Bugun shu domiklardan birini bir o’zimga bir kechaga band qildim.

Aqlga qalb yetishib olishi uchun,
Qalbga ruhiyat yetishib olish uchun.
Katta bo’lganimiz sari maqsadimizga va ish faoliyatimizga qarab ko’p vaziyatlar va insonlar bilan munosabat qilishimiz kerak bo’ladi.
Bu esa o’zimizga e’tiborni kamaytirib yokida yo’qotib qo’yadi.
Natijada qalb va ruhiyat o’kiradi.
Ko’ngil torayadi.
Har narsa yetarli bo’lsada yurak siqiladi.
Butun vujud hotirjamlik istaydi.
Tinchlik istaydi.

Shunday vaziyatlarda o’zing bilan o’zing uzoqlarga ketgin keladi.

Uzoqlarga ma’lum muddatga kelish o’zing bilan o’zing kelishib olishga, o’zinga qilgan hiyonatlaringni kechirishga, va o’zinga boshqattdan imkon berishinga yordam beradi.
Bu o’tkinchi dunyoda borar manzilini bilmasdan yugurish azob, yokida manziling aniq bo’lib yugurmaslik ham azob…

Kanalga o’z fikrlarimni yozmaganimga ancha bo’lgan edi.
Bugun negadir shunchaki yozgim keldi.

Barchamizni qiladigan ishlarimiz juda ko’p, ulgurishimiz nasb qilsin!