "Oʻrmonda daraxt qulasa, uni hech kim eshitmaydi" nazariyasiga qiyoslasak boʻladi. Qachondir siz biror ishning qiymatini faqatgina uning natijasiga bogʻlab qoʻysangiz, natija muvaffaqiyatli boʻlganida uni olqishlovchilar mavjud boʻlmasa, ishning muvaffaqiyatli yoki muvaffaqiyatsiz yakunlanganining ahamiyati qolmaydi.
Agarda ishning qiymatini Jarayonga bogʻlasak-chi? Bu holatda sizda tanlov imkoniyati paydo boʻladi. Agarda ish muvafaqqiyatli yakunlansa, – siz ham jarayondan, ham natijadan zavqlana olasiz. Agarda aksi boʻlsa, kamida jarayonning oʻzi sizga zavq bergan va siz uchun natijaning qanday boʻlishi katta ahamiyat kasb etmay qoladi.
Biroq, inson – ijtimoiy hayvon. U jamiyatsiz uzoq yashay olmaydi. Agarda kimdir sizga vaqti-vaqti bilan yelka suyab turmasa, bir kun kelib yiqilib tushishingiz tayin. Bu degani biz mutlaqo natijalarga koʻz yumib, faqatgina jarayonning oʻzidan zavqlangan holda hayot kechira olmaymiz. Agarda buning imkoni boʻlganida edi, jamiyat tushunchasi ham mavjud boʻlmasdi.
Xulosa qilib aytadigan boʻlsak, natijaning oʻziga bogʻlanib qolmasdan, jarayondan zavq olishni oʻrganish zarur. Eskilarning "Hayot yoʻlga oʻxshaydi; manzilga yetaman deb, yoʻl chetidagi goʻzalliklarni oʻtkazib yuborma" degan gapida jon bor. Biroq, qancha urinmaylik, ijtimoiy inson oʻlaroq biz natijalardan voz kecha olmaymiz. Yaxshisi, uzoq manzillarni qisqa masofalarga ajrating. Six ham kuymasin kabob ham. Bu orqali jarayondan zavq olish bilan birga natijalar ham sizni uzoq kuttirmaydi.
@mehmonov_blog