Она
Эркин кўчадан қовоғини уюб кирди. Дорга кир илаётган Маъсума ишини ташлаб, эрининг истиқболига ошиқди. Айланиб ўргилиб сўрашиш асносида қўлидаги халталарни олди. Кейин Эркиннинг ортидан уйга кирди.
—Қорнингиз очми?
—Тўқман! У хотинига қарамай гапирди. Хонтахта атрофига солинган кўрпача ўтириб, ёстиққа ёнбошлади
—Пульт қани?
Маъсума югуриб бориб ўғилчаси ўйнаб, улоқтириб кетган қурилмани эрининг қўлига тутқазди. Бироз тикилиб турди. Эркиннинг икки кўзи телевизорда эканлигини кўриб, ҳовлига чиқиб, ишини давом эттирди.
Эркин кўзи телевизорда-ю хаёли бошқа ёқда эди. "Шуни нимасига уйландим. Яна отаси бир йил ялинтирганди. Қизини бермай. Беш йилда кампирбашара бўлиб қолди. На ўзига қарийди, на уст-бошига! Озиб кетганидан кўзи ичига кириб, қўрқинчли бўлиб қолди"
У яна Лайлони ўйлади. Ана уни гўзал деса бўлади. Қотириб кийиниб қўяди. Қандай эпларкин, бўлмаса, уни ҳам оиласи, бола-чақаси бор. Бир гапириб, ўн кулади. Ҳамма ишга улгуради. Хонамизга бир кирса кечгача атирини ҳидидан бошимиз айланади.
У очиқ-сочиқ кийинадиган ҳамкасби билан аёлини солиштирар экан, хотинини баттар ёмон кўриб кетди.
Маъсума кичигини аравачага солиб, катта болаларини боғчадан олиб келганда эри телефон титкилаб ўтирар эди.
У ҳам бир аёл сифатида эридаги ўзгаришларни пайқаган, аммо нима қилишни билмасди. Бир пайтлар қандай гўзал эди. Турмушга чиқиши билан ҳомиладор бўлди-ю,, сочи, тиши тўкилишни бошлади, боласи туғилгандан кейин ҳали юзига қон югурмай иккинчисига ҳомиладор бўлди, катта рўзғор, тинимсиз меҳнат ҳолдан тойдирди, иккинчиси эсини танимай, учинчисини туғдии. Озиб-тўзиб кетди. У кейинги пайтларда тўйиб ухлашни орзу қилади. Қани эди, бир кун кечгача ухласа! Ҳеч ким тургизмаса! Кийимларининг оҳори тўкилди. Бор пардоз буюмларини ҳам болалари тўкиб, адо қилди!
У болаларини овқатлантириб ўтириб ҳам эридан дакки эшитди. Овқат емай ҳарҳаша қилган кичкинасининг йиғисига катталарининг тўполони қўшилиб қий-чув бўлиб кетди
—Битта болани эплолмайсан! Ўшқирди Эркин кўзини чақчайтириб.
Маъсума гап қайтармайди. Ичида "Қанақа битта, учта-ку!" деса ҳам сиртига чиқармайди.
Индамай болаларини бошқа уйга етаклайди. Қишлоққа-синглисиникига кетган қайнонасининг тезроқ қайтишини Худодан сўрайди...
Лайло хонага кириб келганида Эркин компьютерга тикилиб ўтирарди. Аёлнинг қўнғироқдек овозидан ўзига келди.
—Нималарни хаёл суряпсиз?-шунчаки сўради Лайло.
—Сизни ўйлаяпман! Йигит бу гапни қандай айтиб юборганини билмай қолди. Аёл ҳозир уришиб берса керак деганди, аксинча, ҳандон отиб кулганини кўриб енгил тортди... Шу тариқа апоқ-чапоқ бўлиб қолдилар.
Эркин хотинига эртага— якшанба куни х тоққа кетишини айтиб, барвақт уйқуга ётди...
Маъсума чарчаган бўлса-да, кўзига уйқу келмади. Кўнгли ғаш эди. Ўз-ўзидан юраги сиқилиб кетаверди. Болаларини устига енгил чойшаб ёпган бўлди, кейин ҳовлига чиқди. Қайнонаси ҳалиям уйга кирмабди. Супада ўтирибди. Хаёл сурииб.
— Чарчадиз-а, болам? —деди аёл Маъсумага тикилиб. Ҳозир шунақа қийин йилларингиз. Уч-тўрт йил ўтсин, ҳаммаси изига тушиб кетади. Болалар катта бўлади. Тўйиб ухлайдиган кунлариз келади. Учта ўғилнинг ортидан учта келин келиб, қўлингизни совуқ сувга урдирмайди.
Маъсума секин келиб қайнонасининг ёнига ўтирди, беозор қучди, бошини аёлнинг елкасига қўйди.
—Ойижон, —деди секин.
Ўғлингиз эртага ким биландир тоққа кетяпди. Телефондаги хабарларини ўқидим. Аёл йиғлаб юборди.
—Ўзи ухладими?
Эрталаб уйқудан уйғониши билан бир кўзини қисиб телефонини текшираётган Эркин бирдан ўрнидан туриб кетди. Лайлонинг
"Мен боролмайдиган бўлдим", деган хабаридан кайфияти тушиб кетди. Сигаретини олиб ҳовлига чиқди.
—Ойи! Нима қилиб ўтирибсиз?
—Тоққа кетсанг, кузатиб қўяй дегандим.
—Бормайдиган бўлдим.
—Бормайдиган бўлдингми, бормайдиган бўлдими?
Эркиннинг ичига ўт тушди." Нимадир бўлган! "
—Маъсумани жавобини бер. Анавининг ҳам эридан ажрасин. Ўзингни болларингни қайнотангникига олиб бориб қўй-да, унинг болаларини олиб кел, ўшангга уйлаб қўяман! Бир қучоқ ўтингга топилган харидор, хотининггаям топилади.
—Нима деяпсиз, ойи!
Давоми
👇👇👇👇
https://t.me/ijod_sehri21
