Maktab oʻqib yurgan paytlarimda bir she’r bor edi:
Esladingizmi, televizordan ham tinimsiz berar, videosida bir bola issiq kulchani suvga ivitgan yerlari bor edi.
She’rni toʻliq oʻqisangiz yuragingiz hapqiradi
Qachon kelding bu yerga ozi
Ne maqsadda daydib yuribsan?
Anchagina ulgayibsan-ku!
Qorayibsan, ozib tozibsan.
Siz shu ahvolingizga qachon keldingiz hich
oʻylab koʻrdingizmi?
Biroz toʻxtab atrofga boqdingizmi?
Ish, kurs, ovqat, ovqat kurs ish...
Toʻxtang , nafas oling !
Uyingizga qarang, devorlaringizning rangi hatto esingizda emas.
Ota-onangizning yuziga qarang, qarang yaxshilab.
Opa-uka aka-singlingizni boʻyi choʻzilgan, buruti sabza uryapdi hatto…
Daraxtlarda oxirgi koʻrganingizda giloslar pishgandi hozir barglari deyarli toʻkildi...
Hayotdan maqsad umrni tugatish emas, shu soniyalarga beparvo boʻlib oʻzimizni ishga koʻmish emas.
Qayerda yozilgan , yoki aytilgan “Inson bu dunyoga ishlash, vaqt oʻtkazish uchun keldi” deb ?
Kitobda aytilganidek “Mashina tez yurar ekan atrofni koʻrolmaysiz” shunday ekan avvalo sokinlashing, chuqur nafas oling.
Soʻngra qayerdaligingiz va qayerda oʻzingizni yoʻqotganingizni toping
Mutlaqo asl maqsadda yoʻlga chiqqan goʻzal fitratli ruhingizni toping!
Siz ulgʻaydingiz ortiq, oynaga bir qarasangiz buyukkina jussa (gavda) koʻrasiz, yaxshilab oʻzingizga qarasangiz maktab kalidor(uzbekchasini eslolmadim)ida yugurgan bolalingizni eslaysiz..
Ana oʻshanda balki bu menmanmi, men shuncha boʻldimmi deb beihtiyor oʻzingizni soʻroqlarsiz
Allohimning bizga bergan rizqi uchun ming shukurlar boʻlsin, umr ham nasiba aslida, uni bu dunyoga bandlik bilan, tezroq yashash , koʻzimizni “koʻr” qilish bilan shukrini ado etolmaymiz
Bazan mana shunday ba’zan qalb koʻzimizning changini oladigan sheʼrlarni oʻqish ham qalbimizni sokinlik sari yetaklaydi.
“Qoshing qora, ko'zlaring qora
Yulduzisan qaysi osmonning?”
Esladingizmi, televizordan ham tinimsiz berar, videosida bir bola issiq kulchani suvga ivitgan yerlari bor edi.
She’rni toʻliq oʻqisangiz yuragingiz hapqiradi
Qachon kelding bu yerga ozi
Ne maqsadda daydib yuribsan?
Anchagina ulgayibsan-ku!
Qorayibsan, ozib tozibsan.
Siz shu ahvolingizga qachon keldingiz hich
oʻylab koʻrdingizmi?
Biroz toʻxtab atrofga boqdingizmi?
Ish, kurs, ovqat, ovqat kurs ish...
Toʻxtang , nafas oling !
Uyingizga qarang, devorlaringizning rangi hatto esingizda emas.
Ota-onangizning yuziga qarang, qarang yaxshilab.
Opa-uka aka-singlingizni boʻyi choʻzilgan, buruti sabza uryapdi hatto…
Daraxtlarda oxirgi koʻrganingizda giloslar pishgandi hozir barglari deyarli toʻkildi...
Hayotdan maqsad umrni tugatish emas, shu soniyalarga beparvo boʻlib oʻzimizni ishga koʻmish emas.
Qayerda yozilgan , yoki aytilgan “Inson bu dunyoga ishlash, vaqt oʻtkazish uchun keldi” deb ?
Siz bu dunyoqurumi qoʻygan qoidalar ichida maqsadlar izlab, ularni yaratib asl maqsadni unutmoqdasiz…
Balki kimlardir shuni istar...
Kitobda aytilganidek “Mashina tez yurar ekan atrofni koʻrolmaysiz” shunday ekan avvalo sokinlashing, chuqur nafas oling.
Soʻngra qayerdaligingiz va qayerda oʻzingizni yoʻqotganingizni toping
Mutlaqo asl maqsadda yoʻlga chiqqan goʻzal fitratli ruhingizni toping!
Siz ulgʻaydingiz ortiq, oynaga bir qarasangiz buyukkina jussa (gavda) koʻrasiz, yaxshilab oʻzingizga qarasangiz maktab kalidor(uzbekchasini eslolmadim)ida yugurgan bolalingizni eslaysiz..
Ana oʻshanda balki bu menmanmi, men shuncha boʻldimmi deb beihtiyor oʻzingizni soʻroqlarsiz
Allohimning bizga bergan rizqi uchun ming shukurlar boʻlsin, umr ham nasiba aslida, uni bu dunyoga bandlik bilan, tezroq yashash , koʻzimizni “koʻr” qilish bilan shukrini ado etolmaymiz
Bazan mana shunday ba’zan qalb koʻzimizning changini oladigan sheʼrlarni oʻqish ham qalbimizni sokinlik sari yetaklaydi.