MANNA

“Фисиҳ — Нажот Байрами”

Чиқиш 12:13 —
“Эшикларингизнинг кесакисига суртилган қон​ яшаётган уйларингизни белгилайди.​ Қонни кўриб,​ сизларни четлаб ўтаман.​ Мен Мисрни жазолаганимда,​ ўлат офатидан сизлар омон қоласизлар.”

1 Коринфликларга 5:7 —
“...Масиҳ Ўз жонини фидо қилиб,​ бизнинг Фисиҳ қурбонлигимиз бўлди!"

I. Фисиҳ – Худонинг Қутқарув Режаси

Эски Аҳдда, Фисиҳ байрами Яҳудий халқининг қулликдан озод бўлган кечасини эслайди. Мисрдаги сўнгги бало — биринчи фарзандларнинг ҳалок бўлиши —дан, фақат эшик ёқаларига қурбонлик қўйнинг қони суртилган уйлар сақланиб қолди.

Бу Худонинг халқини ҳимоя қилганини, уларни қутқаришга қарор қилганини кўрсатади. Қон — ҳаёт ва қурбонлик рамзи сифатида — нажотнинг белгиси эди.

Бу бизга нимани ўргатади?
Худо гуноҳга қарши чиқади, лекин шу билан бирга у меҳрибон ва нажоткордир. У нажот йўлини тақдим қилади.

II. Масиҳ – Янги Аҳддаги Фисиҳ Қўйи
Янги Аҳдда Исо Масиҳ — бизнинг Фисиҳ Қўйимиз сифатида тасвирланган. У гуноҳсиз, пок ва беайб қурбонлик сифатида инсоният учун ўлди.

Унинг қони Мисрдаги қурбонлик қўйларининг қони каби, энди руҳий нажот келтиради. Исо Масиҳнинг қурбонлиги орқали ҳар бир инсон гуноҳдан кечирилиш, янги ҳаёт ва абадий нажот топиши мумкин.

Юҳанно 1:29 — “Ана, Худонинг Қўзиси!​ У дунёни гуноҳдан поклайди!”

III. Фисиҳ – Шахсий Чақириқ
Фисиҳ байрами фақат тарихий воқеа эмас. Бу байрам ҳар бир инсонни шахсан фикрлашга чақирувчи байрамдир.

Худо биздан диний расмиятни эмас, имон билан қабул қилинган нажотни истайди.

IV. Натижа — Шукроналик ва Янги Ҳаёт
Агар биз Масиҳнинг қурбонлигини қабул қилган бўлсак, бу шукроналикка, муқаддас ҳаётга ва Худога садоқат билан яшашга ундайди. Фисиҳ байрами фақат кечаги нажотни ёдга олиш эмас — бу ҳар куни Масиҳдаги янги ҳаётни нишонлашдир.

📌 Хулоса:
Фисиҳ — Худонинг муҳаббати, адолати ва нажоти бир вақтда намоён бўлган байрамдир.

Эски Аҳдда бу қутқарилиш кечаси эди, Янги Аҳдда эса — абадий ҳаёт эшиги очилган кундир.

Исо Масиҳ орқали нажот сизнинг ҳам эшигингизни тақиллатмоқда. Унга эшик очинг.

СЎЗЛАРИНГИЗГА НИСБАТАН ЭЪТИБОРСИЗ БЎЛМАНГ

Исо Ўз таълимотида сўзларнинг аҳамиятини бир неча бор таъкидлаган. Матто 12:35-36 да У шундай дейди: “...сизлар айтадиган ҳар бир бемаъни сўзингиз учун қиёмат кунида ҳисоб берасизлар”. Бу жиддий огоҳлантиришдир.

Эътибор беринг, Исо инсонлар айтган баъзи бемаъни сўзлари учун эмас, ҳар бир бемаъни сўзлари учун жавоб беришини айтди. Фойдасиз сўзлар – бу маъносиз, самарасиз сўзлардир; бу эҳтиёткорликсиз айтилган ҳазиллар ва бўлмағур гаплар; қўпол тил ҳамдир. Эфесликлар 4:29 да У шундай дейди: “Оғзингиздан ҳеч қандай ярамас сўз чиқмасин. Лекин тингловчиларнинг эҳтиёжига кўра, керакли гапларни айтиб, уларга далда беринг, шунда сўзларингиз уларга фойда келтиради”.

Сизнинг сўзларингиз нафақат раҳм-шафқатга бой, балки насиҳатгўй, шунингдек, имонга тўла бўлиши керак. Сўзларда материя мужассам; улар ёки яратади ёки бузади. Ўлим ва ҳаёт тилнинг ҳукмидадир (Ҳикматлар 18:21).

Сўзларга нисбатан эътиборсизлик қилманг.

Сўзларингиз сизни ташкил этади; улар сизнинг ҳаётингиздир.

Марк 11:23 да шундай дейилади: “Худога ишончингиз бўлсин. Сизларга чинини айтайин: агар кимки бу тоққа: “Қўпорилиб денгизга отил”, деса–ю, ўз қалбида шубҳаланмай, айтгани бажо келишига қаттиқ ишонса, айтгани бўлади”. Матто 12:37 да Исо шундай дейди: “Сизлар ўз сўзларингиз асосида ё оқланасизлар, ёки айбланасизлар.” Ҳатто нажот ҳам сўзлар билан фаоллашади. Римликлар 10:9-10 да шундай дейилади: “Агар ўз оғзингиз билан Исони Раббим деб эътироф этиб, Худо Уни ўликдан тирилтирганига чин юракдан ишонсангиз, нажот топасиз. Чунки инсон қалбидан ишониб оқланади ва оғзи билан эътироф этиб нажот топади.” Сўзларга нисбатан эътиборли бўлинг.

ИБОДАТ
Қадрли Ота, ўзгаришларни келтириб чиқариш, ижобий ўзгаришларни, шифо ва фаровонликни вужудга келтириш учун сўзларимга илоҳий куч ато тганинг учун Сендан миннатдорман. Юрагим тўлиб-тошгани учун ҳаёт, куч, дадилликни сўзлайман. Шу тариқа қўрқув, заифлик ва омадсизликни кесиб ташлайман. Ўз дунёимга сўзларим орқали марҳаматлар билан таъсир ўтказаман. Исо Масиҳ Номи билан. Омин.

@uzManna

Аммо бу тамойилни Унинг барча яратганларида қандай кечаётганлигини биз кузатишимиз мумкин.

Кимдир узум бошларини эзгани учун ҳам биз узум шарбатини ичамиз. Кимдир буғдойни унга айлантиргани туфайлигина, бизнинг ҳар доим егулик нонимиз бор. Худо бизнинг эгоцентрик иродамизни буккани учунгина, биз тўлақонли ҳаётдан мамнун бўламиз.

Чарльз Стенли
"Эзгулик учун азоб чекиш" китобидан

ЯНГИ ҲАЁТ БОШЛАНИШИ УЧУН НИМАДИР ҚУРБОН БЎЛИШИ КЕРАК

Муқаддас Китобнинг тор-мор бўлишга бағишлаган муҳим парчаларидан бири - бу Юҳанно баён этган Муқаддас Хушхабардир (12:24-25). Исо шогирдларини Ўзининг хочга тортилишига ва юксалишига тайёрлар экан, уларга шундай дейди: “Сизларга ростини айтай: агар буғдойнинг дони ерга тушиб ўлмаса, у бир донлигигача қолади. Агарда ўлса, кўп ҳосил беради” (12:24).

Сиз донни қўлингизда қанча узоқ тутиб турсангиз ҳам, ҳеч нарса ҳосил бўлмайди. Сиз бу донни омборга, ёки хона деразасининг устига, ёки ҳаттоки шиша банка остига қўйиб бир умр сақланг – дон донлигича қолаверади. У ҳеч қандай фойда келтирмайди ва охир оқибатда чирийди ва кулга айланади.

Бироқ агар сиз донни ерга ташласангиз, сиз уни яна нобуд қилган бўласиз, бироқ бу сафар янгитдан ҳаёт яратиш мақсадида шундай йўл тутасиз. Тупроқдаги озиқ моддалар, қуёш тафти ва ердаги намлик – буларнинг ҳаммаси доннинг ташқи қобиғига таъсир кўрсатади. Тез орада қобиғ шишиб ёрилади ва уруғдан яшил ниш отади. Янги ҳаёт белгиси бўлган ниш тупроққа қадалиб, қуёшга интилади. Майса томир отади ва илдиз ерга борган сари мустаҳкамланиб бораверади. Кўк нишнинг илдизлари мустаҳкамланиб ўсиб боргани сари, уруғ йўқ бўлиб кетаверади.

Пировардида уруғ маккажуҳори сўтасига ёки буғдой бошоғига айланади. Маккажўхори сўтасида, худди буғдой бошоғида сингари, ўнлаб янги дон уруғлари пайдо бўлади, ҳар бир дон бошоғидан яна янги майсалар ўсиб чиқаверади.
Агар униб чиққан дон яна қайтадан ерга сочилаверса, ҳар бир дона буғдой уруғидан юзлаб гектар буғдой далалари барпо қилиш мумкин.

Исонинг таълим беришича, уруғ ерга экилиб унинг ўсишига шароит яратилмаса, ундан ҳеч қандай хосил олиб бўлмайди. Албатта, Исо бу образ ёрдамида Ўз ўлими ва юксалиши ҳақида гапирган. У бу дунёда яшаган, баъзи-бир одамлар Ундан шифо топганлар, кўплаб инсонлар Унинг мўъжизаларини кўрганлар. Кимлардир Масиҳнинг ваъзи туфайли Худога юз тутганлар. Бироқ Исо тирик бўлиб, ўлгунга қадар, бутун дунёнинг гуноҳлари кечирилмади.
Унинг ҳаёти давом этиши, хосил бериши ва бу ҳосил унумли бўлиши учун, Исонинг ўлишига тўғри келди. У ўлди ва тирилди ва Унинг ҳаёти узоқ асрлар давомида миллион марта кўпайган унумли хосил берди. Исони ўзининг Нажоткори деб билиб, одамлар гуноҳларининг кечирилишига муяссар бўлганлар, эндиликда Қўзи ҲаётинингКитобига ёзилганлар. Қўзи ўлишни истагани учун, бунинг имкони бўлди.

Ҳозирда ўз хочларимизни кўтариб юришимиз учун Раббий ҳар биримизни даъват этмоқда: ўзимиз учун ўлиб, Худода яшашда ва Унинг мақсадларига етишишда ўзимизни Унга бағишлашимиз даркор.
Исо шогирдлари билан суҳбатини давом эттирар экан, шундай дейди: “Ким ўз жонини севса, уни йўқотади. Ким бу дунёда ўз жонини аямаса, уни абадий ҳаёт учун сақлаб қолади” (Юҳанно 12:25).

Шахсий хоҳиш, ҳавас, амбиция, режа ва мақсадларимиз йўлида бизда қурбон бўлиш майли мавжуд бўлиши керак. Раббий Исо Масиҳ бизда ва биз орқали ҳаракат қила олишига биз интилишимиз лозим. Ана шундагина биз ўз қисматимизни адо этган бўламиз. Ҳақиқийлик ва абадийлик пайдо бўлиш учун биздаги заминийлик ўлиши керак!

Агар Худонинг севгиси бизни қамраб тўлдиришини истасак, биз бошимизни эгиб, ҳаддан ортиқ иззат- нафсимизни жиловлаб олишимиз даркор.
Бундай фикрни Муқаддас Ёзувдан олинган яна бир нечта парчалар тасдиқлайди: агар биз ўз орзу-истакларимизга кўра ҳаракат қиладиган бўлсак, биз кўп нарсани бой берамиз. Агар биз ўз ҳаётимизни бошқаришни Худога ишониб топширсак ва йўлимизни шу зайлда давом эттирсак, биз албатта ғалабага эришамиз. “Ўз жонини аямоқчи бўлган уни йўқотади. Мен учун жонини йўқотган эса жон топади” (Матто 10:39). “Агар ким Менга эргашишни истаса, ўзидан кечсин ва ўз хочини кўтариб, орқамдан юрсин. Ким ўз жонини аямоқчи бўлса, уни йўқотади. Лекин ким Мен учун жонини йўқотса, жон топади. Агар инсон бутун дунёни эгалласа-ю, ўз жонига зарар етказса, бундан қандай наф кўради? Ёки инсон ўз жони эвазига қандай тўлов топаркан?” (Матто 16:24-26).

Эҳтимол, кимдадир қуйидагича савол пайдо бўлса керак: “Нима учун Худо кейин тирилиш учун ўлишни талаб қилади?” Худонинг донолиги фақатгина Худонинг Ўзига аёндир.