#тафсир #сура_аъроф
126. Сен биздан фақат Роббимизнинг оятлари келганда уларга иймон келтирганимиз учунгина ўч олмоқдасан: «Эй Роббимиз, устимиздан сабр тўккин ва мусулмон ҳолимизда
вафот эттиргин»,-дедилар.
Яъни эй Фиръавн, қўлингдан нима келса, қилавер, биз сендан қўрқмаймиз, сенинг таҳдидингга эътибор ҳам бермаймиз, зеро:
«Албатта, биз Роббимизга қайтгувчимиз».
Аввал адашиб, сенга ишониб юрган эканмиз. Аммо, энди, ҳамма нарса аён бўлди. Энди, биз ўз Роббимизга қайтамиз. Ўз навбатида, ҳеч қандай гуноҳимиз йўқлигини ҳам яхши
биламиз. Сен бизда айб деб топган нарса – Аллоҳга бўлган иймонимиз. Аллоҳни Робб – тарбиячи, йўлбошчи, боқувчи ва ҳоким, деб тан олишимиз сенга ёқмаяпти. Шунинг учун
бизни айбламоқдасан, дедилар.
Сўнгра, Аллоҳ таолога илтижо қилиб:
«Роббимиз, устимиздан сабр тўккин ва мусулмон ҳолимизда вафот эттиргин, дедилар».
Улар ўзлари танлаган йўлни осон кечиш мумкин эмаслигини теран англаб етдилар. Иймон ва Ислом, дину диёнат ва ҳақиқат йўли гуллар тўшалган, алвон шиорлар осилган роҳат-
фароғат йўли эмаслигини яхши билдилар Бу йўлда уларни турли машаққатлар, азоб-уқубатлар, заҳмат ва мусибатлар кутиб турганига иқрор бўлдилар. Шунинг учун ҳам Аллоҳдан тинч-омон, зиён-заҳматсиз, соғ-саломат қолишни эмас, балки, сабр-тоқатни сўрашди, яъни улар доимо сабр қилиб юришлари лозимлигини яхши билганларидан шундай йўл тутишди. Илтижо қилиб сўраган иккинчи нарсалари, мусулмон ҳолларида бу дунёни тарк этиш бўлди.
Дунёдаги жамики мўмин-мусулмонларнинг орзуи – шу: «нима бўлса ҳам, иймони саломат қолиб, мусулмон ҳолида ўлса»
Қалбга теран ўрнашган иймон инсонга мана шундай азизлик ва қудрат бахш этади. Фиръавндек жаббор ва туғёнкор подшоҳга тик боқиб, уни назар-писанд қилмай турган оз
сонли мўминлар, Мусо алайҳиссалом ила баҳс бошланишидан олдин, Фиръавндан мукофот тама қилиб, унга яқин кишилар қаторида бўлиш орзуида ёнаётган одамлар эдилар.
Аммо, Аллоҳга бўлган иймонлари уларни бир лаҳзада тамоман бошқа инсонларга айлантириб қўйди.
Тафсири ҳилол
Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф
♻️Аллоҳ йўлида яқинларингизга ҳам улашинг!
126. Сен биздан фақат Роббимизнинг оятлари келганда уларга иймон келтирганимиз учунгина ўч олмоқдасан: «Эй Роббимиз, устимиздан сабр тўккин ва мусулмон ҳолимизда
вафот эттиргин»,-дедилар.
Яъни эй Фиръавн, қўлингдан нима келса, қилавер, биз сендан қўрқмаймиз, сенинг таҳдидингга эътибор ҳам бермаймиз, зеро:
«Албатта, биз Роббимизга қайтгувчимиз».
Аввал адашиб, сенга ишониб юрган эканмиз. Аммо, энди, ҳамма нарса аён бўлди. Энди, биз ўз Роббимизга қайтамиз. Ўз навбатида, ҳеч қандай гуноҳимиз йўқлигини ҳам яхши
биламиз. Сен бизда айб деб топган нарса – Аллоҳга бўлган иймонимиз. Аллоҳни Робб – тарбиячи, йўлбошчи, боқувчи ва ҳоким, деб тан олишимиз сенга ёқмаяпти. Шунинг учун
бизни айбламоқдасан, дедилар.
Сўнгра, Аллоҳ таолога илтижо қилиб:
«Роббимиз, устимиздан сабр тўккин ва мусулмон ҳолимизда вафот эттиргин, дедилар».
Улар ўзлари танлаган йўлни осон кечиш мумкин эмаслигини теран англаб етдилар. Иймон ва Ислом, дину диёнат ва ҳақиқат йўли гуллар тўшалган, алвон шиорлар осилган роҳат-
фароғат йўли эмаслигини яхши билдилар Бу йўлда уларни турли машаққатлар, азоб-уқубатлар, заҳмат ва мусибатлар кутиб турганига иқрор бўлдилар. Шунинг учун ҳам Аллоҳдан тинч-омон, зиён-заҳматсиз, соғ-саломат қолишни эмас, балки, сабр-тоқатни сўрашди, яъни улар доимо сабр қилиб юришлари лозимлигини яхши билганларидан шундай йўл тутишди. Илтижо қилиб сўраган иккинчи нарсалари, мусулмон ҳолларида бу дунёни тарк этиш бўлди.
Дунёдаги жамики мўмин-мусулмонларнинг орзуи – шу: «нима бўлса ҳам, иймони саломат қолиб, мусулмон ҳолида ўлса»
Қалбга теран ўрнашган иймон инсонга мана шундай азизлик ва қудрат бахш этади. Фиръавндек жаббор ва туғёнкор подшоҳга тик боқиб, уни назар-писанд қилмай турган оз
сонли мўминлар, Мусо алайҳиссалом ила баҳс бошланишидан олдин, Фиръавндан мукофот тама қилиб, унга яқин кишилар қаторида бўлиш орзуида ёнаётган одамлар эдилар.
Аммо, Аллоҳга бўлган иймонлари уларни бир лаҳзада тамоман бошқа инсонларга айлантириб қўйди.
Тафсири ҳилол
Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф
♻️Аллоҳ йўлида яқинларингизга ҳам улашинг!