Bugun bir xabarda bevaqt o'lim degan jumlani o'qib, o'ylanib qoldim. Hammamiz ham bevaqt o'limdan O'zi asrashini so'raymiz, bevaqt o'limdan qo'rqamiz, qilolmagan ishlarimiz, qilgan gunohlarimiz ko'pligi uchun. Lekin bilamiz, o'lim bevaqt kelmaydi, har kimniki o'z vaqti soatida keladi, lekin ko'proq umr umididamiz. Undanda umidlisi chiroyli holatda, chiroyli xotima topish. Ikkinchisi qiyinroq. Chunki bugunni o'zida ikki kishini vafoti yuzasidan bildirilgan fikrlar juda qarama-qarshi. Bir insonni go'zal xotiralar bilan eslashmoqda, ikkinchi inson haqida esa samimiy fikrlar kam, afsuski. Har ikki kishi ham yashab o'tdi, normal yoshdan ko'ra yoshroq olamdan o'tishdi, lekin xotiralarchi. Insondan xotiralar va amallar qoladi. Insonlar ularni xotiralarida eslab, uning bu hayotiga baho beradilar o'zlari bilmagan holda, amallarini esa O'zi baholaydi. Demak, inson shu uchun harakat qiladi, ulgurmagan bevaqt ketdi,deyiladi. Shudir hayot ma'nosi bo'lgan ikki dunyo saodati yoki boshqachami?