Авваллари бир мусулмоннинг бошига синов келса, атрофидагилар, имкони борлар доим ёрдамга шай туради. Исломий биродарлик шу бўлади деб ўйлардим.
Ҳаёт китобини ўқиб аслида ундай эмаслигини тушундим. Сенинг бошингга тушган синов фақат сенгагина тааллуқли эканини, атрофингдагилар, яқин деб юрганларинг, сени мақтаганлар, дўстдек кўринганлар, кўришиб юрганларинг аслида сен билан ишлари йўқлиги, сенга ёрдам беришга мажбур эмасликлари, ўзларининг кичик ташвишларини, сенинг катта ташвишингдан устун кўришлари табиий эканини қабул қилишинг керак экан.
Улар ёрдам беришга мажбур эмаслиги, ёрдам берганлари, қайғурганлари, самимийлари жуда оз эканини ва улар фазл эгалари эканини билишинг бандасидан кутилмаларингни камайтиради. Роббингга боғланишни кучайтиради.
Кимдан нимани кутишни билишни ўрганинг! Шунда ўзингизни хам танийсиз Ёлғиз жангчи!
© Ориф Таскиннинг " Ҳаёт менга шуни ўргатди" китобидан
https://t.me/Afnan_nurP/s, anchadan beri fikr-u xayolimni egallagan, lekin qog'ozga tushira olmayotgan misralarim ekan🔥