-Huzuringga boryapman, Allohim! Meni qabul qil. Senga, buyukligingga ishonaman, iymon
keltirdim. Sen meni yaratding va yana senga qaytyapman.
Bir necha marotaba “onam kelsin, onam kelsin’, deb takrorladi.
-Kim kelsin?dedim -So‘rashyapti, -dedi. Seni olib ketishga onang kelsinmi, boshqa birovmi? Deya Men onam
kelishini xohlayapman. Onam keladi…Bir daqiqa jim qoldi. Kelayotgan tovushga butun
diqqatini qaratgan edi. Va shu asnoda uning yuziga urilayotgan nur bizning ham ko‘zimizni
qamashtira boshladi. Biz hayrat ichida Amina xonim bilan bir-brimizga qarardik. Aysel
Xonim shu asno baland ovoz bilan hayajonlanib:”Allohu Akbar, Allohu Akbar, La ilaha
illalloh…” deya takbir keltirdi va ortidan shahodat keltira boshladi. Biz bu hodisa
qarshisida lol qolgandik. Men karaxt bo‘lib qolgandim. O‘lim oldidagi bu ishlar iymonimni
mustahkam qilardi. Soat uchgacha boshida Qur’on o‘qidik. Aysel ham
o‘qiyotganlarimizni takrorlashga harakat qilardi. Men Yosin surasini o‘qirdim. Amina xonim
esa Ayselning tepasida parvona edi.