#MULOHAZA
Masjidda bir badavlat kishi bilan bir darvesh namozda yonma-yon turib qolishdi. Bir-biriga yaqin turgani uchun nimani o‘qib, qanday duo qilishayotganini eshitishardi. Namozdan keyin darvesh qo‘llarini ochib:
— Ya, Robbim! Qornim ochdi, meni falon ovqat va falon shirinlik bilan rizqlantir,- deya duo qildi.
Darveshning duosini eshitgan badavlat odam ichida g‘ijinib qo‘ydi: “Menga eshittirish uchun ovozini chiqarib duo qilyapti. Bunday qilgandan ko‘ra, o‘zimga to‘g‘ri kelib pul so‘rasa berardim. Endi unga bir chaqa ham bermayman!”
Badavlat odam shularni o‘ylab o‘tirganida, darvesh masjidning bir burchagiga o‘tirib uyquga toldi. Birozdan keyin masjidga qo‘lida bir patnis ko‘targan erkak kirib keldi. Uxlab yotgan darveshning yoniga borib, uni uyg‘otdi va qo‘lidagi patnisni unga tutqazdi.
Darvesh patnis ustini ochdi. Badavlat kishi bu hodisani kuzatib turardi. Patnisda darvesh biroz avval duosida so‘ragan yeguliklar bor edi. Darvesh qornini to‘ydirib, patnisning ustini yopdi va egasiga qaytib tutqazdi. Bu ishdan hayratlangan badavlat odam qiziqib yegukliklarni olib kelgan kishiga yaqinlashdi:
— Sen kimsan, og‘ayni?
— Men hammollik qilib oilamni boqaman,- dedi patnis ko‘targan kishi.
— Bu odamni taniysanmi?
— Yo‘q…
— Bu ovqatlarni kim yubordi?
— Hech kim yubormadi, men olib bordim.
— Unda, tanimasang nega olib kelding?
— Xullas, men faqir bir odamman. Hammollik qilib turmushimni o‘tkazaman. Bir boy odamning yukini tashigandim, u ko‘proq pul berdi. Biroz ko‘proq pul topganim uchun imkoni borida xotini mva bolalarimning yegisi kelgan mahsulotlarni uyga olib keldim. Xotinim ovqatlarni tayyorlar ekan, men uxlab qolibman. Tushimda Rasululloh sollallohu alayhi vassallamni ko‘rdim. Menga shunday marhamat qildilar:
"Shu masjidda bir valiy bor. U mana shu yeguliklarnir yegisi keldi. Uyingdagi taomlarni unga olib borgin, yeganicha yesin. Qolganini sizlar yeysiz. Alloh jalla jallahu sizlarga barakot beradi. Bu ishing evaziga sening jannatga kirishingga men kafil bo‘laman.”
Uyqudan uyg‘ongan zahotimoq patnisni bu yerga olib keldim. Qolganiga o‘zingiz guvoh bo‘ldingiz.
Badavlat odam bu holatdan hayratlanib, hammolga o‘tindi:
— Bu yeguliklar uchun qancha pul sarflading?
Hammol sarflagan pulining miqdorini aytdi.
— Senga xarajatlaringdan o‘n hissa ortiq pul bersam, menga topgan savobingning bir qismini berasanmi?
— Bo‘lmaydi.
— Yigirma hissasini beraymi?
— Bo‘lmaydi
— Ellik hissa… yo‘q, yo‘q, yuz baravar bersam-chi?
— Behudaga ovvora bo‘lma! Nima bersang ham bermayman. Bu ishim evaziga Rasululloh sollallohu alayhivassallam jannatga kirishimga kafil bo‘ldilar. Butun dunyoni bersang ham, savobimni bermayman! Agar bu savobga sening nasibang bo‘lganida edi, bu ish senga qismat qilinardi. Qara, yonma-yon namoz o‘qibsizlaru lekin sizning boyligingizga savob nasib etmabdi…
https://t.me/Dildora_nur