Шунда Шавқиддин мени жон жойимдан ушлади. Шунчалар нозик еримдан тутдики, кўзимга ҳеч нарса кўринмай қолди.
- Ўлимдан қўрқмайсанми? Хўп, сени ўлдиришмайди. Лекин... ҳозир бир оғиз гапим билан қизингни сўйишади! Билиб қўй, ёнимга келмасанг, қизингни сўйишади! – деди у.
Бутун танам жонсиз қолгандек бўлди. Кўз олдимдан норасида қизим ва қўлида пичоқ тутган ваҳший кимса жонланди. Шу пайт телефоним жиринглади. Безгак тутгандек қалтирадим, ҳозир “Қизингни ўлдирдик”, дейишади. Ўкраб йиғларканман телефонимни олдим ва..