Posts filter


Shahar markazida "Hurmat taxtasi" osilib turardi. Unga tumanning eng mo'tabar odamlari surati ilingan. Ammo zaharlangan zonaga kirib, bolalar bog'chasi go'daklarini olib chiqqan odam bir aroqxo'r haydovchi bo'ldi.

Chenobil tavallosi.


.


Xotini Sofiya bilan navbatdagi janjaldan so'ng, Sergey Yesenin unga quyidagicha xat qoldirgan ekan:

"Sonya. Seni xafa qilganim uchun meni kechir. Lekin bilib qo‘y, barcha janjalga o‘zing aybdorsan”.

@kitob_ombori


Uchuvchilar.. Yosh yigitlar.. O'rmonda, reaktor yonida turadi va rentgentlarni simirishadi. Buyruq shunaqa. Lekin u yerga shuncha odamni yo'llash, nurlantirish nega kerak edi? Nima uchun?! Inson emas, mutaxassislar kerak edi.. Tepadan buzilgan bino, vayron bo'lgan lash-lushlar uyumi ko'rinadi. Va mitti odamlarning ulkan miqdori. Qanaqadir nemis krani turardi, ammo o'lik, reaktor tomiga biroz yurgan va to'xtab qolgan. Robotlar o'lardi.. Aftidan, ularning ichidagi qismlari yuqori radiatsiyadan kuyib ketgan. Rezina kiyim va qo'lqop kiygan askarlargina yurishardi.. Osmondan turib qarasang juda mitti odamlar..

Men hammasini eslayman.. O'g'limga hikoya qilib beraman, deb o'ylagandim.. Biroq kelganimda "Ota, u yoqda nima bo'ldi?" deb so'ragan o'g'limga "Urush, bolam.." dedim.
Boshqa so'z topolmadim...


Men bu kitobni juda uzoq yozdim.. Chernobil olamining asosiy mazmuni bo'lganlar, ichi va tashi batamom zaharlanganlar bilan uchrashdim. Ular hikoya qildilar, javob izladilar... Ko'pincha shoshildilar, ulgurmay qolishdan qo'rqdilar, men hali ular berayotgan guvohliklarning bahosi hayot bilan o'lchanishini bilmasdim. "Yozib oling.. - takrorlashardi. - Ko'rganlarimizning hammasini ham tushuna olmadik, lekin baribir yozilib qolsin. Kimdir o'qiydi va tushunadi. Keyinroq... Bizdan keyin..." Ular bekorga shoshilmagan ekan, chunki ko'plari bugun oramizda yo'q.


Bu haqiqiy daxshat.


*asar Svetlana Alekseyevich tomonidan salkam 20 yil atrofida, Chernobil fojeasida qatnashgan, bu atom urushining qurboniga aylangan insonlar bilan muloqot qilinib, qog'ozga tushirilgan.
Kanalga iqtibos qilib tashlanayotgan(tashlanmayotgan) har bir post, har bir satrda siz va men kabi insonlar hayoti yozilgan.


Bizni u yerga xuddi reaktorga qum sepganday otib yuborishdi... Qum solingan xaltaday. Har kuni yangi "jangovor varaqa" osib qo'yilardi: "mardlarcha va fidoiylarcha mehnat qilishmoqda", "bardosh beramiz va g'alaba qozonamiz...". Bizni chiroyli tarzda otash askarlari deyishardi...

Menga qahramonligim uchun faxriy yorliq va ming rubl pul berishgan.


Afg'ondan tirik keldim, bilardim – yashayman! Chernobilda esa hammasi aksincha: bu balo aynan uyga qaytganingdan keyin o'ldiradi.
Qaytib keldim... Hammasi endi boshlanyapti..


Chernobildan uyga qaytdik. Hamma narsani yechdim, barcha kiyimlarimni chiqindi quvuriga tashladim. Faqat askarlik qalpog'imni o'g'ilchamga sovg'a qildim. Juda iltimos qildi. Yechmay kiyib yurardi. Ikki yil o'tgach, unga miya saratoni deb tashxis qo'yishdi...

Chernobil tavallosi


Qizning ishini oqlamayman, lekin bunchalikmasda..


Кино тарихидаги энг ахуенний монолог:

"Мисолчун сени қотиллик қилганинг учун қидиришяпти. Кел сен шу ишни қилгансан деб ўйлайлик. Жон Рут сени Ред-Рокка олиб бориб, ҳукм қилдирмоқчи. Агар айбдор деб топилсанг, шаҳарликлар сени майдонда дорга осишади, мен эса жаллод сифатида ўз вазифамни бажараман. Агар буларнинг барчаси амалга оширилса, бу бизнинг жамиятимиз адолат деб ҳисоблайдиган нарсадир. Аммо, сен ўлдирган одамнинг қариндошлари ва яқинлари ҳозир шу эшикни ортида туришган бўлса-чи! Агар улар эшикни бузиб кириб, сени кўчага судраб чиқишса ва бўйнингга арқон солишса - бу самосуд деб аталади.

Хўш, бу самосуднинг яхши томони шундаки, у қасос чанқоғини жуда яхши қондиради. Ёмон томони эса - у доим ҳам адолатли бўлавермайди. Лекин, охир-оқибат, улар ўртасидаги ҳақиқий фарқ нимада? Ҳақиқий фарқ менда, жаллодда. Сен нима иш қилганинг менга барибир. Сенинг ўлимингдан мен завқланмайман. Бу шунчаки менинг ишим. Сени Ред-Рокда осаман, бошқа шаҳарга кўчаман ва яна кимнидир осаман. Арқонни тортиб, бўйинни синдирадиган одам холис бўлади. Холислик - адолатнинг ўзагидир. Чунки тарафкашлик билан амалга оширилган адолат, ҳар доим адолат бўлмаслиги мумкин."

Освальдо Мобрэй


Lol


Chernobil – biz hali ochishimiz kerak bo'lgan sir. O'qib bo'linmagan bashorat, belgi. Ehtimol, yigirma birinchi asr uchun jumboqdir. Yangi asr uchun da'vatdir.

Ayon bo'ldi: biz yashayotgan va kun ko'rayotgan kommunistik, milliy va yangi diniy chaqiriqlar, da'vatlarga qo'shimcha qarshimizda yangi, shavqatsiz, ammo hozircha ko'zdan panada bo'lgan ofatlar kutmoqda.


Bugun Cefr sertifikati natijalari chiqdi.
Ba'zi yaqinlarim olishdi, ba'zilariga ozgina ball yetmay qolibdi. Muhimi ularni barchasi qattiq harakat qilishdi. Sertifikat olganlarni olgani bilan chin dildan tabriklayman. Ola olmaganlar siqilmang, Alloh eng chiroylisini, eng hayrlisini sizlarga tayyorlab qo'yganiga ishonaman. Muhimi harakatdan to'xtab qolmang. Hammangiz eng zo'rlarisiz.✨


Ko'z o'ngimda... tantanavor bosh-kiyimda uni yelimxaltaga solishdi va qopning og'zini berkitishdi. Keyin qopni yog'och tobutga solishdi.. Tobutning ustidan yana bitta qop kiydirishdi. Shaffof sellofan qop, qalin, ammo shaffof.. Bularning barchasini ruxdan quyilgan tobutga tiqishdi, zo'rg'a sig'dirishdi. Ustiga faqat furajka qo'yildi.

Hammasi bir xil gapni aytdi, eringiz murdasini bera olmaymiz, murda juda radioaktiv va Moskvadagi qabristonga o'ziga xos tarzda ko'miladi. Qalaylangan rux tobutlarda, yassi beton plitalar ostiga qo'yiladi.


Ps: Yigit vafot etdi.

Tantanali kiyimini kiydirishdi, ko‘kragining ustiga furajkasini qo‘yishdi. Poyabzal kiydirolmadilar, chunki oyog‘i shishib ketgandi. Bombaday shishib ketgan oyoqlar. Tantanali kiyimni ham kesib kiygizishdi, tortib kiydirisholmasdi, chunki uning badanida butun yeri qolmagandi. Hamma joyi qonli yara edi. Kasalxonada oxirgi ikki kun... Qo‘llarini ko‘tarsam, suyaklari liqillaydi, shaqir-shuqur qiladi, badanining to‘qimalari suyakdan ajralgan. O‘pkasining parchalari, jigarining bo‘lakchalari uzilib og‘zidan chiqib kelardi... O‘zining ichak-chavoqlarini yutolmay, tiqilardi... Qo‘limga bintni o‘rab, barmog‘imni og‘ziga tiqaman va bu laxtalarni sidirib olaman... Buni hikoya qilib bo‘lmaydi! Buni yozishning iloji yo‘q! Chidab ham bo‘lmaydi... Va bularning bari menga aziz... Shunday... Oyog‘iga poyabzal kiydirib bo‘lmadi... Tobutga yalangoyoq qo‘yishdi.


Xonadan tashqariga, yo'lakka chiqaman... Devorga, divanga qarab yuraman, ko'zlarim hech narsani ko'rmaydi. Hamshirani to'xtataman:
– U o'lyapti.
U menga javob beradi:
– Nimani xohlaganding? U 1600 rentgen olgan, insonning o'lishi uchun 400 rentgen kifoya.

Chernobil tavallosi


Choyshabni har kuni almashtirardim, oqshomgacha u qip-qizil qon bo‘lardi. Uni ko‘tarsam, qo‘llarimga terisining parchalari yopishib qolardi. Har qanday chok, bo‘rtgan joy uning badanini yaralaydi. Tirnoqlarimni unga ozor bermasin, yulmasin deb, ostigacha olib tashlayman. Birorta hamshira kasalga yaqin kelmas, teginishga yuragi dov bermasdi, nimadir kerak bo‘lsa, meni chaqirishardi.

Chernobil tavallosi


Xotiramda... Qandaydir suhbatning uzuq-yuluq parchalari... Kimdir nasihat qiladi: “Unutmasligingiz kerak: qarshingizda turgan eringiz yoki sevgilingiz emas, u endi zararlanish zichligi yuqori darajada bo‘lgan radioaktiv obyekt. Axir o‘z joniga qasd qiluvchi qotil emassiz-ku! O‘zingizni qo‘lga oling.."

Chernobil tavallosi

20 last posts shown.