“Ҳаром молдан ҳаж ёки умра қилишнинг гуноҳи”

۱۱ - عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ﷺ: «إِذَا خَرَجَ الْحَاجُّ حَاجًّا بِنَفَقَةٍ طَيِّبَةٍ وَوَضَعَ رِجْلَهُ فِي الْغَرْزِ فَنَادَى: لَبَّيْكَ اللَّّهُمَّ لَبَّيْكَ نَادَاهُ مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ: لَبَّيْكَ وَسَعْدَيْكَ زَادُكَ حَلَالٌ وَرَاحِلَتُكَ حَلَالٌ وَحَبُّكَ مَبْرُورٌ غَيْرُ مَأْزُورٍ وَإِذَا خَرَجَ بِالنَّفَقَةِ الْخَبِيثَةِ فَوَضَعَ رِجْلَهُ فِي الْغَرْزِ فَنَادَى: لَبَّيْكَ، نَادَاهُ مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ لَا لَبَّيْكَ وَلَا سَعْدَيْكَ زَادُكَ حَرَامٌ وَنَفَقَتُكَ حَرَامٌ وَحَبُّكَ مَأْزُورٌ غَيْرُ مَبْرُورٍ».

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилининади:

Расули акрам соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар: «Бир киши ҳалол-пок молини сарфлаб ҳаж сафарига йўл олса ва оёғини уловининг узангисига қўйиб: «Лаббайкаллоҳумма лаббайк»ни баланд овозда айтса, самодан бир нидо қилувчи: «Лаббайка ва саъдайка» (яъни сенинг хизматингга тайёрман, дуойингни ижобат қилиб, сени қайта-қайта саодатли этаман!) Сенинг озу-қанг ҳалол, уловинг ҳалол, ҳажинг мабрурдир», деб нидо қилади. Агар киши ҳаж қилиш учун ҳаром мол билан чиқса ва уловининг узангисига оёғини қўйиб: «Лаббайка»ни айтса, самодан нидо қилувчи: «Лаа лаббайка ва лаа саъдайка» (яъни сен учун ҳозирлик, ижобат ва саодат йўқдир). Сенинг озуқанг ҳаром, молинг ҳаром, ҳажинг гуноҳ ва ёмонлик ила булғанган-дир, мабрур эмасдир (номақбулдир)», дея нидо қилади.

«Муъжамул авсат», «Ат-Таргиб ват-тарҳиб».

@hadiths_collection