ИЖОД ТАРАННУМИ

#Янги қисса
Тақдир йўлларида
3 қисм.

 Дилфуза овқатланиб олганидан кейин қорни тўйиб,хаёли бироз жойига келганини ҳис қилди.Денис эса унга эътибор бермагандай гоҳо кўчага қарар,гоҳо кафега кириб-чиқиб юрганларни кузатар эди.
–Раҳмат сенга,-деди Дилфуза.Унинг аҳволи яхшилангани юзларига қизил югурганидан ҳам билиниб турарди.
–Раҳматни қўятур.Сенга нима бўлди,ўзи Дилфуза?Нега бирданига ўзингни ўлдириш фикрига келдинг?
–Бирданига эмас…-Хўрсинди қиз.-Сен мени нималарга дучор бўлганимни билмайсан-да.Қандай гуноҳ қилганимни,бу аслида гуноҳ ҳам эмас,иснодлигини тушунмайсан-да!
–Иснод нима деганини ҳақиқатан тушунмайман,-деди Денис.-Аммо гуноҳ нималигини биламан.
–Мен…уят иш қилиб қўйганман,Денис!Бу ишнинг оқибатида ҳомиладор бўлиб қолдим!
–Нима?-Дениснинг юзи  оппоқ оқариб кетди.-Ҳали шу сабаб ўзингни ўлдирмоқчи бўлдингми?
–Ҳа!Чунки борадиган жойим йўқ!Боламни отаси тан олмаяпти,мени институтдан ҳомиладорлигим сабаб «ахлоқсиз» деб  ҳайдашди.Энди ётоқхонага ҳам қайтиб боролмайман!
  Дилфуза шу сўзларни айтди-да,баралла йиғлаб юборди.Денис гангиб қолган,кафеда овқатланиб ўтирган одамларнинг нигоҳлари  эса уларга қадалган эди.
 Денис нима дейишини,нима қилишини билмай қолди.Кейин бирдан жойидан турди-да,Дилфузанинг қўлидан ушлаб,кафедан олиб чиқиб кетди.
–Бўлди,йиғлама.Унда ҳозир бир иш қиламиз.Кун ҳам анча кеч бўлиб қолди.Сенга яшаб туришинг учун жой керак бўлади.Аввал шуни ҳал қилишимиз керак.
 Дилфуза нима дейишини билмади.
–Кечир,Денис.Мен сени бошингга саратонда ёққан қор бўлдим,-деди бироздан кейин қиз.
–Саратон иссиқ пайтми?Қўй,иссиқда қор ёғмасин,-кулиб юборди Денис.-Ўзи эрта-индин куз тугаб,совуқ кунлар бошланади.
 Дилфуза ҳам беихтиёр жилмайди.Денис рус миллатига мансуб бўлгани сабаб ўзбек тилини аъло даражада гаплашса-да,мақол ва ибораларни керакли  даражада тушунмаслигини Дилфуза англаб турарди.
  –Кетдик,юр,-деди Денис йўл бошлар экан.-Сенга бошпана излашимиз керак.
  Дилфуза унга эргашмоқчи бўлди-ю,бирдан тўхтади.Нимага бу йигитча унга ёрдам бермоқчи бўляпти экан?Ёки буниям нияти бузуқ бўлса-чи?
–Юрмайсанми?-деди унинг тўхтаб қолганига ҳайрон бўлган Денис.-Қара,қуёш ҳам ботиб кетди.Кўчада ётмайсан-ку.
–Мени қаерга олиб бормоқчисан,ўзи?Кейин нимага менга ёрдам бермоқчисан?
–Сенга мен ёрдам бермасам,ким ёрдам беради?Ахир ўзинг айтдинг,мени ётоқхонадан ҳайдашди деб.Яна тем более ҳомиладорсан,-деди Денис.-Сени шу ерда,кўчада ташлаб кетолмайман-ку.
  –Қаерга олиб бормоқчисан,деб сўрадим.
–Ҳозир бувимни уйларига борамиз.Улар шаҳарнинг сал четроғида яшайдилар.Ҳозирча ўша ерда яшаб турасан.
–Тошкентнинг қаерида яшайдилар бувинг?Ким билан яшацдилар?
–ТТЗ томонда битта ўзлари яшайдилар.Қани,кетдикми?
  Дилфуза бошқа ҳеч нарса демай унга эргашди.Иккиси метро ва автобусларда юриб,ниҳоят Денис айтган манзилга етиб боришди.Улар етиб борган  вақтда  анча кеч бўлиб қолган,уйқу вақти ҳам яқинлашиб қолган  эди.
  –Бувим шу ерда Тошкент трактор заводида анча йиллар ишлаганлар,-деди йўл четидаги икки қаватли уйларга етиб келганларидан кейин Денис.-Асли бу ер оилавий ётоқхона бўлган,кейин эса шу заводда ишловчи ходимларга хусусийлаштириб беришган.
–Бувингни исмлари нима?
–Таня хола.Бувимнинг отаси ўзбек бўлган.Ўзбекчани балодай биладилар.
(Давоми бор)
Моҳигул НАЗАРОВА
https://t.me/IJOD07/

#Бу қизиқ!

БЕРУНИЙНИНГ ПОКИСТОНДАГИ ИЛМИЙ ЛАБОРАТОРИЯСИ
1 февраля 2025 от Rustam Jabborov
Абу Райҳон Беруний (973-1048) илмий мероси бугунги кунда дунёнинг турли мамлакатларида тадқиқ қилинмоқда. У яшаган, илмий тадқиқотлар олиб борган ҳудудлар ҳар доим жамоатчилик диққат марказида бўлиб келган.
Ўрта асрда Ернинг ҳажмини аниқлашда юртимиздан етишиб чиққан олимларнинг хизматлари катта бўлган. Тарихдан маълумки, Муҳаммад ибн Мусо ал-Хоразмий меридиан ёйининг бир даражали узунлиги 111,8 километрга тенглигини исботлаб берган. Орадан бир ярим аср ўтиб, Абу Райҳон Беруний Ернинг катталигини ўлчашда янги усул қўллаб, бу кўрсаткич 111,16 километр, шунингдек Ер экваторининг узунлиги 40183 километр эканлигини ҳисоблаб чиқарган.
Тарихий маълумотларга кўра, Султон Маҳмуд Ғазнавий 1037 йилда Ҳиндистонга қилган юришида Берунийни ҳам ўзи билан бирга олиб кетади. Султон қўшини йўл-йўлакай бир қатор шаҳар ва қалъаларни забт этади. Улар орасида баланд тоғ этакларида жойлашган, ҳиндларнинг Нандана қўрғони ҳам бор эди.
Ер ўлчамини даража (Беруний шар шакли 360 даражага тенг эканини яхши билган) ўлчови усули билан аниқлаш учун маълум кенгликда текис жой керак бўлади. Бунинг учун эса, ўша ерда бир неча ўн километр масофа аниқ ўлчаниши лозим. Бу иш кўп вақт, катта маблағ ва пухта тайёргарлик талаб қиларди.
Бу ҳақда Беруний шундай ёзади: «Ер айланаси узунлигини саҳрони кезиб юрмасдан қуйидагича аниқлаш мумкин. Бунинг учун денгиз соҳилидаги ёки текис жойда қад кўтариб турган баланд тоққа кўтарилиб қуёшнинг чиқиши ёки ботиши олдидан гардишининг ярми уфққа ботган вақтда устурлоб билан унинг пасайиш бурчаги ўлчаниши лозим».
Олим уфқ пасайишини ўлчаш усулини чизма ва формулалар ёрдамида тушунтиради. Бунда, тоғ тепасида қуёш чиқиши ёки ботишига қараб кўриш нурининг тоғ тепасидан ўтган горизонтал чизиқ билан ҳосил қилган бурчак ўлчанади.
Қўрғоннинг ғарб томонида баланд тоғ, жанубий томонида эса пастқам саҳро жойлашган. Яъни Ер сатҳидаги нисбатан баланд ва қуйи нуқтадан туриб, Қуёшнинг ботиш ва чиқиш бурчакларини ўлчаш олим учун бирмунча қулайлик туғдирган. Шу ерда аллома Қуёш ҳаракатини оддий устурлоб ёрдамида ўлчаб кўради ва Ер курраси радиусининг узунлиги 12 миллион 803 минг газдан ортиқроққа (салкам 6315 километрга) тенг эканлигини ҳисоблаб чиқади. Бу кўрсаткич бугунги аниқ ҳисоб-китоблардан атиги 5 километрга фарқ қилади холос.
Ҳозирги кунда Панжоб вилояти Жҳелум туманида Беруний учун лаборатория вазифасини бажарган Нандана қалъасининг қолдиқлари сақланиб қолган. Беруний бир неча шу қўрғонда яшаб, илмий тадқиқотларини амалга оширган.
Қалъа бугунги кунда анча хароб ва қаровсиз аҳволга келиб қолган. 2021 йил февралда Покистон Бош вазири Имрон Хон мазкур тарихий обидани реставрация қилиш ва ҳудудни халқаро сайёҳлик марказига айлантириш ҳақда қарор чиқарган. Бироқ, ҳали бу ҳудудда маълум сабабларга кўра амалий ҳаракатлар деярли кўзга ташланмаяпти.
Rustam Iqbol
https://t.me/IJOD07/

#Ҳикоялар
Бола азиз...


Бугун бир воқеанинг гувоҳи бўлдим. Негадир, кўнглим ғаш тортди. Ёзгим келди.
Ёши етмишларга яқинлашиб қолган бир аёл машина йўлининг шундоққина ёнгинасида беш ёшлар чамасидаги қизчани етаклаб, тўғрироғи, судраб келяпди. Қизча кўчани бошига кўтариб ариллаб, аёлнинг қўлидан чиққудек бўлиб машина йўлга қараб отилиб кетяпди.
Бувиси бўлса керак, қизчага кучи етмаяпди.
—Қўйвор қўлимни, қўйвор! Қўйвор деяпман. Қизчанинг тили буррогина. Ора-сира иккинчи қўли билан бувисини калтаклашнинг ҳам уддасидан чиқяпди. Йиғлаб-йиғлаб, ортида "Корзинка"  деган ёзув кўриниб турган йўловчи машиналар тўхтайдиган жойга келиб қолди.

Шу ерда турган ҳайдовчилардан бири:
—Хола, бу нимага йиғлаяпди? — деди куйиниб . Терлаб, бошидаги рўмоли қийшайиб кетган аёл асабий жавоб берди.
—Мармелад оберасан, дейди. Пулим йўқ эди, қани гапга тушунса!
—Юр, мен олиб бераман! —деди сотувчи йигит "Корзинка" га ишора қилиб.
—Бормайман, керакмас! Қизча энди ўзини ерга отиб йиғлай бошлади. Йигит индамай супермаркетга кириб кетди. Кузатиб турибман, қизчанинг  овози бирдан  ўчди. Ўзи мактаб шовқинидан зўрға қочиб чиққанман. "Дод" деб юборай деётгандим. Қувгина қизалоқ хўрсинганча икки кўзини дўкондан узмай, саховатаеша йигитни кутди. Бувиси бечора ҳам  бироз тин олди. Кейин бегона одам олиб чиққан ширинликни кўтариб, раҳматни ҳам насия қилиб, бувисининг қўлидан тутганча йўлга тушди...

Кўп нарсани ўйладим. Биз мактабда ўқиган вақтимиз ўртоғимиз овқатланса, тескари қараб турардик. Ҳозир кимдир синфга қадоқланган қоғозда қотган нон олиб кирса, ҳамма шу боланинг бошига бориб олади, кейин тугатмагунча қўймайдилар.
Назаримда, ёш оналар болаларнинг барча истакларини амалга ошириб худбин қилиб қўймоқдалар. Энг ёмони ўғли ёмон ўқиса ҳам, тўполон қилса ҳам ўртоғини айблайдилар. Боласининг айби кўзига кўринмайди. Узоқлашиб кетдим-а?!

Бир танишимиз ҳикоя қилиб берганди.
"Дадам билан меҳмонга бордик. Уй эгаси кесма лағмон қилган экан. Бизга нотаниш таом бўлгани учунми, ака-ука роса едик, бир пайт қарасам, дадамнинг қоши чимирилиб кетяпди, секин қўлимни тортдим, укам эса охиригача **** қўйди. Ўша куни уйга қайтгач, отам онамга кесма лағмон қилдирди ва укам иккимизга мажбурлаб едирди. Ёмасак, бошимизда ҳивчин кўтариб турдилар.
—Бўлди, дадажон, бошқа еёлмаймиз, —деб зорландик ҳамки кўнмадилар. Укам иккимиз кечаси билан қусиб чиқдик, аммо меҳмонга борсак, одоб сақлаб ўтирадиган бўлдик!"

Бу—масаланинг биринчи томони!
Бошқа томондан қаралса, ёши улуғ аёлга шу кичкина қизчани қўшиб юборишнинг ўзи аҳмоқлик.  Бу аёлнинг ўзига бир қаровчи керак ҳозир. Совуқ кунда қора терга тушиб бола овутаётган аёлнинг келини энг ёмон келин бўлса керак! Яна билмадим.
Келинг, бола тарбияси ҳақидаги, ўз фикрларингизни ёзинг, зора кимгадир ибрат бўлса.
Аллоҳ бизни яхшиликларга сабабчилардан қилсин.

Феруза Салходжаева
https://t.me/IJOD07/

#Бир чимдим кулги улашгим келди...😂😂😂😂😂

Бир йигит Зарафшон дарёсидан тилла балиқ тутиб олибти. Тилла балиқ унга учта ниятини амалга оширишини айтибти.
Йигит: Хитойда бошланган коронавирус бутунлай йўқолсин.
Тилла балиқча: Бўлди,бир ойда йўқолади. Иккинчи тилагингни айт.
Й: Глобал исиш натижасида эриётган Арктика музлари эришдан тўхтасин.
Т.б.: Яхши, учинчи тилагингни айт.
Й: Эрон Америка ўртасидаги низоларга барҳам берилсин.
Т.б.: Йўқ,иложи йўқ, мен сиёсатга аралашмайман, бошқасини айт.
Й: Унда футбол бўйича Ўзбекистон терма жамоаси жаҳон чемпионатига чиксин.
Т.б: Нима??? Майли, Эрон билан Американи яраштиришга ҳаракат қилиб кўраман......😫😫😂😂😂😂
https://t.me/IJOD07/

#Ҳикмат
ЖАЛОЛИДДИН РУМИЙ ҲИКМАТЛАРИ...

* * * Дардимни севаман .Биламанки, дардимни берган ҳам мени севади. Севган севганининг нозини ўлчайди .
* * * Эй сенки, ҳаргиз ҳеч кимни ранжитма. Сўздан оғири йўқдир. Тана кўп юкни кўтармоққа, сўнгра оғриғини унутмоққа қодирдир .Кўнгил эса сўздан келган оғир оғриқни унутолмас.
* * * Эй инсон! Ўладиган кунингни билмасанг ҳам, ҳеч бўлмаса, фоний эканлигингни унутма .
* * * Сен маним кўнглимда бўлсанг, Яман шаҳринда бўлсанг ҳам, ёнимда турган кабисан. Агарким кўнглимда бўлмасанг, ёнимда бўлсанг ҳам, Яманда юрган кабисан .
* * * Мен “Мен” бўлмоқдин воз кечдим. Ёр эшигинга бордим. Эшик қоқдим. Овоз келдиким: “Ким у?”. Шу сўз етарлики, Сен ким бўлишимни истасанг, у бўлишга келдим, дедим .
* * * Нега хафа бўлиб йиғлаюрсан, эй жон? Севганинг кетган бўлса, кетсин. Ранжима. Дуо эт, Раббинг сени тарк этмасин . У сени тарк этиб кетса, хақиқатда битарсан.
* * * Севгида фидокорлик йўлини тутмаганларга асло кўнгил тутиб, кўнглингиз даргоҳига бош суқмоғларига асло изн берманг.
* * * Масофалар узоқ бўлгани билан, дуоларда учрашган юраклар бор.

Муслимбек Мусаллам таржимаси.
https://t.me/IJOD07/

#Ҳикмат
ҲАҚИҚАТ

• Кўп инсонлар қилмайдиган ишларини гапирадилар...
• Ёқтирмайдиган кишиларига ҳам табассум қиладилар...
• Ишонмайдиган кишилари билан ҳам дўстлашадилар...
• Эҳтиром қилмайдиган кишиларига бўйсунадилар...
• Яхши кўрмайдиган кишиларига хушомадгўйлик қилишади...
• Эҳтиёжлари бўлмаган нарсаларга эгалик қилишади...
• Ишлатмайдиган нарсаларини жамғаришади...
• Қўлларидаги нарсаларини қизғанишади, молик бўлмаган нарсаларини бергилари келади...
• Ўзларига зарари тегадиган нарсани ёқтиришади...
• Ўзларига фойдаси тегадиган нарсани ёқтиришмайди...
• Умрларини фойдаланмайдиган нарсаларига сарфлашади.

Мустафо Сибоий.
https://t.me/IJOD07/

#Янги қисса
ТАҚДИР ЙЎЛЛАРИДА

2 қисм.
  Юмуқ кўзларидан тинимсиз ёш қуйилаётган жувон кўзларини мажбуран очди ва рўпарасидаги кишига кўзи тушиб,ҳайрон бўлиб қолди.Унинг халоскори
19-20 ёшлардаги рус йигит эди.Йигит унга ҳайроналик ва жаҳл билан қараб турарди.
–Нимага ўзингни ўлдирмоқчи бўляпсан?-деди у соф ўзбек тилида.-Жинни бўлганмисан?
  Дилфуза унга ҳайратланиб қаради.
–Сени нима ишинг бор?Нега мени қутқардинг? 
–Телба одам ўзини ўлдириши мумкиндир.Лекин сен телбага ўхшамайсан.
 –Телба эмасман!Мажбур бўлдим.
–Менга қара,сен Дилфуза эмасмисан?Жисмоний тарбия институтида ўқимасмидинг?
  Дилфузанинг ҳайрати баттар ошди.У йигитнинг жингалага мойил сочларига,ўзига диққат билан қараб турган қўнғирранг кўзларига қаради.Ва бирдан бу йигитни эслади…
  Ахир бу Денис-ку.У авваллари Дилфуза ўқийдиган институтга тез-тез келиб турарди.Тўғрироғи,дарсдан кейинги турли спорт машқларини томоша қилишга келарди.Ўзи каби коллежда ўқийдиган дўстлари билан келиб,баскетбол ёки волейбол ўйнаётган қизлар гуруҳига ишқибозлик қилишарди.Адашмаса,у Дилфузадан 3-4 ёш кичик бўлса керак.
–Денис,сени эсладим,-деди Дилфуза.Кейин эса «уф»тортиб,гапида давом этди.-Бекорга қутқардинг мени.Мен барибир бугун бўлмаса эртага ўз ниятимни амалга ошираман.
 –Майли,эртага амалга оширарсан,балки индинга шу ишингни қиларсан.Ҳозир эса бир жойда ўтириб,ҳаммасини менга гапириб берасан.Кейин ўтириб буёғига нима қилишни ўйлаб кўрамиз.
Денис шундай деб,унинг қўлидан ушлаб олди ва судраганча  кўприк ёнидан олиб кетди.
  Иккаласи бориб,йўл четидаги кафелардан бирига киришди.
 Денис уни столлардан бирига ўтқазиб,ўзи рўпарасида ўтирди ва стол четидаги менюни ёнига суриб қўйди.
–Дилфуза,нима егинг келяпти,айт.
Дилфуза унинг жиддийлик балқиб турган чеҳрасига қараб,атиги ярим соатча олдин ўз жонига қасд қилиш ҳақидаги қарори ҳақида эслаб,кўнгли ғалати бўлиб кетди.Аммо у ҳозир қароридан қайтиш ҳақида эмас,уни амалга ошириш ҳақида ўйлади.
 –Дилфуза,нима ейсан,айт дедим?
–Ҳеч нарса емайман.
–Нимага?
–Чунки егим йўқ.
–Бунақаси кетмайди.Бирор нима есанг,калланг яхшироқ ишлай бошлайди.Менимча,эрталабдан ҳеч нима емаган бўлсанг керак-а?Шу сабаб ўзингни ўлдирмоқчи бўлгансан,яъни калланг ишламай қолган.Шундайми?
  Дилфузанинг бирдан жаҳли чиқди.Ўзи кураш билан шуғулланадиган қиз эмасми,битта уриб рўпарасидаги  йигитчани пачоғини чиқариб қўйгиси келди.Энди Дилфузани қутқардим деб,бу ўрис йигит ўзидан кетиб оғзига келганини гапираверадими?Унинг кўзларида ғазаб чақнаганини кўриб,Денис кулимсиради.
–Хафа бўлма.Нимадир танла,овқатланиб олайлик.Мен эрталаб нонушта ҳам қилмаганман.
  –Ўзинг хоҳлаганинг овқатингни айтавер.Менга барибир,-деди тўнғиллаган овозда Дилфуза.
–Бўпти,унда иккитадан қийма кабоб айтаман,иссиққина чой ва салат ҳам.-Денис шундай деб жойидан турди.-Ҳозир келаман.
  Дилфуза унинг орқасидан қараб қолди.Беш-ўн дақиқа ўтмай дастурхонга икки хил салат,иссиқ чой,иссиқ нон ва пиёлалар келди.
  –Қани ол-чи,дастурхонга қара,-деди Денис.Ва ўзи нонни бўлаклади,салатларни Дилфузанинг ёнига суриб қўйди.
  Дилфуза сабзавотларга гўшт  бўлаклари ва майонез  қўшиб тайёрланган салатга қараб,бирдан қорни қаттиқ очганини ҳис қилди.
–Қандай салат танлашни билмадим.Кейин ўзимга ёқадиганларини олдим.Қани,ол.-Денис гўё юз йиллик танишлардай Дилфуза билан бемалол,ортиқча мулозаматсиз дастурхонга қайта таклиф қилди,санчқини қўйди.Ўзи чойни қайтариб,пиёлаларга қуйди.Худди шу пайт дастёр йигитча қип-қизил бўлиб пишган кабобларни ёнида пиёзи билан бирга олиб келиб берди.
(Давоми бор)
Моҳигул НАЗАРОВА
https://t.me/IJOD07/

— Бор, — дедим ўзимни қўлга олишга уриниб.
— Иккита олишга пулим етармикан? — сумкасини кавлашга тушди аёл. Бундан фойдаланиб, унга зимдан разм солдим. Эгнига ранги униққан кўйлак, ​​оёғига таги анча

​​ейилган шиппак “илиб” олган хотин менда “узоқ вилоятдан келган”, деган таассурот уйғотди.
Синглим, салгина арзон қилиб берсангиз, иккита оларканман...
Биз белгиланган нархда сотамиз.
Жуда керак эди-да... — аёлнинг қошлари кўтарилиб, бор ажин пешанасига жам бўлди.
— Кимингиз касал? — дедим дорини бир текис терилган қутилар орасидан қидира туриб.
Аёл индамади. Аммо юзига аллақандай изтироб, иккиланиш ва айбдорлик парда ташлагандек бўлди.
— Болангиз эмасми? — сўрадим ҳадик билан.
Аёлнинг овозидан олдин боши ликиллади ва эшитилар-эшитилмас “ҳа” деди.
Ичимдан бир нима “чирт” этиб узилди.
“Эй, Худо! Аёл боласининг касали охирги босқичда эканлигини билмайди шекилли. Илоҳим, билмасин! Боласига шифо бер! Фарзанд доғини, унинг азобини сира-сира билдирма!”
Дилимда илтижо билан унга иккита дори тутқаздим.
Биттасига етаркан, пулим... — ерга қаради аёл.
Майли, олаверинг. Қанча етмаяпти?
Иккита олишим учун ўн минг етмаяпти.
— Беринг. Фақат чекка дорининг асл нархини ёзаман. Етмаганини ўзим амалларман...
Ўзимча, икки кунлик тушликдан кечиб, дорининг пулига етмаган ўн мингни тўлаб юборишни режалаштирдим.
Аёл кетгач, сумкамдан ўн минг олиб, аёл берган пулга қўшдим.
Эртасига аёл яна келди:
— Кечаги доридан беринг.
Юрагим “шув” этиб пастга тушгандек бўлди.
Болангиз яхшими? — дедим қўрқа-писа.
Аёл бошини эгди. Сўнг “ҳа” дегандек бош силкиди.
Унга жуда раҳмим келди. Боласига ачиндим. Ҳозир қанчалар жони азобдалигини Худо билади.
“Тушликни уйдан олиб келаман. Эрим тушликка деб берган пулларни йиғиб, шу аёлга бераман. Ёки дорисининг пулига қўшаман...”
Ҳар куни аёлга беш минг ўтиб, дори сотар ва ёнимдан қўшиб, касса топширардим. Тўрт кундан сўнг аёл учта дори сўради. Юрагим увишди. Энди у ҳар куни учта дори сотиб ола бошлади.
“Наҳот, боласининг аҳволи шунчалар оғир?”
Мен ҳамон унга моддий кўмак берар, боласига шифо сўрардим.
— Хонамга беш минутга келиб кетолмайсанми? Бир ўртоғим телефонини сотяпти. Сен алмаштирмоқчи эдинг-ку! Кўр, ёқса оламиз, — деди бир куни турмуш ўртоғим тушлик вақтида.
Югуриб чиқдим. Борсам, ҳозиргина яхши гапирган эримнинг авзойи бузуқ, коридорда туриб бақиряпти:
— Неча марта айтдим, қўйманглар, деб! Одам ҳам шунақа безбет бўладими?
Ёнига бориб, бир четда тек турдим.
— Чиқинг! Нега турибсиз? — рўпарадаги хонага бош суқиб, деди эрим.
— Яна бир марта кўрсам, милиция чақираман! Сизни киритган одамни ишдан бўшатаман!
Хонадан елкасини қисганча, аёл киши чиқиб келди. Кўриб, ҳеч нимага тушунмай қолдим.
У ҳалиги — мендан дори сотиб оладиган аёл эди.
— Нега унга бақирасиз? — дедим ўзимни босолмай.
— Сен аралашма! Ҳар куни хонама-хона юриб дори сотади, у.
Арзон бўлса ҳам майли! Неча марта айтдим, огоҳлантирдим! Одамда инсоф бўлмаса қийин экан! Касалхонадаги оналар дорихонага боришга ҳам вақтини қизғанишади. Бу аёл бўлса, шундан фойдаланиб, пул ишлайди...
Мен ичимдан тошиб келаётган нафрат ва ғазабни кўзимга жойлаб, бор аламимни юрагимга кўмганча, қотиб қолдим...
Н. УСАНБОЕВА
https://t.me/IJOD07/

#Ҳикоялар
📝“Жабрдийда”.

Телефон жиринглади. Демак, тонг отди. Пайпаслаб, тинмай ўз тилида “уйғон” деётган аппаратни қидира бошладим. Уйқу деганлари мунча ширин бўлмаса, а? Кўзларимни зўрға очарканман, “уйғониш вақти”ни ўн беш дақиқа ортга сурдим. Кутилмаганда бугун биринчи иш куним эканлиги ёдимга тушди-ю, дик этиб ўрнимдан турдим.
Ҳар куни такрорланадиган нонушта тайёрлаш, дадамизни кузатиш, кийиниш ва кичкинтойларни кийинтириш саҳналарини кўнгилдагидек ижро этгач, қизимга тайинладим:
— Укангни етаклаб, тўғри бувингникига кир. Зинада ўйнаб қолиб кетма! Мен шу билан кечга яқин келаман.
Уларни қайнонамлар яшайдиган қўшни подъезднинг эшигигача кузатдим-у, зипиллаб ортимга қайтдим.
— Қийналмайсанми? Дориларнинг номи, қўлланилиши эсингдан чиқиб кетмаганми? — машинага ўтираётганимда сўради турмуш ўртоғим.
— Мабодо, топа олмай қолсам, сиз бор-ку! Қўнғироқ қиламан! — жилмайдим унга.
— Тинчлик йўқ экан-да, унда. Беморлар ёнида бўлсам, жавоб бера олмаслигим мумкин.
— Унда... бошқа курсдошларим бор-ку! — жиғига текким келди унинг.
— Юсуфга қил! Ҳар сонияда қилсанг ҳам, савол берсанг ҳам жавоб бериб туради. Иложи бўлса, дорихонга келиб ёрдамлашади ҳам, — қовоқ-тумшуғи осилиб, тўнғиллади эрим.
Мен эса завқланганча, машина ичидан ён кўзгуга қараб чеҳрамни кўздан кечирган бўлдим.
— Чиройлисиз! Бекор жойладим, ўзи... — йўлдан кўз узмаган ҳолда пичинг ва гина қила бошлади у. — Яхшигина ўтиргандингиз, уйга ярашиб!
— Шунча йил ўқидим, ўлиб. Болаларингизни катта қилдим. Мен ҳам энди ишлаб кўрай-чи? Ишхонангизнинг ёнида бўлса...
Турмуш ўртоғим пойтахтдаги энг катта, бутун республикадан беморлар ташриф буюрувчи, қайнонамнинг гапи билан айтганда “қулоққа ёмон эшитиладиган” шифохоналардан бирида ишларди. “Ишлайман, ишлайман”, дея унинг “икки қулоғини юлиб қўлига берганимдан” кейин шу касалхона дарвозаси ёнида жойлашган дорихонада бўш ўрин борлигини айтди.
Мана, бугун биринчи иш куним. Тавба, шунча таҳсил олибман, беш йил бола катта қилибман ва йигирма тўққиз ёшимда энди ўз соҳамда иш бошлабман-а!
— Дунёда энг кеч иш бошлаган мен бўлсам керак, — дедим хурсандлигимни яшириш учун.
— Кечки пайт ўзинг уйга келаверасан. Мени кутсанг, кечки овқатсиз қоламиз. Иш вақтинг саккиздан бешгача. Кейин бошқа ходим келади, ўрин алмашасизлар.
— Бу гапингизни бугуннинг ҳисобидан бир, ишга кирганим маълум бўлганидан буён эса нақ ўн мартача эшитдим, шекилли. Ёдлаб олдим. Хавотир олманг, ўзим қайтаман.
Хуллас, биз — эр-хотин шу билан дарвоза ёнида айрилдик. У ичкарига кириб кетди, мен дорихонага қадам босдим. Очиғи, илк иш куним кўнгилдагидек бўлмади. Тўғри, дориларни, қўлланилиши ва ўриндошларини унутмаган эканман. Аммо, қайси хонанинг қаерида турганини билолмай роса хуноб бўлдим.
— Антибиотиклар биринчи шкаф, учинчи қаторда. Шприцларнинг ҳаммаси касса ёнидаги катта ғилофларга жойланган. Дармондорилар ойнаванд пештоқнинг ўзига терилган, охирги қаторда. Сургилар пештоқнинг ўнг томонидаги юза қисмга қўйилган, — шукрки, ёнимдаги қиз тинимсиз эслатиб туради. — Аллергик хапдорилар мана, ёнгинангизда. Анув бурчакда энг қиммат дорилар туради. Уларни кўпроқ шифохонада ётган беморларнинг яқинлари сўраб чиқишади.
Унинг охирги гаплари юрагимга титроқ олиб кирди.
“Ишқилиб, шу дориларга ҳеч кимни муҳтож қилма!” ўзимча ғудрандим ичимда.
Кечгача неча бор довдирадим, қанча гарангсидим ўзимга ҳам аён эмас. Лекин “Янгимисиз, дейман?” деган гапни тўрт марта эшитганим аниқ.
— Яхши ишладингми? Телефон ҳам қилмадинг? — сўради кечки овқат олдидан хўжайиним.
— Вақт бўлмади! Бу дунёда ҳамма касалу, дорига муҳтож, деган хаёлга бордим.
— Шифохонанинг ёнида-да, шунга харидор кўп бўлади.
Эртасига дориларнинг жойини ўзимча кўз олдимдан ўтказдим-да, табассум билан иш бошлашга киришдим.
— Синглим, мана бу дори шу ерда бор эмиш... — деди бир аёл келиб.
Дорининг қутисига қараб, юрагим орқага тортди. Бу — шу ерда даволанадиган хасталарга касалликнинг охирги босқичида бериладиган, қиммат ва камёб дори.

#Драбллар
ОҚИБАТ.

Шаҳарнинг энг малакали уқаловчи ҳамширасига илтимос тушди:
Етти ёшга тўлган бўлса-да, ҳалиям юролмаётган болакайда уқалаш муолажасини бажариши керак эди.

Маълум бўлишича, ота-она болани тинимсиз даволатган, бундай муолажаларни жуда кўп қўллашган ва афсуски, натижаси бўлмаган экан.

Ҳамшира коғозда ёзилган манзилга келди ва у ерда бири жуда вайрона, бири эса кошона икки уйга кўзи тушди. Аёл ўйланиб туриб, вайронага айлаёзган уй эшигини тақиллатди.

Эшикни мункайиб қолган кўримсизгина кампир очди. Ҳамшира ундан фалончи аканинг хонадони қайсилигини сўради.

Кампир эса саройдек уйни кўрсатиб, у ўз ўғлининг уйи эканлигини айтди...

Ҳамшира ҳаммасини тушундию, ортига қайтиб кетди.

Соҳиба Муллаева.
https://t.me/IJOD07/