Kimki koʻngilni qattiq soʻz bilan jarohatlar ekan, unga achchiq til zaharli nayzadek sanchiladi. Koʻngilda til nayzasining jarohati bitmas; u jarohatga hech narsa malhamlik qilmas.
Agar bir koʻngilda til nayzasining jarohati bordir, faqat yaxshi soʻz va shirin til unga malham va rohatdir. Muloyim soʻz — vahshiylarni ulfatga aylantiradi; sehrgar — ohang bilan afsun oʻqib, ilonni inidan chiqaradi.
Tilga ixtiyorsiz — elga e’tiborsiz. Koʻp, bemaza soʻzlaydigan ezma — kechalari tong otguncha tinmay huradigan itga oʻxshaydi. Tili yomon odam — xalq koʻnglini jarohatlaydi, oʻz boshiga ham ofat yetkazadi. Nodonning vahshiylarcha baqirmogʻi — eshakning bemahal hangramogʻi. Xushsuxan odam yumshoqlik bilan doʻstona soʻz aytadi; koʻngilga tushishi mumkin boʻlgan yuz gʻam — uning soʻzi bilan daf boʻladi.
Soʻzda har qanday yaxshilikning imkoni bor, shuning uchun ham aytadilarki; “nafasning joni bor...”. Oʻzi xunuk, gapi bema'ni, ovozi yoqimsiz odam qurbaqaga oʻxshaydi. Baxt bagʻishlovchi toza ruh manbayi ham til; yomonliklar keltiruvchi nahs yulduzining chiqar joyi ham til. Tilini tiyolgan odam — donishmand oqil; soʻzga erk bergan odam — beandisha va pastkash. Til shirin va yoqimli boʻlsa yaxshi; til bilan dil bir boʻlsa yana yaxshi. Til bilan dil — insondagi eng yaxshi a'zolardir. Boʻstonda — gulsafsar, gulgʻuncha va rayhonlar eng yoqimli gullardir.
Odam — tili bilan boshqa hayvonlardan imtiyozlidir. Uning tili orqali boshqa odamlardan afzalligi bilinadi. Til — shuncha sharafi bilan nutqning qurolidir. Agar nutq noma’qul boʻlib chiqsa — tilning ofatidir.
“Mahbub ul-qulub”dan
Agar bir koʻngilda til nayzasining jarohati bordir, faqat yaxshi soʻz va shirin til unga malham va rohatdir. Muloyim soʻz — vahshiylarni ulfatga aylantiradi; sehrgar — ohang bilan afsun oʻqib, ilonni inidan chiqaradi.
Tilga ixtiyorsiz — elga e’tiborsiz. Koʻp, bemaza soʻzlaydigan ezma — kechalari tong otguncha tinmay huradigan itga oʻxshaydi. Tili yomon odam — xalq koʻnglini jarohatlaydi, oʻz boshiga ham ofat yetkazadi. Nodonning vahshiylarcha baqirmogʻi — eshakning bemahal hangramogʻi. Xushsuxan odam yumshoqlik bilan doʻstona soʻz aytadi; koʻngilga tushishi mumkin boʻlgan yuz gʻam — uning soʻzi bilan daf boʻladi.
Soʻzda har qanday yaxshilikning imkoni bor, shuning uchun ham aytadilarki; “nafasning joni bor...”. Oʻzi xunuk, gapi bema'ni, ovozi yoqimsiz odam qurbaqaga oʻxshaydi. Baxt bagʻishlovchi toza ruh manbayi ham til; yomonliklar keltiruvchi nahs yulduzining chiqar joyi ham til. Tilini tiyolgan odam — donishmand oqil; soʻzga erk bergan odam — beandisha va pastkash. Til shirin va yoqimli boʻlsa yaxshi; til bilan dil bir boʻlsa yana yaxshi. Til bilan dil — insondagi eng yaxshi a'zolardir. Boʻstonda — gulsafsar, gulgʻuncha va rayhonlar eng yoqimli gullardir.
Odam — tili bilan boshqa hayvonlardan imtiyozlidir. Uning tili orqali boshqa odamlardan afzalligi bilinadi. Til — shuncha sharafi bilan nutqning qurolidir. Agar nutq noma’qul boʻlib chiqsa — tilning ofatidir.
“Mahbub ul-qulub”dan