Ma’suliyatsiz, betartib, so’zlarni o’rnida qo’llamaydigan, chala ish qiladigan, o’zgalarni hurmat qilmaydigan, o’zlarini dunyodagi muhim odamdek sanab, igniga oq shoyi ko’ylak tashlab, qora forma bilan formal inson yasab olgan, men ish odamiman deb yurgan to’nka va to’nkaxonlarni ko’rgani ko’zim yo’q.

Men kutishni yomon ko’raman. Ayniqsa, ish yuzasidan bo’lsa. Men uchun emas, aynan o’zlari uchun zarur bo’lgan uchrashuv yoki kelishuvlarga, ma’suliyatsizlik bilan kech qoladigan, kech ma’lumot yetkazadigan, xabarlarida xatto Ingliz tilini ham yaxshi bilmay, ko’p xato qiladiganlar, o’z-o’zicha qaror qilib yuradigan shu ahmoqlarni qanday ko’tarib turibdi bu binolar?

Dushanbani gapi, Seshanbaga to’g’ri kelmaydi. Birortang na’munali hodim emassanlar. Senlarni ishga olgan kompaniyalar aniq bilamanki, 32 ta terilgan tishing bilan, turqi-tarovatinga qaragan xolos. Noloyiqsanlar. Asl kasb egalarining joyini band qilib olgan bir qator “troublemaker” lar deb so’kib turarmikin kimdir bularni ham?