Йўқотилган вақт ҳақида ҳикоя.
Бир рицарь саҳрода кетар эди. Унинг йўли узоқ ва машаққатли эди. Йўлда у отини, шлемини ва зирҳларини йўқотди. Фақатгина қиличи қолди.
Рицарь оч ва чанқоқ эди. Бир пайт, у узоқдан кўлни кўриб қолди. Бутун қолган кучини жамлаб, сув томон юрди. Аммо кўл ёқасида уч бошли аждаҳо ўтирган эди.
Рицарь дарҳол қиличини суғуриб, сўнгги кучи билан аждаҳо билан жанг қила бошлади. Бир кун, икки кун жанг қилди. Икки бошини кесди. Учинчи кунда аждаҳо ҳолсиз ҳолда ерга йиқилди. Унинг ёнида рицарь ҳам кучдан қолиб, қиличини ушлаб тура олмай ерга йиқилди.
Шунда, сўнгги кучини йиғиб, аждаҳо сўради:
— Рицарь, нима керак эди ўзи?
Рицарь жавоб берди:
— Сув ичиш...
— Ҳмм, унда ичсанг бўларди-ку...
Ҳаётда баъзан биз ўз кучимизни бехуда сарфлаймиз, ҳолбуки, керакли нарсани осонроқ йўл билан олишимиз мумкин эди.
https://t.me/guli_turaeva_psixolog