Nohaqlikka chidolmay arslon.
O'zin otdi olovga tomon.
Panjarada Olov halqa yonar charsillab,
Arslon uzra — Uzun qamchi o‘ynar qarsillab.
Yoldor yirtqich Egasiga sovuq tikilar,
Na’rasidan Tomoshagoh larzaga kelar: — Ojiz odam! Bas, boshimda qamchi o‘ynatma!
Ko‘ksimdagi Uxlab yotgan hisni qo‘zg‘atma!
Haddan oshma! O‘z boshingga o‘zing yetarsan,
Etlaringni Nimta-nimta qilsam, netarsan!
Ko‘rib qo‘y, Bu panjalarni siynangga solsam, Shuhratparast yuragingni Sug‘urib olsam,
Yiltiragan badaningdan Tirqiratsam qon,
Najot bermas — Senga qarsak chalgan olomon.
Bor!
Olovdan sakramasman!
Bo‘lma ovora! Bilasanmi — Men kimman-u sen kim, bechora!
Men — to‘qaylar shohi,
Tutqun bo‘lsam-da agar,
Sen-chi, — no‘noq masxaraboz, Pastkash bozingar!
Shuhratga mast,
O‘z holini bilmagan basir!
Nomard taqdir Meni qildi qo‘lingga asir!
Halol kuchga zavol bergan, Hiylaga qudrat,
— Meni bandi qafas etgan Dunyoga la’nat!
✍️
Erkin VohidovBizni kuzatib boring
https://t.me/chdpu_pedagog