Oʻtgan yil shu paytlar aeroportning kutish zalida, yuraklarimiz hapqirib oʻtirgandik. Men oʻzimni juda ham noqulay sezganman. Toki samalyot oʻz oʻrnidan siljib, havoga koʻtarilmaguncha ishonmagandim. Yonimdagi hamrohim yigʻlay boshlagach, sal oʻzimga kelib, ishona boshlagandim.

Keyin Jidda, undagi daraxtlar, uzun tekis yoʻli, havosi esimda qolgan. Telefonim quvvati oʻchgani sabab barchasini xotiramda muhrlashga tirishgandim.

Keyin esa muborak Madina, masjidunnabiyga xiyol qaragan mehmonxonamiz, uning oshxonasi, tahajjud azoni, bomdod. Hayajondanmi bilmadim sajdaga borganimda burnim qonab ketgandi. Juda qattiq titroqda edim oʻshanda.

Bir yil boʻlibdi. Alloh yana chorlasin. Ustozlarimiz bilan chorlasin. Ota-onamiz, yaqinlarimiz bilan chorlasin. Omin!