Sakiyna

Ҳаммаси бир маромда кетаётганди. Рўзғор ҳам. Бировдан олдин, бировдан кейин дегандек. Ғайрат алоҳида ҳовлида, укаси отаси билан бирга битта ҳовлида, Карима опаси поччаси, бола-чақаси билан ўзининг уйида. Опасининг турмуш ўртоғи қурилишда ишларди. Фалокат бўлиб, эрталаб ўз оёғи билан чиқиб кетган одамнинг шомда совуган танаси келди...

Укаси Музаффар мактабда меҳнат фанидан дарс беради. Отасининг нафақаси ҳаминқадар.
Ғайрат--наққош. Баъзан ҳаттотлик қилади. Иши мавсумий. Шу кунларда қўли тузукроқ пул кўрмайди. Поччаси ўлгач уйидагилари йил ўтмай, опасининг кўч-кўронини олиб келиб ташлади. Учта боласи билан. Бугунги оилавий мажлисга отаси укаси иккаласини чақирган...
Одатдаги сўрашишлардан сўнг бир лаҳзалик жимликни отасининг бироз асабий, шошиб айтган гаплари бузди.

---Сизларни йиғишдан мақсад шу—иккаланг опангга уй олиб берасанлар. Сўнг болаларининг аҳволини ўзи яхши билганиданми ерга қараб олди.
Орага жимлик чўкди...
Ғайрат уйга келгач, узоқ ўйга чўмди, йиғиб қўйган пули йўқ, ўзи рўзғорни зўрға эплаяпти, аммо, опасига уй олиб бермаса бўлмайди. Иложсизлик қурсин. Ўйлаб қараса,отаси унга ҳеч қачон бирор нарса юкламаган экан. "Дадам қарибди, энди опамга уй—жой қилиб беришга кўзи етмаяпти, нимадир қилишим керак!" Бир пайт қачонлардир олиб қўйган қимматбаҳо бўёқлари эсига тушди, уйининг ертўласига тушиб, бўёқларни ташиб чиқара бошлади. У ўзи зўрға етишган, бир олам орзулар билан олгани—бу бўёқлар ёғочга безак бериш учун келтирилган бўлиб, ўта тиниқ ва ёрқин рангларни ифодалаб бера оларди.

Эртасига бўёқларни бозорга олиб борди. Харидор ҳам топила қолди. Ундан молни сотиб олган одам кўз олдида сал нарироқдаги жойига олиб бориб икки баравар нархига пуллади.
Ғайрат анқайиб қолди, аммо сотувчи йигитга индамади. Эртасига қолган бўёқларни ўзи келтириб сотди. Харидор тадбиркор йигит бўлиб, қурилиш фирмаси бор экан, катта бир одамнинг уйларини шарқона услубда таъмирлашни бўйнига олганини, наққошлар кеча келтирган бўёқларнинг жуда ноёб эканлигини айтгандан сўнг қайтиб келганини айтиб ўтди.
Ғайрат бир юмалаб бўёқ етказиб берадиган савдогарга айланди. Шу баҳона бозорга кириб келди.
Опасига уй олиб бериш ҳаётининг мақсадига айланди. Эртадан кечгача елиб-югурар, ҳар кунги тушумини ҳисоблар, тезроқ отасини хурсанд қилгиси келарди. Нияти холислиги учунми худойим ҳам бирига минг бериб бир пасда бозорнинг паст- баландини ўрганиб олди...

У опасига таъмирдан чиққан, уч хоналик уйнинг калитини берганида қалбида ҳеч ҳис қилмагани катта бир шодликни туйди. Отаси йиғлади, қиблага қараб кафтини очди

---Тупроқ олсанг олтин бўлсин, олтин бошинг омон бўлсин. Етимларга уй олиб бердинг, чор тарафда уйинг бўлсин, болам...

Инсоннинг нияти йўлдоши бўлади
Ҳикоямиз қаҳрамони ҳозир шаҳарнинг кўзга кўринган бадавлат инсонларидан бири бўлиб, яхшилик учун ташлаган битта қадамига Аллоҳим унга минглаб эшикларни очиб берганини, отасининг битта дуоси билан шаҳардаги тўртта бадавлат инсоннинг бирига айланганини айтиб ўз ҳикоясини якунлади.

Муаллиф: Феруза Салходжаева

Машҳур фан арбоби ўз маърузасини қўлига 100 $ олиб бошлади. Маъруза ҳонасида 200 та ўқувчи бор эди. У ўз ўқувчиларига: “ Ким шу 100$ ни қўлга киритишни ҳоҳлайдии?”-деб сўради. Қўллар кўтарила бошланди. У: “Мен сизлардан бирингизга мана шу 100$ бераман. Лекин уни беришдан олдин бир сизларни синамоқчиман”. –деди.
У долларни ғижимлай бошлади ва сўради : “Ҳалиям ҳоҳлайсизми шу 100$ ни”. Қўллар баралла кўтарилди. “Яхши”-деди у. Агар шундай қилсамчи деб : Қўлидаги 100$ ни ерга ташлаб, оёқ кийими билан боса бошлади, сўнгра уни қўлига олди. Пул эса кир ва ғижимланган эди.
Энди: “Ким ҳоҳлайди бу пулни”-деб сўради. Яна барча қўлини кўтарди.
“Азиз дўстлар, ҳозир сиз жудаям қимматли ҳаёт дарсини ўргандингиз. Мен пулга нисбатан нима қилган бўлсам ҳам,уни оёғим остига ташлаган, ғижимлаган бўлсам ҳам, барибир сиз уни қўлга киритиш илинжидасиз, чунки мен пулнинг қийматини тушурганим йўқ, у ҳалиям ўз қийматига эга бўлиб турибди, ҳалиям 100$лигича. Жуда кўп маротаба биз ўз ҳаётимизда қоқиламиз-йиқиламиз, оғир аҳволга тушамиз, камситиламиз, ер билан яксон бўламиз, …Шунда биз ўзимиздан умидни йўқотиб, ҳудди ҳеч кимга керак эмасдек, бу ҳаётда арзимас одамдек ҳис қиламиз ўзимизни. Шуни унутмангки, биз билан боғлиқ нима содир бўлган бўлса ҳам ва келажакда нима юз берса ҳам, биз ҳеч қачон ўз қийматимизни Аллоҳнинг олдида йўқотмаймиз. Биз ҳалиям ўша инсонлигимизча қоламиз. Биз Аллоҳ олдида кирмизми, тозамизми, киймимиз қанақа, йиқиламизми-қоқиламизми бир ҳилдирмиз. Фақатгина Аллоҳга ибодат қилишимиз билан бир биримиз билан фарқланамиз” –деган экан.