Jiashen shimimning pochasidan tortdi. Yana tiz cho'kdi. "Iltimos, yuring men bilan, uyga ketaylik", deya yolvordi.

Ayol kishi bilan uyga qaytamanmi, a? Jiashen meni ahmoq deb o'yladimi, o‘zim ham tushuna olmadim. Jahlim chiqib ketdi, Longer va atrofimdagi tumonat odamlarga qaradim. Hammasi ustimdan kulayotgandi. "Yo‘qol uyga!", deb baqirdim Jiashenga. Biroq uning ketish niyati yo‘q edi: "Yolvoraman, yuring, uyga ketaylik!".
Yuziga ketma-ket tarsaki tushirdim. Boshi o'yinchoq misoli yon va ortga tebranib ketdi. "Men bilan uyga ketmaguningizcha, shu yerda mana shunday o'tiraman", dedi va hamon yerda tiz cho'kib o‘tirardi.

Hozir o'ylasam, ichim yonib ketadi. Yoshligimda o'ta tuban kimsa edim. U shunday ajoyib ayol ediki...
Ammo men uni so'kib, do'pposlardim. Nima qilsam ham o'rnidan turmadi. Kaltaklayverib charchadim. Uning sochlari to‘zg‘ib ketgan, ko‘z yoshlari daryo bo‘lib oqardi... biroz avval yutib olgan pulimdan olib, bizni kuzatib turgan ikki kishining qo'liga tutqazdim va Jiashenni ko'chaga chiqarib tashlashlarini so'radim.

Ular rafiqamni tashqariga itqitayotganda Jiashen qo‘llari bilan qornidagi o‘g‘limizni tutib olgan edi.

😊Siz ushbu kitobni o'qidingizmi?