5 ойдан сўнг
- Болаааам! Кечир мени болаам, аааа, асролмадим сени, кечиииир, кечиииир. Ношуд онангни кечир болааам, кечиииир! - Ҳанифа ўзини ҳар ёққа уриб ўлган ўғли Асфандиёр учун эзилиб-эзилиб йиғларди. 2-ойга ўтмаганди, ақалли, чилласи чиқмаганди гўдакни. Жамолни пойтахтда яшовчи акасини уйига Асфандиёрни докторга кўрсатиш учун келишганди. Болани бир ҳафтадан буён истимаси дам чиқиб, дам тушиб, ўйнаб ота-онасини қон қилиб юборганди. Ўзи қийналиб туғган Ҳанифага Раънодаги каби муомалада бўлишди, ортиқча эъзозлашмади. Секин жойини кўрсатишди ва мана боласини ўлимига ўзлари хоҳламай сабабчи бўлишди. Асли, шу бир ҳафтани дастлабки 3-кунида пойтахтга олиб келишмоқчи эди, аммо, Гулнора йўл бермади. "Отни калласидек пул кетади, Жамол ҳали тузук жойда ишламаса" деб туриб олди. Фолбинга қатнади тинмай. Асфандиёрни аҳволи ёмонлашавергач, онаси Гулнорага индамай, акаси Раҳмат билан гаплашиб, такси чақириб фарзанди ва аёлини олиб кетди Жамол. Эр-хотин йиғганини ўртага ташлади, қарз-ҳавола қилиб, ҳеч кимга хабар беришмади. Аммо, умридан бермаган экан, кечга етиб келган Ҳанифа ва Жамол йўл азоби - гўр азоби деган Раҳматнинг гапини икки қилмай аввал уйга бора қолишганди. Ким ўйлабдивеган бир чўқим ошлари заҳар бўлиб чиқиб кетишини?
Уйдагиларга олиб келинган совға-саломлар улашилгач, ўзлари олиб келган 4 патир, ярим кило қурт, помидор ва бодрингли банкадаги тузламалар билан дастурхон тузалиб, гўшти санаб солинган ош тортилди. Раҳматнинг аёлини қовоғи беш қарич эканини кўрган Ҳанифани ҳам, Жамолни ҳам томоғидан егани ўтмади. Тиғ устида ўтиргандек бўлишди. Одоб юзасида "Идишларни ўзим юваман", деган Ҳанифага қаршилик қилинмади.
"Балки, шу ишларга ўзими урмаганимда фарзандимни сақлаб қола олармидим, ёки, Жамол акамни Раҳмат ака олиб чиқиб кетмаганда, шу ҳол бўлмасмиди?", деб кўп ўксинади Ҳанифа. Чунки, ишларни битириб хонага кирганида, Асфандиёрни мурғак танаси аллақачон совуб бўлганди...
- Болаааам! Кечир мени болаам, аааа, асролмадим сени, кечиииир, кечиииир. Ношуд онангни кечир болааам, кечиииир! - Ҳанифа ўзини ҳар ёққа уриб ўлган ўғли Асфандиёр учун эзилиб-эзилиб йиғларди. 2-ойга ўтмаганди, ақалли, чилласи чиқмаганди гўдакни. Жамолни пойтахтда яшовчи акасини уйига Асфандиёрни докторга кўрсатиш учун келишганди. Болани бир ҳафтадан буён истимаси дам чиқиб, дам тушиб, ўйнаб ота-онасини қон қилиб юборганди. Ўзи қийналиб туғган Ҳанифага Раънодаги каби муомалада бўлишди, ортиқча эъзозлашмади. Секин жойини кўрсатишди ва мана боласини ўлимига ўзлари хоҳламай сабабчи бўлишди. Асли, шу бир ҳафтани дастлабки 3-кунида пойтахтга олиб келишмоқчи эди, аммо, Гулнора йўл бермади. "Отни калласидек пул кетади, Жамол ҳали тузук жойда ишламаса" деб туриб олди. Фолбинга қатнади тинмай. Асфандиёрни аҳволи ёмонлашавергач, онаси Гулнорага индамай, акаси Раҳмат билан гаплашиб, такси чақириб фарзанди ва аёлини олиб кетди Жамол. Эр-хотин йиғганини ўртага ташлади, қарз-ҳавола қилиб, ҳеч кимга хабар беришмади. Аммо, умридан бермаган экан, кечга етиб келган Ҳанифа ва Жамол йўл азоби - гўр азоби деган Раҳматнинг гапини икки қилмай аввал уйга бора қолишганди. Ким ўйлабдивеган бир чўқим ошлари заҳар бўлиб чиқиб кетишини?
Уйдагиларга олиб келинган совға-саломлар улашилгач, ўзлари олиб келган 4 патир, ярим кило қурт, помидор ва бодрингли банкадаги тузламалар билан дастурхон тузалиб, гўшти санаб солинган ош тортилди. Раҳматнинг аёлини қовоғи беш қарич эканини кўрган Ҳанифани ҳам, Жамолни ҳам томоғидан егани ўтмади. Тиғ устида ўтиргандек бўлишди. Одоб юзасида "Идишларни ўзим юваман", деган Ҳанифага қаршилик қилинмади.
"Балки, шу ишларга ўзими урмаганимда фарзандимни сақлаб қола олармидим, ёки, Жамол акамни Раҳмат ака олиб чиқиб кетмаганда, шу ҳол бўлмасмиди?", деб кўп ўксинади Ҳанифа. Чунки, ишларни битириб хонага кирганида, Асфандиёрни мурғак танаси аллақачон совуб бўлганди...