🌺ГЎЗАЛ ФАРИШТАЛАР🌺

📝Ўзига ҳукм ўқиган келин...

Ёзнинг жазирама кунлари. Cоат миллари тобора югургилаётгани, вақт эса алламаҳал бўлганига қарамай, Улуғбекдан ҳамон дарак йўқ эди. Маржона қизларини ухлатиб, барча юмушларни тугатди ҳамки, дарвоза очилиб, остонада Улуғбек кўринди.
— Ассалому алайкум! Бунча ҳаялладингиз? — эрига пешвоз чиқди Маржона.
— Роса чарчадим. Бугун чойхонам бор эди, болалар қўйишмади, — деди Улуғбек костюмини хотинининг қўлига тутқазаркан. — Ойим қани?
— Ухлаб қолди ойим.
Эр-хотин у ёқ-бу ёқдан бирпас гаплашган бўлишса-да, аммо чарчоқ, барибир, ўз кучини кўрсатиб, Улуғбекнинг кўзлари юмилди. Тун ярмида Улуғбек қўрқинчли туш таъсириданми ёки алаҳсирадими, хуллас, бақирганча уйғониб кетди.
— Маржона, сув олиб кел! — деди Улуғбек кўксига туф-туфлаб қўйгандан сўнг.
Бироқ хотинидан жавоб бўлмади.
— Маржона, турақол, сенга айтяпман!
Тағин жавоб бўлмагач, ёнбошига эгилиб, кўрпани кўтарди. Аммо Маржона ўрнида йўқ эди. Улуғбек уни ошхонага чиққандир, деб хаёл қилди ва бошқаларни уйғотиб юбормаслик учун ўзи ошхона томонга ўтди. Бироқ ошхонада ҳам хотини йўқ эди. Сўнг у болаларнинг хонасига борди. Йўқ, болалари пишиллаганча ухлаб ётишарди. Дастлаб Улуғбек ҳайрон бўлди. Кейин ҳаммаёқни айланиб чиқиб ҳам хотинини тополмагач, кўнглини ваҳима, хавотир, ғулғула эгаллади.
Ахийри онасининг хонасини тақиллатишдан бошқа чораси қолмади.
— Ойи… ойи…
— Ҳа, болам! Нима гап? Тинчликми?! — хавотир аралаш сўради ичкаридан бошига рўмолини илиб чиқаётган онаси хавотирланиб. — Ўтакамни ёрай дединг-ку, ваҳиманг қурсин!
— Маржона йўқ!
— Нега йўқ бўлади? Ҳаммаёқни қарадингми?
— Қарадим. Йўқ, ойи, йўқ-да…
— Вой ўлмасам! — дея шўрлик онанинг ҳам ҳайрати ваҳима билан қоришди. — Қаерда бўлиши мумкин? Шошмасдан ҳаммаёқни қара. Хаёл ёки чарчоқ билан бирор ёқда ухлаб қолгандир.
Шу пайт оғилхонадан сигирларнинг мўрагани эшитилди-ю, Улуғбек онасига ўгирилди.
— Балки, молхонададир. Сигирларни соғишга ўтдимикин?
— Соат уч бўлди. Маржона сигирларни бешларда соғарди.
Улуғбек онасининг изоҳига ҳам қарамай, оғилхонага қараб юрди.
Улуғбекнинг бақиришидан Мастона ая чўчиб тушди ва оёғини қўлга олганча оғилхонага югурди. Эшикка суяниб қолган ўғлининг елкаси оша келинини кўрди-ю, турган жойида ҳайкалдек қотди.
Марҳумани пешинга чиқаришди. Жанозага йиғилган тумонат одамнинг бари ёқасини ушлаган, ҳамма ҳайрон эди. Тўғри-да, ўзини энг бахтли инсонлардан санайдиган аёл ўз жонига қасд қилиб ўтирса, ким ҳам ажабланмасин?
Маржонанинг онаси Нафиса аянинг йиғиси оламни ларзага келтирди.
— Болам, жоним болам! Гулдай қизларингни, ота-онангни кимга ташлаб кетдинг, жоним болам?!
Маржонани олиб чиқиб кетишаётганида Нафиса ая жудоликни кўтаролмай ҳушидан кетиб йиқилди. Уни тезда шифохонага олиб кетишди.
Маржонани тупроққа қўйиб, расм-русумлар адо этилгач, йиғилганлар қабристонни бирин-кетин тарк эта бошлади. Фақат Улуғбеккина кетишни хаёлига ҳам келтирмас, ерга мук тушганча хотинининг қабрига термилиб, унсиз йиғларди. Хаёлида «Нега? Нима учун?!» деган саволлар ғужғон ўйнар, аммо жавоб йўқ эди. Оғайнилари уни зўрға уйига олиб келишди.
— Ўғлим, бир пиёла чой ичиб оласанми? — остонада туриб ҳайиққанча сўради онаси.
— Ойи, нега бундай бўлди, нимага?! — йиғламсиради Улуғбек ичкарида хотинининг суратига тикилиб ўтирганча.
Шундоғам юраги тилка-пора она ўғлининг саволига жавоб беролмай, рўмолининг учига кўз ёшларини артганча ортига қайтди. Ўша оқшом Улуғбекнинг кўзига уйқу келмади. Аччиқ кўз ёшлар-у, аламли дарди билан тонгни қарши олди.
Эртасига тағин одамлар йиғилди. Улуғбек эшик олдида турганча келиб-кетганларни қарши олаётган бўлса-да, аммо хаёли олисларда, миқ этган товуши ҳам чиқмасди. Шу тоб Маржонанинг укаси Азиз поччасининг олдига келди.
— Ойим яхшими? — деб сўради Улуғбек қайнукасидан.
— Ҳозир бироз яхши. Юраги кўтаролмаган экан. Жонлантириш бўлимида ётибди.
— Аллоҳ шифо берсин!
— Почча, нимага бундай бўлди-а? Бирон нарса денг, нима деб ўйлайсиз? Ҳар қалай, опам ҳаётидан мамнун эди. Оилаларингиз ҳавас қилгудек эди, почча!

Давоми бор

👉@farishtalar_14|#ҳикоя

➖1➖

​​📝Воқеълик асосида ёзилган ҳикоямиз қаҳрамони айрим сабабларга кўра иккинчи аёлга уйланишига тўғри келди.

Турмушга чиқишга рози бўлган аёл билан учрашадиган манзилни ўртадаги опа орқали келишиб олди. Айтилган вақтда ўша манзилга борди. Аёл эскироқ жигулида келган йигитнинг машинасига лабини буриброқ ўтирди. Қисқагина салом-аликдан сўнг келин гапга чаққонгина экан, тилларидан "бол" томизиб: Сизми... уйланадиган йигит? деди мийиғида кулиб.
- Ҳа, насиб қилса деди йигит бўшашиб.
- Қайси аҳволингизга уйланасиз? Шу туришингизга сизга биров тегадими? Ўзингизга ҳеч четдан қараганмисиз? Ҳафа бўлмангу, сиз бу туришингизда уйланолмайсиз! Йигит индамасдан гапини анча тинглади. Келиннинг гапи поёнига етди шекилли, машинадан тушмоқчи бўлиб эшикни очди.
- Синглим, мен сизни тушундим. Истасангиз сизга муносиб бир танишим бор. Ҳоҳласангиз учраштирай? Майли, бир ўйлаб кўрарман деди аёл.
- Эртага ҳудди шу вақтда шу ерга келинг. Ўйланиб ўтирманг дедию, ҳайрлашиш ҳам насия бўлиб, кетди...
Яхши орзу-умидлар билан ҳикоямиз
қаҳрамонларидан бири бўлмиш келин келишилган манзилга келганда олдига Прадо тўхтади. Ҳушбичим кийинган, ўзига анчайин оро берган йигит рулда ўлтирарди. Қиз орзусидаги имкониятни қўлдан чиқармаслик илинжида дарров
машинага ўлтириб ҳушмуомалалик билан салом берди.
- Мени танидингми?
Аёл адои-тамом бўлди. Ҳаёлидан кечаги воқеалар ўта бошлади. Дилидаги аттангни тилига, чиқариб юборишига сал қолди. Сен мени синовимдан ўтолмадинг.
Билгинки, ҳар бир ярақлаган нарса олтин бўлавермагани каби, қора кўринган нарса ҳам кўмир бўлавермайди. Ҳотирангдан
чиқмасин, сен кеча кўрган ҳолат
мўъминнинг бу дунёдаги ташқи кўриниши бўлса, бугунги кўриб турганинг охиратдаги асл кўринишидир! Мен самимий,
борликкаю-йўқликка бирдай қарайдиган, борлигида шукр, йўқлигида сабр билан ёнимда бўла оладиган аёлга уйланмоқчиман. Сенга дарс бўлсин! Сен мени тенгим эмассан. Сенга гапим тугади.
Энди машинадан туш! деди...

🚀Яқинларингизга юбориб қўйинг. 💞💞💞💞💞


     🌺ГЎЗАЛ  ФАРИШТАЛАР🌺
          каналимизга уланинг
         👇
        @farishtalar_14|#ҳикоя

Қисмат давоми
👇👇👇👇👇

— Қӯшнини келинини қаранг! хали тӯйлари бӯлганига хеч қанча бӯлмай аллақачон иккита болали бӯлди! Ҳа энди бировга эрта бировга кеч дегандек— майли агар шунчалар шошилаётган бӯлсанг ана жавонда пул!—керагича олгинда, бориб даволан!
—Нозима эрини бундай дейишини кутмаганди ,аксинча ҳа албатта бирга борамиз, мен сени дилингни оғритмаслик учун сенга шу гапни айтолмаётгандим,—дейишини кутганди.
Демак хамма айб Нозимани ӯзида эканда, нахотки Ботирни ёши ӯттиздан ошияпти— ю,уни фарзанди хамон йӯқлиги қизиқтирмаса,бунчалар у  бефарқ булмаса?
—Эрини беписандларча  жавобидан Нозимани кӯзлари беихтиёр ёшланиб  ,кӯз ёши аралаш— мен ойимларникига бориб келсам майлими? ,деди пичирлаб.
— Албатта бор!
—Ӯзим олиб бориб келардим— у,курияпсанку иш кӯп, хатто туйиб ухлаб дам олишгаям вақт йуқ!— сен бор!— агар хохласанг майли бир икки кун ойингларникида қолишинг мумкин!— биламан зериккансан уйда ӯтириб!
Ботир Нозимани эркалаб бурнидан чимчиб қӯйди— йиғлоқи яна  ойингларникига бориб йиғлаб ӯтирмагин тушунарлими?— хали хаммаси яхши бӯлади!
Бӯпти мен ишга кеч қолдим яхши бориб келгин!
—Ботир Нозима билан хайрлашиб  шошиб чикиб кетди.

—Нозима эрини ишга кузатгач анчагача ӯзига келолмай ӯкириб, ӯкириб  йиғлади .
—Нароғдан бероқ тез тез ишларини қилдида бир икки кунга рухсат беришдику дея, онасиникига кетди.
— Нозима онасиникига кириб келганда  Холида ая невараси билан ховлини тӯрида айланиб юрганди Нозимани  кириб келганиниям сезмади шекилли дарвозани тарақлаб очилиб ёпилганигаям эътибор бермади.
— Ойи!
—Холида ая овоз келган томонга бурилиб қарадида, қизини куриб хурсанд бӯлиб кетди.— Вой ойинг ӯргилсин— кел она қизим! Холида ая қизи томон ошиқди Нозима эса югуриб бориб ӯзини онасини қучоғига отди.
Она бола анчагина кӯришишмаган экан узоқ бир бирларини кӯйиб юбормай кучоклашиб туришди.
—Нозима онасини тер хиди анқиб турган юзларидан қайта қайта ӯпиб худди ёш боладек онасини қӯйиб юборгиси келмасди .
— Ким билан келдинг? Куёвим яхшими?— Яхши ойижон яхши хаммалари — куёвингиз ишдалар кайнонам икки ойдан буён қизлариникида невара қараяптилар. — куёвингиз зерикдинг бориб дам олиб ойингни кӯриб  келгин, деб икки уч кунга рухсат беришди.
— Ҳа барака топсин куёвим, — ӯзим борай десам хамма ишда жиянларингга қарайдиган одам йӯқ!— нима қилай соғиниб ӯтиргандимда!
—Қани кел ӯтирчи! Холида ая қизини сӯрига таклиф килди ёки уйга кирамизми?
—Йӯқ шу ер яхши!— Нозима сӯрига чиқиб жойлашиб ӯтириб олди Холида ая қизини узоқдан узоқ дуо қилиб юзига фотиҳа тортди.

— Куни билан чарақлаб турган офтоб  бирпастда сӯнди—ю, осмонни қора булут қоплади. —Тур уйга кирайлик қизим! —хавони авзойи бузиқ яна ёмґир қуймасин!
— Ойижон бир паст шу ерда ӯтирайлик! нимагадир хеч уйга киргим келмаяпти!
— Нозима негадир бугун бошқачароқ ишқилиб тинчликмикан? ё эри билан уришиб нетиб қолдимикан?— Холида ая кӯнглига келган гапдан ӯзи чӯчиб кетди ва қизини зимдан кузатди
— Йӯқ Ботиржон унақа хотинини хафа қиладиганлардан эмас!— қизини турмуш қурганига уч йил бӯлди, бирор марта булсаям у ё эри ё қайнонасидан шикоят қилгани йӯқ, агар худо шугинагаям кӯп қатори биттагина тирноқ берганда эди хозир ундан бахтли аёл бӯлмасди.
Холида ая ӯзига ӯзи далда бергани билан барибир кунгли қурґур хеч тинчимасди.
—Йӯқ негадир бугун Нозимани кайфияти йуқ  ,хар гал келибоқ ӯзини бирор ишга уриб онасини оґирини енгил қиларди. Бир паст ӯтир деганигаям кӯнмай ,ӯзи йӯқ ердан иш топиб, шуни тугатмагунча тинчимасди, бугун эса на гапиргиси келади,на ӯтирган ӯрнидан тургиси.
— Холида ая қизидан сӯрай деса  ,Нозимани дилини ранжитиб қӯйишдан чӯчийди сӯрамаса ӯзини кӯнгли  нотинч!
—Нози тинчликми кизим негадир кузимга хафадек куринияпсан ё менга шундай туюляптими?
Тинчлик ойижон?
—Нозима секин юзини буриб ёшланган кузларини ойисидан яширган бӯлди.
— Менга қара! сен қиз мендан бирор гапни яшираётган бӯлма таґин!
—Йӯқ ойижон сиздан ниманиям яширардим!— фақат бугун Ботир акага бирга дӯхтирга борайлик десам,— мен соппа соғман  ӯзинг бориб даволанавер дейишди шунга,— Нозима энди чинаккамига йиғлаб юборди.

Давоми бор...


 👉@farishtalar_14|#ҳикоя

➖2➖