#Атиргулдан_тиланган_Ажал
36
Бир амаллаб чиқдию пастга қаради.
— Тирикмисан? — дея қўлини узатаркан, — қўлимдан ушла.
— Раҳмат, — Дилсўз унинг қўлидан тутганча бир ҳаракат билан деворга чиқдию пастга тап этиб сакраб тушди.
— Аслида сенга раҳмат, — Шодиев пастга тушиб, уст-бошини қоқаркан, — энди мен борай.
— Мен-чи? — Дилсўз шундай дейишга дедию тилини тишлади.
— Нима сен? — Шодиев ҳайрон бўлганча, — нима сен ҳам мен билан кетмоқчимидинг?
— Йўқ, мен умуман бошқа жойга, — Дилсўз шундай дея кета бошлади. Шодиев эса ҳеч нарса демасдан ўша ерда серрайиб туриб қолаверди.
🍃🍃🍃
— Демак Света ҳеч кими йўқ етим қиз эканда? — Жалилов ўзини Улуғбек деб таништирган мураббийга синчиков нигоҳ ташлаганча ўзини қизиқтирган саволларни бера бошлади.
— Нега энди ҳеч кими йўқ бўлар экан? Мана биз бормиз. Биз бир жамоа-бир оиламиз.
— Лекин оила аъзолари бир-бирини ўлдирмайди, — Жалилов бунга нима дейсиз дегандек қаради.
— Бу билан нима демоқчисиз? — Улуғбекнинг асаби бузила бошлади шекилли, қулоғи қизара бошлади.
— Шунчаки гап келганида айттимда, — Жалилов кулиб қўйганча ўрнидан турар экан, — Света болалар уйидан чиқариб юборилгач қаерда яшаганини билмайсизми мободо?
— Биламан. Машғулот залининг орқасидаги кўчада жойлашган кўп қаватли уйларнинг бирида. Истасангиз олиб боришим мумкин.
— Раҳмат. Шусиз ҳам жуда кўп маълумот бердингиз. Бизга ҳам иш қолсин, — Жалилов мураббий билан қўл сиқишиб хайрлашаркан, қаршисидаги инсонни аллақачон гумондорлар сафига қўшиб улгурганди.
36
Бир амаллаб чиқдию пастга қаради.
— Тирикмисан? — дея қўлини узатаркан, — қўлимдан ушла.
— Раҳмат, — Дилсўз унинг қўлидан тутганча бир ҳаракат билан деворга чиқдию пастга тап этиб сакраб тушди.
— Аслида сенга раҳмат, — Шодиев пастга тушиб, уст-бошини қоқаркан, — энди мен борай.
— Мен-чи? — Дилсўз шундай дейишга дедию тилини тишлади.
— Нима сен? — Шодиев ҳайрон бўлганча, — нима сен ҳам мен билан кетмоқчимидинг?
— Йўқ, мен умуман бошқа жойга, — Дилсўз шундай дея кета бошлади. Шодиев эса ҳеч нарса демасдан ўша ерда серрайиб туриб қолаверди.
🍃🍃🍃
— Демак Света ҳеч кими йўқ етим қиз эканда? — Жалилов ўзини Улуғбек деб таништирган мураббийга синчиков нигоҳ ташлаганча ўзини қизиқтирган саволларни бера бошлади.
— Нега энди ҳеч кими йўқ бўлар экан? Мана биз бормиз. Биз бир жамоа-бир оиламиз.
— Лекин оила аъзолари бир-бирини ўлдирмайди, — Жалилов бунга нима дейсиз дегандек қаради.
— Бу билан нима демоқчисиз? — Улуғбекнинг асаби бузила бошлади шекилли, қулоғи қизара бошлади.
— Шунчаки гап келганида айттимда, — Жалилов кулиб қўйганча ўрнидан турар экан, — Света болалар уйидан чиқариб юборилгач қаерда яшаганини билмайсизми мободо?
— Биламан. Машғулот залининг орқасидаги кўчада жойлашган кўп қаватли уйларнинг бирида. Истасангиз олиб боришим мумкин.
— Раҳмат. Шусиз ҳам жуда кўп маълумот бердингиз. Бизга ҳам иш қолсин, — Жалилов мураббий билан қўл сиқишиб хайрлашаркан, қаршисидаги инсонни аллақачон гумондорлар сафига қўшиб улгурганди.