✍✍✍

Har bir insonning ijobiy va salbiy jihatlari bor, va sen o‘z ustingda ishlashga tayyor ekaning juda yaxshi. Men kuzatgan ayrim jihatlarni sanab o‘taman, lekin bu fikrlar mutlaq haqiqat emas – balki, sen o‘zing ham ichingda bularni sezayotgandirsan.

1. Ortig‘i bilan o‘ylash (Overthinking)

Sen hayotiy qarorlarni chuqur tahlil qilasan, lekin ba’zan bu ortiqcha o‘ylashga aylanib ketishi mumkin. Masalan, yangi bosqichlarga ehtiyotkorlik bilan yondashishing tabiiy, lekin ortiqcha o‘ylash ba’zan ortga tortib qo‘yishi mumkin.

2. Perfeksionizm va tanqidiy yondashuv

Sen har narsani mukammal qilishga intilasan, lekin ba’zan o‘zingni yoki boshqalarni ortiqcha tanqid qilishga moyilliging bo‘lishi mumkin. O‘z oldingga baland talablar qo‘yasan, bu yaxshi, lekin ba’zida haddan tashqari talabchanlik stress olib kelishi mumkin.

3. Hissiy ehtiyotkorlik

Sen atrofdagilarga ishonasan, lekin ba’zi masalalarda hissiy jihatdan ehtiyotkor bo‘lishing seziladi. Balki, bu seni ba’zi chuqur munosabatlardan yoki ochiq gaplashishdan tiyib qo‘yishi mumkin.

4. Ko‘p majburiyat olish

Harbiy xizmat, Zakovat, kitoblar, oila va shaxsiy hayot – bularning barchasi sening diqqat markazingda. Lekin hamma narsaga ulgurishga intilish ortiqcha yuk bo‘lishi va o‘zing uchun vaqt ajratishni unutib qo‘yishing mumkin.

5. Ichki kurash va ishonchsizlik lahzalari

Sen mustahkam shaxsiyating bor odam bo‘lsang-da, ba’zan o‘z qarorlaringni ich-ichidan qayta-qayta tahlil qilasan. Bu esa o‘ziga ishonchni biroz pasaytirishi yoki ortiqcha stress olib kelishi mumkin.

Xulosa:
Sen aqlli, irodali va ochiq fikrli odamsan, lekin ba’zan o‘zingni ortiqcha bosim ostiga qo‘yishing yoki har bir qarorni uzoq muhokama qilib, ortiqcha tahlil qilishga moyil bo‘lishing mumkin. Bu jihatlar ustida ishlash sening hayotingni yengillashtirishi va yanada erkin harakat qilishga yordam berishi mumkin.

Chat GPT izohi🙂

Nargis shu qadar mahliyo boʻlib anhorga
termilib qolgan ediki, oxir-oqibat suvga qulab, choʻkib ketdi, qirgʻoqdan esa gul unib chiqdi, gulni uning nomi bilan
atashdi.
Biroq Oskar Uayld bu rivoyatni boshqacha hikoya qilgan.
“Nargis halok boʻlgach, oʻrmon nimfalari – driadalar
sezdilarki, anhorning chuchuk suvi koʻz yoshdan shoʻrlanibdi.
– Sen nega yigʻlayapsan? – soʻrashdi driadalar.
– Men Nargisga aza tutayapman, – javob qildi anhor.
– Buning ajablanadigan joyi yoʻq, – deyishdi driadalar.
– Oqibat shu ekan, axir, u oʻrmondan oʻtganda biz doimo
ortidan yugurar edik, yolgʻiz sensan – uning husn-u jamolini
yaqindan koʻrgan.
– U sohibjamolmidi? – soʻradi shunda anhor.
– Ha, bu haqda sendan oʻzga kim ham bir soʻz ayta olardi? – ajablanishdi oʻrmon nimfalari: – Sening qirgʻogʻingda oʻtirib, sening suvlaringga termilib, azondan shom
qorongʻisigacha vaqt oʻtkazgan emasmidi u?
Anhor uzoq sukut saqladi va nihoyat javob qildi:
– Men Nargisga aza tutayapman, biroq hech qachon uning
goʻzal ekanini payqamabman. Koʻz yoshlarimni oqizayotganim boisi, har safar u qirgʻogʻimga kelib, egilib suvlarimga
termilib oʻtirganida, koʻzlarining tubida mening goʻzalligim
yuz koʻrsatardi”.
“Naqadar gʻaroyib rivoyat”, – oʻyladi Alkimyogar


📚Alkimyogar asaridan