Кетсанг,
қулаб тушмайди осмон,
келмасанг,
қўпмайди қиёмат!
Сени эслаб чекишим мумкин,
яна, соғинишим мумкиндир фақат…


Кетсанг,
чиқмай қоламйди қуёш,
келмасанг,
дунёни босмайди зулмат!
Сарлавҳага исмингни қўйиб
қоғоз қоралашим мумкиндир фақат…


Дунё йўлдир ва бу йўл узра
бетин ўтар ададсиз киши.
Оҳ, қанчалик аҳамиятли
унга сенинг кетиб-келишинг?!!


Сен мағрурсан ва назарингда,
бизнинг ишқ-у ошиқлик – ғариб.
Оҳ, қанчалик аҳамиятли
сенга соғинч тўла шеърларим?!!


Менга келсак…
ёзавераман
ўқилмас шеър, жўнатилмас хат…
Кетсанг, сенга оқ йўл тилайман,
Келмасанг, шу тилак бўлар ижобат